Famke wil nooit meer met een vriendin samenwerken: 'Lui en een flierefluiter'

"Dat je werk en privé gescheiden moet houden, is niet voor niets een bekende uitspraak, realiseer ik me nu. Maar ik had oprecht goede bedoelingen toen ik mijn vriendin Floor aan een baan hielp in het bedrijf waar ik werk. Ik ken haar al superlang, en dacht te weten wat ik aan haar had. Maar blijkbaar ken je iemand nooit écht voor honderd procent en kun je je flink vergissen in een persoon."

"Ik had echt met Floor te doen toen haar relatie uitging en ze er plots alleen voor stond met haar twee kinderen. Twee jaar ervoor was ze gestopt met werken toen haar jongste werd geboren, nu had ze dringend geld en dus werk nodig. 

We kennen elkaar van onze mbo-opleiding, waar we twee handen op een buik waren. Na onze studie hielden we contact. Met Floor was er altijd leven in de brouwerij. Avondjes stappen met haar waren hilarisch, voor je het wist stond ze zelf achter de bar biertjes te tappen of haakte ze in de kroeg aan bij een uitje van een voetbalteam met wie we vervolgens op pad gingen. Maar ook samen shoppen of dagjes sauna waren gezellig met haar."

Te impulsief

"Precies op het moment dat Floor werk nodig had, kwam er in het bedrijf waar ik op het secretariaat werk een functie vrij. Die sloot aan bij Floors opleiding en ervaring, dus enthousiast tipte ik haar. 

Nu denk ik dat dit te impulsief van mij geweest is, maar toen zag ik er geen kwaad in. Floor was dankbaar en stuurde meteen haar cv en een sollicitatiebrief naar mijn leidinggevende. Vier weken later toostten we op haar nieuwe baan."

"Aanvankelijk maakte Floor een vliegende start. Met haar humor en gezelligheid lag ze goed in de groep. Maar er is ook nog zoiets als daadwerkelijk je taken doen, en daar liet ze al gauw steken vallen. Het is niet leuk om over een vriendin te moeten zeggen, maar ik kan het niet mooier maken: ze was gewoon lui. 

Eerst dacht ik dat ze er nog in moest komen, of dat ze ons systeem niet snapte. Maar over de simpelste klusjes deed Floor een eeuwigheid. Ze had 'geen zin' in werken in Excell, want dat vond ze maar lastig. En dus spande ze met haar charme een oudere collega voor haar karretje die dit van haar overnam."

Online shoppen en bellen met haar moeder

"Floor fikste het zo dat zij op haar werkkamer het bureau kreeg in de hoek, met haar rug naar de muur. Zo kon niemand op haar computerscherm kijken, waar steevast haar Facebook, Instagram of een spelletje openstond. Ze kwam ook altijd pas laat binnenvallen, vaak rond tien uur. 

Haar excuus was dat ze lange dagen maakte omdat ze tot laat doorwerkte. Maar volgens mij vond ze dat juist wel relaxed. Als iedereen om vijf uur weg was, kon zij haar gang gaan en online shoppen of een uur bellen met haar moeder. Het gekke is dat ze hier gewoon mee wegkwam. Onze baas is een goedzak die iedereen het voordeel van de twijfel geeft. Dat was haar mazzel."

"Haar gedrag irriteerde me enorm. Ik had haar toch niet aan een baan geholpen zodat ze kon flierefluiten? Juist omdat ze zo dringend werk nodig had, had ik verwacht dat ze haar beste beentje voor zou zetten. Eerlijk gezegd vond ik het gênant dat ik haar had aangedragen, een kat in de zak waar niemand iets aan had.

Een paar keer sprak ik Floor aan op haar werkhouding, maar dat vond ik ongelooflijk moeilijk. Je wilt een vriendin niet als een schooljuf terechtwijzen, dat is gewoon niet tof. Bovendien reageerde Floor dan óf heel defensief waardoor ik afdroop, óf ze wuifde alles lachend weg waarna ik me een zeur voelde."   

Onophoudelijk gekakel

"Ik was niet de enige die moeite had met Floor. Collega’s klaagden over haar, maar durfden dat niet zo goed in mijn bijzijn te doen omdat ze immers mijn vriendin was. Ik zat er tussenin en voelde me schuldig dat ik mijn afdeling met haar had opgezadeld. 

Inmiddels had Floor een kamer voor zichzelf alleen gekregen. Zelf zag ze dat als 'promotie', maar de waarheid was dat niemand met haar op een kamer wilde zitten vanwege haar onophoudelijke gekakel over haar ex, de kinderen of iets wat ze op tv had gezien."

"Ik werd steeds ongemakkelijker door Floors aanwezigheid op kantoor en begon haar te ontlopen. Ook in ons privéleven. Hoe kon ik gezellig als vriendin met haar wijntjes drinken terwijl ik haar zo’n irritante collega vond? Dat van elkaar scheiden vond ik heel lastig. Ik miste haar als vriendin, maar als collega was ik haar liever kwijt dan rijk." 

Hele dag lanterfanten

"Inmiddels ging ik met tegenzin naar mijn werk omdat ik me zo vaak moest verbijten. Gelukkig loste het probleem zichzelf op toen Floor na haar jaarcontract geen verlenging kreeg. Dat zag ik – en iedereen – allang aankomen, maar Floor zelf was er hevig door ontdaan omdat ze het 'zo naar haar zin had'. Dat geloofde ik best, als je de hele dag kunt lanterfanten. In tranen nam ze afscheid van haar werkplek en de collega’s."

"Voor mij was het een grote opluchting toen Floor weg was. We kregen een nieuwe collega die haar werk wél serieus nam en mijn dagelijkse ergernissen waren eindelijk weg. 

Ik denk dat het vertrek van Floor onze vriendschap heeft gered, anders was de bom vroeg of laat flink gebarsten. Nu staat het werk niet meer tussen ons in en kunnen we weer gewoon vriendinnen zijn. Dat is veel beter voor ons. 

En hoe hard iemand mij ook smeekt, een bekende aan een baan helpen doe ik nooit meer."

Vanwege privacyredenen zijn de namen in dit artikel gefingeerd.

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl