Geert en Marry zijn meer dan 50 jaar samen: 'We zijn volkomen tevreden met het leven én elkaar'

"Dat we al meer dan vijftig jaar samen zijn, is een zegen. Marry en ik kunnen uitstekend in elkaars gezelschap verkeren, en dat is wel prettig als je feitelijk alleen elkaar nog ziet. Natuurlijk komen de kinderen ook wel eens langs, maar de een woont in Groningen en de ander in Londen, dus dat zijn geen wekelijkse kopjes thee met elkaar. 

Onze vrienden zijn al net zo krakkemikkig als wij, dus die spreken we vooral via de telefoon. Of als wij, als ik, moet ik eigenlijk zeggen. Marry is nog vrij vitaal. Ze doet de boodschappen, gaat iedere woensdag voor kaas en vis naar de markt en wandelt af en toe met een vriendin. Ik merk dat ze dat laatste steeds vaker afzegt, omdat ze me niet alleen wil laten. 'Ga nou, ik dut wel even', zeg ik dan, maar dat is steeds vaker aan dovemansoren gericht. Marry komt vaak niet verder dan de tuin"

"Na een herseninfarct en wat andere medische gedoetjes kwakkel ik aardig met mijn gezondheid en ik heb het geluk dat Marry me liefdevol verzorgt. Heel fijn. Marry weet precies hoe ik mijn koffie wil, dat ik niks op heb met ingewikkelde Aziatische gerechten en de pindakaas me niet dik genoeg gesmeerd kan zijn. 

Op mijn beurt weet ik precies dat Marry bij de eerste tekenen van schemer graag de gordijnen al dicht heeft en het liefst als eerste doucht. Al doen we dat niet meer zoveel, want als je nauwelijks de deur uit gaat, zweet je ook niet. Een kattenwasje volstaat wel. En daarbij, douchen kost mij veel energie, en Marry inmiddels ook. Allemaal praktische voorbeelden, maar juist in die gemoedelijkheid vinden we elkaar."

Elke dag hetzelfde begin

"Hoewel we twintig, dertig jaar geleden altijd druk waren. Ik met werk en hobby’s, Marry met de kinderen en clubjes, vinden we nu geluk in de stilte. We beginnen elke dag hetzelfde. Ik met de krant en Marry met een sudoku. Daarna drinken we thee, na de lunch doe ik een dutje en ‘s middags zitten we op de bank met een boek. Gezellig tegen elkaar aan, ook al zien we elkaar de hele dag al.

Ik ben zo op Marry’s aanwezigheid gesteld, dat ik me onthand voel als ze even de deur uit is. Ook als ik op dat moment helemaal niks nodig heb. Iedere avond sluiten we  af met een knuffel, en zeggen we: 'Wat was dit weer een fijne dag'." 

"De gedachte dat ik Marry nooit dezelfde zorg kan teruggeven doet me pijn. Ik zie hoe ze langzamer loopt, hoe de pannen te zwaar worden voor haar handen en hoe ze uit gemak soms drie dagen achter elkaar hetzelfde draagt, terwijl ze vroeger zo ijdel was. 

Mocht ze ook kwalen krijgen, dan kan ik simpelweg niet veel meer betekenen dan naar haar luisteren en er voor haar zijn. We hebben wel geregeld dat er thuiszorg komt als het echt niet meer gaat, maar nu wil Marry er nog niks van weten."

In voor- en tegenspoed

"Ik ben haar dankbaar voor alles wat ze voor me doet, maar als ik eerlijk ben, spreek ik dat niet vaak genoeg naar haar uit. Ze wil het ook niet horen trouwens. In voor- en tegenspoed, dat is het."

"Ik ga ervan uit dat ik het aardse eerder verwissel voor het eeuwige dan zij, en eigenlijk hoop ik dat ook. Ik hoop dat Marry nog een paar mooie jaren beleeft zonder mij, waarin ze haar vriendinnen weer wat vaker toelaat en de kinderen haar ook een handje helpen."

Twee oude besjes 

"In de afgelopen vijftig jaar heeft het soms flink gewreven tussen ons, we waren allebei niet de makkelijkste. En zie ons nu eens. Twee oude besjes, zielsgelukkig met een boek op de bank. Volkomen tevreden met het leven en met elkaar."