Voetbal, hockey, paardrijden: elk weekend stress om de sportagenda van de kinderen

'Een kwestie van strak plannen'

Influencer Anna Krylova-Rijs (42) en haar man hebben drie dochters, van wie er twee op meerdere sporten en activiteiten zitten. Hun hele weekend – of eigenlijk de hele week – staat in het teken van trainingen, lessen en wedstrijden.

"Ons weekend is nogal vol. Alleen al aan de oudste van 11 zouden we onze handen vol hebben. Zij zit op tennis, hockey en moderne dans. Tennissen doet ze op topniveau. Ze zit in de selectie tot 12 jaar en tennist elke dag. Elke zaterdag heeft ze van 9.00 tot 10.30 uur looptraining voor tennis, en op diezelfde dag heeft ze 's ochtends of 's middags een hockeywedstrijd. Om de week komt daar nog een tenniswedstrijd bij op zaterdag, en als ze die wint, moet ze ook op zondag spelen. Soms moeten we het hele land door, maar als ze bij alle drie aanwezig kán zijn, dan regelen we dat. Zo niet, dan gaat tennis altijd voor.

Vijf hobby's, één auto

De middelste, van 9, zit op hockey, tennis, kunstles, moderne dans en toneel. Zij heeft vaak zaterdagochtend vroeg een hockeywedstrijd en 's middags kunstles. Op zondag heeft ze toneel. De rest is doordeweeks, dat scheelt. En de jongste is pas 3, die zit alleen maar op ballet. Dat is nu nog op woensdagochtend, maar als zij straks naar school gaat zullen we even moeten kijken hoe we het gaan doen. Ze zal ook nog op zwemles moeten natuurlijk, maar op zaterdag kunnen we er niet veel meer bij hebben. We hebben maar één auto, dus we zullen uiteindelijk keuzes moeten gaan maken.

Het lijkt misschien overweldigend, maar ik heb een goed overzicht en weet precies wie waar hoe laat moet zijn. Mijn man heeft dat wat minder, maar die vertel ik gewoon wat hij moet doen en dat werkt prima. Het is vooral een kwestie van strak plannen. Als de een meegaat met de oudste, gaat de ander mee met de middelste. En de jongste gaat met een van ons mee.

We hadden er ook voor kunnen kiezen om ieder kind één sport of hobby te laten doen, maar onze meiden hebben echt heel veel uitdaging nodig. Vooral de oudste is ontzettend sportief. Wij faciliteren dat graag. We zijn zelf ook liever lekker bezig dan dat we thuis op de bank zitten. Ik zou niet weten wat we anders moeten doen. De kinderen vervelen zich al snel als we eens een dagje niets gepland hebben.

Of ik ook nog tijd heb voor mezelf? Ja, als ze slapen, haha. Ik doe niet zoveel leuks voor mezelf, maar dat vind ik prima. Ik tenniste zelf ook altijd, maar daarmee ben ik gestopt omdat het niet te combineren viel met de sporten van onze oudste. Mijn man badmintont 's avonds doordeweeks, ik zit dan op de bank en lees een boekje. Niets mis mee.

Talenten ondersteunen

Weekendjes weg, vakanties en dagjes uit hebben we wel, maar die moeten we heel strak inplannen. Op zomervakantie kunnen we bijvoorbeeld alleen de laatste drie weken van de schoolvakantie, omdat dat de enige weken zijn waarin er geen tennistoernooien zijn. Verder is het altijd een afweging: is dit het waard om de sport voor af te zeggen? Meestal vinden we van niet.

Ik zie het niet als een offer, hoor. Het is maar net hoe je er zelf in staat. Zolang de kinderen het leuk vinden en het allemaal lukt, willen wij hun talenten en potentie ondersteunen. We hebben buiten de weekenden om nog genoeg tijd om andere leuke dingen te doen."

'Op vrijdagavond nemen we de planning door'

Danny van der Linden (41) en zijn vriendin hebben vier kinderen, van wie er drie sporten – en het is wachten tot ook de jongste in de weekenden op een veld of judomat staat. 

"Op zaterdag hebben we een vol schema. Onze dochter van 11 voetbalt in de ochtend, onze zoon van 7 judoot dan. En als zij klaar zijn, sta ik 's middags zelf nog op het veld als trainer/coach van een voetbalploeg, samen met een vriend. Ook op zondag zitten we niet stil: onze zoon van 4 voetbalt dan in de ochtend – of nou ja, op deze leeftijd is het meer spelen met de bal – en 's middags heeft die van 7 zwemles. Die van 4 zal binnenkort ook wel op zwemles gaan. En dan hebben we nog een zoon van 3, die nu nog niets doet, maar over een jaartje waarschijnlijk wel. Hoe we dat gaan doen weet ik nog niet, want het is nu al behoorlijk veel.

