Eelco wil geen collega's op zijn uitvaart: 'Komen alleen maar voor de sensatie'

Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid? 

"Leave Out All The Rest van Linkin Park."

Waarom juist dit nummer?

"De band Linkin Park vind ik fantastisch en het refrein in dit nummer spreekt me erg aan. When my time comes, Forget the wrong that I've done, Help me leave behind some reasons to be missed, And don't resent me. Heb geen hekel aan me en vergeet de rest. Dat past wel. Die tekst komt ook aan de binnenkant van de rouwkaart. Op de voorkant komt: 'Hij is dood'.

Ik ben gescheiden en ik ben chronisch depressief, dat heeft me wel veranderd. Hoewel ik altijd al een loner was, is dat sinds mijn depressie alleen maar sterker geworden. Ik ben gescheiden omdat ik alleen wilde leven, en daar voel ik me verantwoordelijk voor. Ook al heb ik goed contact met mijn dochter en mijn ex-vrouw, ik hoop dat ze op die manier aan me zullen terugdenken."

Wat zegt het nummer over je leven?

"Als je depressief bent, neem je daar ook je familie in mee. Dat wilde ik niet, dus moest ik weggaan, vond ik. In een gezin moet je mee naar verjaardagen en dingen doen. Logisch, maar ik bleef steeds vaker het liefst gewoon thuis. In mijn eentje. Toen ik eind veertig was, bedacht ik dat vijftig jaar wel een mooie leeftijd was om uit het leven te stappen. 

Met mijn dochter ging het goed, mijn ex-vrouw zou zich wel redden, dus ik vond het wel gesneden. Ik kreeg behandelingen tegen mijn depressie en medicatie, maar niks hielp. Van de pillen die ik slikte, kreeg ik een storende mist in mijn hoofd, dus daar ben ik weer mee gestopt. 'Chronisch depressief', verklaarde de psychiater en sindsdien maak ik er maar het beste van. 

De depressie heeft me veranderd, ik ben nog meer op mezelf nu. Ik heb een paar vrienden die ik alleen zie wanneer ik ze wil zien, ik heb een fijne band met mijn dochter en mijn ex en werk grotendeels vanuit huis. Ik begin om 6 uur ‘s ochtends en ben om 14 uur klaar. Dat is fijn, want door mijn chemobrein zit mijn hoofd 's middags helemaal vol."

"Een paar jaar geleden, in het begin van de pandemie, bleek ik namelijk een blindedarmontsteking te hebben, en uiteindelijk ook darmkanker. Ik ben geopereerd en behandeld. Dat is best taai, in je eentje. Volgende week word ik opnieuw geopereerd, want ik heb mogelijk teelbalkanker. Dat is pas met zekerheid te zeggen nadat 'ie eruit is. Geen spannende operatie, maar het maakt wel dat ik weer wat bewuster bezig ben met mijn eigen dood. 

Ik heb alles al geregeld, want ik wil niet dat mijn dochter in haar eentje die last moet dragen. Ze weet wat ik wil en waar ze alles kan vinden. Ze weet welke mensen er mogen komen en welke niet. Mijn collega’s hebben bijvoorbeeld niks te zoeken op mijn uitvaart, die komen alleen maar voor de sensatie. Ik werk al jaren bij de Belastingdienst en ben al 47 jaar getatoeëerd, maar nog steeds krijg ik weleens te horen dat mijn verschijning niet past bij deze baan."

"Naast Linkin Park wil ik ook graag dat Adagio for Strings van Samuel Barber wordt gespeeld. Een diep triest nummer uit de film Platoon en een absolute tranentrekker. Ik ben wel van het dwarse, dus er moet tussen al die nuchterheid wel één huilnummer zitten. 

Het liefst zou ik kiezen voor een Tibetan sky burial. Daarbij wordt je lijk naar de Himalaya gebracht en opgegeten door de gieren. Die poepen je resten uiteindelijk weer uit en voeden daarmee de bodem en de natuur. Vind ik mooi. Hier mag dat helaas niet. Ik vroeg nog aan de uitvaartondernemer of hij me niet in stukken kon hakken en aan de beesten in Artis kon voeren, maar dat mocht ook niet. Jammer, want ik zou wel van nut willen zijn als ik dood ben."

Waar droom je van? 

"Dat weet ik niet. Ik vergeet mijn dromen. Het gaat goed met mijn dochter en met mijn ex, en verder is het gewoon doorgaan met ademhalen. Over anderhalf jaar mag ik met pensioen, als ik het mag halen. Ja, zo sta ik er nu in. Ik geef me er maar aan over, hoe ik me voel en hoe het leven nu loopt en blijkbaar lukt dat me. 

Stoppen met de behandelingen tegen depressie blijkt een uitstekende zet. Ik hoorde in de kliniek waar ik was eens twee mannen van mijn leeftijd, iets ouder misschien, praten over welke behandelaars ze allemaal al hadden gehad en ik wist: dit wil ik helemaal niet. Ik weet hoe slecht het kan gaan en hoe rot ik me kan voelen, hoe diep ik kan zinken. Ik heb me eraan overgegeven, dit is hoe het is, en ik red het nog wel even."

Wat is je guilty pleasure?

"Zoetigheid. Ik ben een snaaier. Iedere week bestel ik winegums en koekjes, of ander lekkers bij de boodschappen met het idee dat ik er een week mee doe. Maar meestal is het na twee dagen al op. Of ik nou boodschappen bestel op een volle of een lege maag, ik gooi het er altijd bij."

Meedoen?

Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl