Dat adoptiemoeder Michaela DePrince 24 uur na haar stierf, schokte iedereen: 'Het klopte gewoon niet'
Dat sterballerina Michaela DePrince vorige week plots op 29-jarige leeftijd overleed, schokte vele lezers. Het overlijden van haar adoptiemoeder een dag later, was helemaal onbegrijpelijk. RTL Nieuws-redacteur Lisanne van Sadelhoff probeert er achter te komen waarom dit iedereen zo raakte. "Het klopte niet, zoveel ellende in twéé levens, in één familie."
Van die berichten die je niet verzint, van tevoren. Van die berichten die je twee keer moet lezen voordat je gelooft wat er staat. Zo'n bericht verscheen deze week online. De moeder van de wereldberoemde balletdanseres Michaela DePrince stierf één dag na het overlijden van Michaela zelf.
'Hoe verzin je het', klonk het – alsof er inderdaad iets of iemand rondloopt die al onze levens regisseert. En ook: 'Wat een drama voor de familie, twee overlijdens in twee dagen.' 'Och, die achterblijvers…'
Bijzonder levensverhaal
De oneerlijkheid van het leven werd onder het bericht over het jonge overlijden van Michaela (ze was pas 29) al meermaals aangestipt: de balletdanseres die als klein meisje wees werd door de oorlog in Sierra Leone, op haar vierde werd geadopteerd door familie DePrince uit Amerika, balletdanseres wilde worden, extreem goed was – maar ook extreem veel tegenwerking kreeg door racisme in die balletwereld.
Michaela's verhaal was er één dat iedereen kende: het meisje dat haar trauma's overwon en opbloeide op het podium tot een zelfbewuste jonge vrouw met een megatalent. Een vrouw die haar bewonderaars (en dat waren er veel, zo viel te lezen) het liefst '100 zagen worden'. 'Het toonbeeld van veerkracht'. 'Wat de reden van haar overlijden ook is, dit meisje heeft al zo veel meegemaakt', klonk het.
Tragisch overlijden
Michaela gaf hoop aan volgende generaties, 'de Messi onder de dansers', als zíj het kon, met zó'n verleden – dan kon iedereen het. En juist dat verleden maakt haar vroege overlijden nog tragischer. 'Zo iemand wil je gewoon heel lang heel gelukkig zien.'
Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor haar adoptiemoeder, Elaine DePrince, die al eerder drie kinderen verloor. De vrouw stierf een dag na het overlijden van haar dochter, tijdens een routineprocedure voor een operatie. Toen ze de operatie in ging, wist ze nog niet dat haar dochter was overleden – dat zou haar pas na de operatie verteld worden. 'Een schrale troost dat ze dit niet heeft geweten.' En ook: 'Vier kinderen verliezen, ondenkbaar….'
'Dit hoort niet'
Het klopte niet, zoveel ellende in twéé levens, in één familie, er klopte geen snars van, was de collectieve conclusie. 'Dit hóórt niet te gebeuren.' En, wederom: 'Dit verzin je toch niet'. 'Niet te bevatten.'
Deze week zagen we weer: de dood doet maar wat, de dood kent geen weegschaal. Die nietsontziende, onvoorspelbaarheid, de oneerlijkheid die het leven zo kenmerkt: we weten het, we lezen erover, maar het wil er bij veel mensen maar niet in.