Linda is bipolair: 'Ik zou het mooi vinden als mensen verder kijken dan de ziekte'
De dood hoort bij het leven, al schuiven we 'm graag zo lang mogelijk voor ons uit. Denk jij weleens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Linda (35)uit Someren is copywriter en geeft trainingen over bipolariteit. Voor haar slotakkoord heeft zij een bijzondere plaat in gedachten.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"Kvitravn van Wardruna."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"Dit nummer geeft me een magisch gevoel. Iedere keer dat ik het luister, krijg ik tranen in mijn ogen omdat het zo resoneert met mijn innerlijke ik. 'Kvitravn' betekent witte raaf in het Noors, een beestje dat vaak verstoten wordt door de zwarte raven omdat het er anders uitziet. De witte raaf staat symbool voor de boodschapper.
Het is het lied zelf dat transformatie, verlangen naar vrijheid en innerlijke kracht verkent. Een symboliek die me past, omdat ik aan den lijve ondervonden heb dat ik niet meer als mens word gezien, zodra iemand weet dat ik bipolair ben. Ik ben dankbaar dat mijn man en vriendinnen mij de ruimte geven om mezelf te zijn, zonder dat ik mijn bipolariteit hoef te verbergen."
Wat zegt het nummer over je leven?
"Ik was 27 toen een psychiater tegen me zei: 'Je kunt je ambities maar beter vergeten, want je bent bipolair'. Volgens hem was mijn draagkracht hooguit twee uur per week en zou ik alleen vrijwilligerswerk kunnen doen. Een shock was het. Ik was naar de huisarts gegaan om te onderzoeken hoe het toch kwam dat mijn hoofd zo anders werkte, en dat ik regelmatig geplaagd werd door depressieve episodes.
Nadat ik begon met antidepressiva kwam ik in een gigantische hypermanie, waarin ik wekenlang maar een paar uur per nacht sliep, de hele tijd bezig was en bijna uit elkaar knalde van euforie. Dat is niet vol te houden natuurlijk, dus daarna kwam de klap en was mijn lichaam doodmoe. 'Bipolair type twee', luidde de diagnose, dat is zonder psychoses."
"Volgens de psychiater was de diagnose het einde van een boek, terwijl ik het zie als het begin van een nieuw hoofdstuk."
"Grappig genoeg was het mijn moeder die na verloop van tijd zei: 'Waarom luister je nu ineens wel naar wat anderen zeggen? Naar mij luister je nooit'. Ze had gelijk. De professionals zullen het wel weten dacht ik, maar voor mij voelde het helemaal niet alsof ik niet mee kon in de arbeidsmarkt. Ik vind juist zoveel leuk.
Uiteindelijk heb ik met behulp van therapie en medicatie een weg voor mezelf gevonden. Ik heb een tijdje met paarden gewerkt en werk nu als zelfstandig copywriter. Schrijven maakt me blij."
Mondiger over bipolariteit
"Ik ben ook mondiger geworden over bipolariteit. Het stigma, zoals de psychiater me ook opplakte, is echt niet helpend. Ik deel er veel over op LinkedIn en als ik zie wat voor reacties ik krijg, zie ik weer: ik ben hier niet alleen in. Volgens de psychiater was de diagnose het einde van een boek, terwijl ik het zie als het begin van een nieuw hoofdstuk.
Het grootste verschil in welke lezing je kiest zit ‘m in hoe je het zelf oppakt. En wat daarin kan. Ik had er in het begin ook hulp bij nodig om mezelf weer aan de gang te zetten. Dat is niet iets wat je actief wordt aangeboden vanuit de geestelijke gezondheidszorg, dat moet je zelf doen."
"Ik ben nu vier jaar zonder medicatie en dat is hard werken. Met op vaste tijden slapen, geen alcohol drinken, sociale afspraken goed afwegen houd ik mijn energielevel op peil. Soms neemt het leven me een beetje mee, en vragen mensen of ik niet gezellig langer kan blijven of toch naar een verjaardag kom, maar die FOMO heb ik echt los moeten laten."
Mediteren op 'n spijkermatje
"Elke dag houd ik bij wat ik heb gedaan en heb geleerd en zorg ik dat ik in contact sta met mijn gevoel en met mijn lijf. Ik mediteer op een spijkermatje, zodat ik mijn lichaam blijf voelen en ik ga in de natuur wandelen, om even bewust in dat moment te zijn. Het gaat niet vanzelf, maar het gaat dus wel."
Waar droom je van?
"Dat mijn boek uitkomt. Ik ben nu hoofdstuk een en twee aan het herschrijven en dan ga ik het pitchen bij uitgeverijen. Een bundel over bipolariteit met mijn verhaal en oefeningen waarmee mensen zelf hun innerlijke kracht kunnen vinden. Ik zou het mooi vinden als mensen verder kijken dan de ziekte.
Op LinkedIn krijg ik soms mensen in mijn DM die zeggen dat ze zich zo herkennen in wat ik vertel, maar niet durven te connecten omdat ze bang zijn dat hun baas het ziet en ze voor hun eigen bipolariteit moeten uitkomen. Dat wil ik dolgraag veranderen."
Wat is je guilty pleasure?
"Hier heb ik lang over nagedacht, maar wat blijkt? Ik geloof niet zo in guilty pleasures. Schaamteloos genieten van het leven, dat is veel mooier. Misschien omdat mijn beide ouders al zijn overleden, en ik weet: alles is nu. Als je wil rennen door het bos moet je dat lekker doen. Klimmen in bomen? Ook. Meezingen op de fiets, dat doe ik ook gewoon. Het leven is te kort om me druk te maken over wat mensen van mij denken."
Wat is jouw Slotakkoord?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl