Arjans vrouw verliet hem voor zijn beste vriend: 'Ze leek wel gehersenspoeld'

"We waren veertien jaar zielsgelukkig, mijn vrouw en ik. Zo'n stel waar anderen benijdenswaardig naar keken, minzaam lachend en goedkeurend. Zij was van mij en ik was van haar, en zo simpel was het. 

We waren collega’s en konden jaren later nog flirtend over ons beeldscherm kijken. Uit een vorig huwelijk bracht zij een zoontje mee en samen kregen we nog twee dochters. Ze was mijn alles." 

"Mijn beste vriend, die ik al 25 jaar kende, en zijn vrouw konden het ook goed met haar goed vinden. Als stellen trokken we veel met elkaar op. We hebben samen van alles meegemaakt. Helaas werd zijn vrouw ziek. Ik heb hem al die tijd gesteund, en ging zelfs mee naar de controles in het ziekenhuis zodat hij niet alleen zat. Na zeven jaar ziek-zijn overleed zijn vrouw.

We steunden hem zo goed als we konden. Ik weet nog dat ik me toen zo gelukkig prees dat als ik ooit zo’n groot verdriet zou moeten verwerken, twee mensen er altijd voor mij zouden zijn: mijn vrouw en mijn beste vriend."

Orkaan in het gezin

"In de tijd daarna ontstond er langzaam iets tussen mijn vrouw en mijn beste vriend. Wilde ze ineens met hem gaan tennissen bijvoorbeeld, en ze ging vaak langs om even te kletsen. Hij kwam ook veel bij ons, ook als ik er niet was, en wrong zich als een orkaan in ons gezin. 

Drie maanden na het overlijden zei mijn vrouw ineens dat ze vond dat het al een tijd niet goed ging tussen ons en dat ze apart wilde wonen. Ik wist niet wat ik hoorde."

"Echt, ik geloofde nog eerder dat de eerste man blootsvoets naar de maan was gelopen, dan dit. Ik besprak de relatie-issues met mijn beste vriend, en hij sprak me moed in. 'Ik weet zeker dat jullie hier bovenop komen', hield hij vol. 

Mijn vrouw bleef ondertussen vaag over wat er dan precies fout zat tussen ons. Ja, ze vond dat ik te veel werkte, terwijl ze daar eerst altijd trots op was. Goed, ik moest weleens een week naar Amerika voor mijn werk, maar het was echt niet zo dat ik mijn gezin verwaarloosde. Uiteindelijk wilde ze echt niet verder."

Appcontact in het rustoord

"Ik zag dat ze uitgeput was, dacht dat ze misschien in een depressie zat, en nam haar mee naar de huisarts. Die stuurde haar naar een herstellingsoord, daar heeft ze zes weken gezeten. 

Ondertussen kreeg ik sterk het gevoel dat het wel degelijk iets met mijn beste vriend te maken had, want hij appte haar de hele tijd. In het rustoord. Mijn vrouw gaf het toe en zei dat ze het ene moment voor mij wilde gaan en het volgende moment van me wilde scheiden."

"Ik maakte ondertussen alle fouten die je kunt maken als je dreigt verlaten te worden. Ik ging smeken en nog harder mijn best doen voor haar. Zij vertelde vooral dat ze door het overlijden van die vriendin ineens helder zag dat het al jaren niet goed zat tussen ons."

Geen emotie, geen genade

"Soms zei ze ook dat het wel leek alsof mijn beste vriend haar had gehersenspoeld, en dat kon ik niet ontkennen. Zelfs haar blik was anders. Zo kende ik mijn liefje helemaal niet. Het was duidelijk dat hij een soort macht over haar uitoefende, terwijl hij juist degene was die onze relatie de hemel in prees.

Ik confronteerde hem en hij zei: 'Ja, dit is nu eenmaal echte liefde. Je bent een geweldige vriend geweest, maar hier is niets tegen te doen.' Geen emotie, geen genade. Niks."

"Zo was ik vijftien jaar geleden in één klap mijn beste vriend en vrouw kwijt. Min of meer ook mijn stiefzoon, want die nam ze mee. Ze zijn nog steeds samen en onlangs zelfs getrouwd. Ons contact is zakelijk en vanuit haar kant alsof er nooit iets van liefde tussen ons is geweest.

Ik heb heel lang met mezelf in de knoop gezeten, al ontving ik gelukkig veel steun. Zelfs haar vrienden en familie herkennen haar niet meer. Echt, ik heb een verdriet gehad, dat wil je niet weten. Ik voelde me helemaal alleen en heb jaren in de overlevingsstand gestaan voor mijn kinderen."

Midlifecrisis? 

"Een nieuwe relatie durfde ik ook niet aan. Ik heb wel gefladderd, maar zodra iemand te dichtbij kwam, voelde het alsof mijn keel werd dichtgeknepen. Ik heb veel psychische hulp gehad en ben nu eindelijk op het punt dat ik boos kan zijn op allebei. Eerder voelde ik richting mijn vrouw alleen verdriet. Alsof zij er niks aan kon doen. Ik heb haar vage antwoorden eens ingetikt op Google en kwam zo bij de klassieke kenmerken van een midlifecrisis uit. 

Via een forum vond ik veel steun en herkenning. Maar dan nog mag ik boos zijn. Nu de kinderen uit huis zijn en het verdriet is gezakt, voel ik weer ruimte voor mezelf ontstaan. En wellicht voor een nieuwe liefde. Ik heb de afgelopen jaren berust in de situatie en niet goed voor mezelf gezorgd. Dat doe ik vanaf nu anders. Ik breng mezelf terug in shape en ga daten, al is het net zo prima om single te blijven. Mijn leven is namelijk al goed."

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.