Op vrijdagavond gaan mijn vriendin en ik altijd even zitten om de planning door te nemen. Jij moet om die tijd daar zijn met die, ik om die tijd daar met die. Het is soms een heel gepuzzel. Mijn vriendin neemt altijd de auto mee en ik ga met de bus. De planning is zo strak dat we geen ruimte hebben voor files of vertraging, want dan loopt alles in de soep. Gelukkig lukt het meestal aardig en zijn we overal op tijd. De sporten van de kinderen hebben prioriteit. Dat coachen van die voetbalploeg doe ik met heel veel plezier, maar als het een keer niet uitkomt, dan houdt het op. Mijn maatje doet het dan alleen.

Passen en meten

Ja, ons hele weekend draait wel om die activiteiten. We hebben weinig tijd voor andere dingen. Een verjaardag in de buurt gaat nog wel tussendoor, maar we kunnen niet een dagje naar de dierentuin. Dat soort uitjes ondernemen we dus vooral in de vakanties. Als we een weekendje weg willen, proberen we het zo te plannen dat de sport niet in het gedrang komt. Dan gaan we bijvoorbeeld een midweek weg, van maandag tot en met vrijdag. Zo kunnen we op zaterdag weer op het veld staan.

Het is een beetje passen en meten allemaal, maar mijn vriendin en ik genieten ervan, en de kinderen ook – dat is het belangrijkste. We vinden het leuk en belangrijk dat onze kinderen sporten, dat stimuleren we graag. Ik vind het ook wel lekker om de hele dag op het voetbalveld rond te hangen. En uiteindelijk is het ook gewoon qualitytime met je kinderen.

Om ook als partners tijd voor elkaar te hebben, houden mijn vriendin en ik eens in de maand een zaterdagavond vrij voor elkaar. Dan regelen we een oppas en gaan we met z'n tweeën iets leuks doen. De ene keer verzin ik iets, de volgende keer zij. Uit eten, naar de film, een saunaatje pakken. Toen we dat nog niet deden, merkten we dat we soms zo hard aan het rennen waren dat we nauwelijks aan elkaar toekwamen. Om te voorkomen dat je compleet langs elkaar heen gaat leven, heb je soms echt even tijd voor elkaar nodig."

'Paardrijden gaat soms ten koste van het gezinsleven'

Sanne van der Most (50) en haar vriend hebben één actieve dochter, maar ook bij hen staat een groot deel van het weekend in het teken van haar hobby.

"Onze dochter van 14, Julia, doet bijna ieder weekend een springwedstrijd met haar pony. Vorige maand deed ze zelfs mee aan het NK. Daar werd ze 8ste van de 28 deelnemers. Eerder is ze regiokampioen van Zuid-Holland geworden, op de 70 cm springen.

Zij en ik zijn elke week wel op pad voor een wedstrijd en dat kost best veel tijd. Vaak moeten we al om een uur of 7 op om ergens om 9 uur te kunnen zijn. We hebben zelf geen trailer dus we lenen een busje dat we ergens moeten ophalen. Vervolgens moeten we de pony van de wei halen, die poetsen, alle spullen inladen en naar de wedstrijdplek toe. Eenmaal daar mag ze het parcours verkennen en de pony een beetje warm springen.

Kost veel tijd

De wedstrijden zelf duren maar heel kort: 2 minuten per ronde. Als je een foutje maakt – je pony weigert, of hij schopt er een balkje af – dan krijg je strafpunten en val je meestal niet meer in de prijzen. Dan ga je naar huis met lege handen en ben je voor niks zo vroeg opgestaan. Nou ja, zo voelt het op dat moment, maar uiteindelijk is het toch altijd wel een leuke en gezellige ervaring.

Tijdens die wedstrijden ben ik een soort hulpje. Ik moet de pony instappen als zij het parcours verkent, poep scheppen, hindernissen hoger en lager zetten en natuurlijk filmen terwijl ze springt. Best veel werk. Toch ga ik iedere keer weer op zoek naar nieuwe wedstijden en schrijf ik haar in. Het is eigenlijk een beetje onze gezamenlijke hobby. Toen ze 5 was mocht ze van mij op paardrijden omdat ik het zelf vroeger ook altijd heb gedaan. Nou, dat hoefde ik geen twee keer te zeggen. Ze vond het hartstikke leuk en werd er gelijk door gegrepen. Na een paar jaar heb ik het zelf ook weer opgepakt en inmiddels rijd ik ook weer regelmatig paard, recreatief. We hebben nu drie eigen pony's.

Mijn vriend heeft niets met paarden. Hij komt weleens kijken bij de wedstrijden van zijn dochter. Hij is heel trots op haar en hij vindt het leuk dat ze er zo veel lol in heeft, maar verder bemoeit hij zich er niet mee. Hij vindt het ook wel een belasting. Het gaat soms een beetje ten koste van het gezinsleven en andere sociale dingen. 'Jullie zijn altijd bij die paarden', klaagt hij weleens. Het is af en toe ook wel een beetje veel. Op zondag gaan we namelijk vaak ook naar de pony's om samen of met een groepje een buitenrit te maken – en doordeweeks zijn we er ook nog twee à drie keer. Het is dus dubbel: aan de ene kant geniet ik ervan, aan de andere kant vind ik het jammer dat er andere dingen voor moeten wijken. Want de pony's gaan vaak wel voor."