Wim trouwde met de vrouw die hem van de heroïne afhielp: 'Er is altijd 'n lichtje van hoop'
De dood hoort bij het leven, al schuiven we 'm graag zo lang mogelijk voor ons uit. Denk jij weleens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Wim (68) uit Didam is een gepensioneerd internationaal chauffeur. Voor zijn slotakkoord heeft hij een prachtige plaat in gedachten.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"Anthem van Leonard Cohen."
Waarom juist dit nummer?
"Ik had altijd in mijn hoofd dat op mijn afscheid Sympathy for the Devil van The Rolling Stones gedraaid moest worden. Voornamelijk om mij af te zetten tegen de mensen uit mijn geboortedorp Ederveen, dat midden in de Biblebelt ligt. Nu ik ouder, en wat bedachtzamer ben, kies ik voor Anthem van Leonard Cohen, een prachtig nummer met een schitterende tekst. Vooral de zin 'There is a crack, a crack in everything. That's how the light gets in'.
Hoe teleurstellend alles ook kan zijn, er is altijd wel een lichtje van hoop. Dat klinkt heel gelovig en dat ben ik nu niet meer, maar dit idee maakt me wel vrolijk. Nu ben ik sowieso wel fan van Cohen, die man straalde zo’n rust uit. Zeker als je kijkt naar hoe hij vroeger was, en alles deed wat Onze-Lieve-Heer verboden heeft. Hij is enorm veranderd, en daar herken ik mezelf wel in."
Wat zegt het nummer over je leven?
"Ik was niet heel fijn voor mijn ouders. Zij hadden een eigen bedrijf in het dorp en ik moest me keurig gedragen, want stel je voor dat ze klanten zouden kwijtraken. Mijn broers konden daar nog redelijk in mee, maar mij paste het niet. Ik was van het uitgaan en blowen en avontuur. Andere kinderen mochten niet met mij omgaan van hun ouders, want ik bedacht altijd weer plannetjes waarmee we in de problemen konden komen. Vaak dacht ik, 'ja daaaagg, dit is mijn leven', maar soms wilde ik er ook wel gewoon bij horen.
Op mijn achttiende werd ik vrachtwagenchauffeur en reed ik heel het land door. Zodra het kon, maakte ik ook buitenlandse ritten. In de weekenden ging ik uit. Op mijn 23e ben ik een dorp verderop gaan wonen. Daar was het groter, kon je op zondag gewoon naar de kroeg en kenden de mensen me niet."
"De eerste paar shots heroïne geven een ultiem gevoel van geluk, daarna voel je alleen maar de drang om te scoren."
"Een paar jaar later raakte ik verslaafd aan heroïne, dat was geen fijne periode. De eerste paar shots geven een ultiem gevoel van geluk, daarna voel je alleen maar de drang om te scoren. Op mijn 28e liep ik daarom de GGZ binnen om te zeggen dat het niet meer ging. Er is altijd wel iemand die je de goede kant op kan leiden. Ik was dolblij dat ik iemand vond die me de keuze gaf om een andere weg in te slaan.
In mijn geval was dat mijn therapeut. Het klikte, ze begreep me. We werden verliefd, ze is daar ook om ontslagen, en inmiddels zijn we 38 jaar getrouwd."
Klein is fijn
"Terugkijkend heb ik niks willen missen. Ik ben behoorlijk tevreden met hoe ik eruit ben gekomen. Eerder kon het me allemaal niet groot genoeg zijn in het leven, nu is klein gewoon fijn.
Ik ben nu bijvoorbeeld heel blij dat mijn moeder nog in dat dorp woont. Ze is 91 jaar, ik ga elke dinsdag naar haar toe en verder doet de kerk heel veel voor haar. Ik kom alleen nog bij haar, verder heb ik niks meer te zoeken in het dorp. Als ze overlijdt, kom ik daar nooit meer. Dat is wel een gek idee."
Waar droom je van?
"Om straks voorgoed in Spanje te wonen. Zodra het kan, zetten we het meteen in werking. Het liefst in de buurt van Alicante, daar gaan mijn vrouw en ik nu al twee keer per jaar een maand naartoe. De ene keer logeren we bij een vriendin en de andere keer maken we een rondreis. Spanje is mijn plek, al sinds ik er kwam als chauffeur. De aard van de mensen, de mooie natuur, de bergen en het weer uiteraard."
Wat is je guilty pleasure?
"Die is zó guilty dat ik ik bijna niet durf te zeggen. Oké, komt ‘ie: Vaya Con Dios van The Cats. Een prachtig nummer. 'Ga met God.' Geloof blijft altijd een rol spelen, of je je er nou tegen afzet of niet. Ik sprak eens met een pater, prachtige verhalen had hij.In die tijd was de enige muziek die er voor mij toe deed van The Stones, en verder niks. Die pater zei me: 'Je moet iedere muzieksoort waarderen, want overal zit een ziel in.' Dat heeft veel indruk op me gemaakt. Of hij het nou was, of God, dat weet ik niet, maar die woorden hebben me geopend."
Wat is jouw Slotakkoord?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl