Svenja is ruim 50 jaar met 'haar bink' Harm: 'Elke dag de slappe lach'

"We deelden dezelfde vriendengroep op de middelbare school en bijna alle stellen uit die tijd zijn inmiddels uit elkaar. Maar wij niet. Harm is nog steeds mijn beste vriend. De eerste die ik zie als ik wakker word en de eerste die ik bel als ik iets bijzonders meemaak. Of iets kleins. Vaak hoef ik het niet eens meer te zeggen. Aan een blik hebben we al genoeg.

We hebben nog bijna elke dag de slappe lach en verder eigenlijk niemand nodig. Na vijftig jaar raken we nog altijd niet uitgepraat. Over boeken, over muziek en de programma’s die we kijken op tv. Over de kleinkinderen en onze zonen. Over de groetjes die ik van de slager krijg."

"We hebben iedere levensfase met elkaar overwonnen, en slechts twee keer was het moeilijk. Toen de kinderen nog heel klein waren en Harm veel aan het werk was en ik altijd thuis, lagen onze werelden ver uit elkaar. Doodmoe van ieder onze eigen taak schoten we ‘s avonds allebei in onze eigen boeken en hobby, totdat Harm op een zondag zei: 'Ik mis je'. Dat opende mijn ogen."

Zijn jongensdroom

"Mijn eerste reactie was namelijk uithalen naar hem en vitten dat hij maar moest zorgen dat hij vaker thuis was. Tot ik in zijn ogen het verdriet zag. Hij miste mij. Twintig jaar later hadden we zo’n zelfde situatie. Harm begon een eigen zaak, zijn jongensdroom.

Hoe trots hij ook was, en ik ook, de keerzijde was dat Harm bijna elke avond naar potentiële klanten moest. Eerst een afspraak per avond, daarna twee en soms meer. Tot ik na vier jaar zei: 'Ik mis je'. Het kostte nog een paar ruzies en goede gesprekken voordat hij zijn zaak verkocht. Harm miste mij ook."

"Durven zeggen wat je voelt, zonder met verwijten te gooien, dat hebben we altijd gekund. Meteen al. Natuurlijk hebben we ook veel moeten leren, maar de basis tussen ons was altijd: ik zie jou. Tussen alles door. Kinderen, geldzorgen, rouw, vreugde en drukte. Wij twee tegen de rest."

Hangende oorlellen

"De gebreken komen heus, zeker nu we ouder worden. Maar zelfs van het aantrekken van zijn steunkousen geniet ik. We zijn nog fit hoor, en doen daar veel voor. Harm heeft dus die steunkousen, ik heb mijn gebit moeten laten vervangen, het zijn geen zaken waar je knapper van wordt.

Maar wat geeft het? We voelen ons nog steeds de vrienden van toen. Als ik goed kijk, zie ik dat zijn oorlellen hangen, zijn haar grijs is en zijn huid droog, maar het totaalplaatje klopt nog steeds. Harm is een bink. Mijn bink."

"Eens in de zoveel tijd wakkert de verliefdheid weer even aan, meestal wanneer we samen een nieuw avontuur aangaan. Zoals laatst, toen we een vakantiehuis in Friesland kochten. De plannen die we dan maken, de lol die we hebben: het voelt dan weer even alsof we nog een heel leven voor ons hebben liggen."

Plekje in de kudde

"Mensen zeggen vaak dat seks het cement van je relatie is, maar ik ben ervan overtuigd dat samen lachen minstens zo intiem en verbindend is. Op dat vlak geen gebrek hoor, maar dat is slechts één aspect van een warm huwelijk. Want met gedeelde humor spreek je elkaars taal en ook daarmee laat je voelen dat je elkaar ziet.

En is dat niet waar het in elke relatie, vriendschap, liefde of familie om draait? Ieder mens heeft behoefte om erbij te horen en gezien te worden. Een plekje in de kudde. Laat onze kudde nou toevallig uit twee bestaan. Vooruit zes, als je de kinderen en kleinkinderen ook meetelt. Maar zij hebben hun eigen levens, wat prima is. Harm en ik hebben niets nodig, behalve elkaar."

Gezocht: Liefdeslessen

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.