Jordy kan het vaderschap maar moeilijk aan: 'Ik verveel me kapot in dit gezinsleven'

"Ik heet niet echt Jordy, dat moge duidelijk zijn. Het kan alleen niet anders. Ik schaam me voor wat ik nu ga vertellen en ik wil niet dat mijn dochter dit later leest. Hou gewoon je bek dan, zou je kunnen zeggen. Klopt, maar dat lost ook niks op. 

Ik weet zeker dat er veel meer vaders zijn die 'holy fak' denken als ze eens goed kijken naar hun nieuwe leven en de bijkomende verantwoordelijkheden. En ook dat er genoeg gasten zijn die denken: kon ik nog maar terug naar hoe het was. Daarom deel ik mijn verhaal. Anoniem."

"Vanaf het moment dat mijn vriendin zwanger was, leek er iets veranderd. Het leven werd minder los. Logisch ook, bij het ouderschap komt verantwoordelijkheid, maar ik moest er meer aan wennen dan ik had verwacht. 

We verhuisden naar een eengezinswoning, want mijn vriendin zag zichzelf al helemaal zitten met de baby in de tuin. Omdat de huizenprijzen er niet om liegen tegenwoordig, werd het een huis buiten de stad. In een dorp, veertig minuten rijden van de plek waar ik werk en mijn vrienden wonen."

Kapot vervelen

"Waar mijn vriendin dolblij is met de ruimte, de kinderwagen die ze makkelijk de gang in kan rollen en de jacuzzi die we in de tuin hebben gezet, merk ik dat ik hier maar niet kan wennen. Sterker nog, ik verveel me kapot in dit zogenaamde gezinsleven. 

Mijn vrienden komen echt niet ieder weekend hierheen en ik kan ook niet zomaar met hun op stap. Af en toe regel ik het wel hoor, en mijn vriendin klaagt ook niet." 

"Mijn vriendin gunt me mijn afleiding, en ik haar ook, alleen deelt zij die behoefte helemaal niet. Onze dochter is haar alles. Ze heeft haar continu op schoot en ik voel me een beetje de lul die erbij hangt. 

's Avonds knuffelen is er niet meer bij, want dan heeft ze het al helemaal gehad met aanrakingen. Snap ik ook, maar ik zit er wel mee. Ik mis haar, ik mis ons. Ik mis mezelf. Wie ben ik nu, in dit huis? In dit dorp?"

"Laatst was ik met vrienden in de club en stond ik met een leuke meid te praten. Het scheelde echt een paar centimeter dat mijn mond de hare zou raken. Ik deed het niet, maar ik wilde het wel. 

Verdomme man, zo ben ik helemaal niet. Haar geur, haar glimlach leek de weg naar mijn oude leven. De oude Jordy die ik nu nergens meer kan vinden. Ik zou mijn meisje nooit bedriegen, maar ik moet eerlijk toegeven dat een vlucht naar het verleden wel verdomd aantrekkelijk voelde."

Weg is de onbevangenheid 

"Van zo’n zaterdag in de stad geniet ik ook niet meer zoals vroeger. De onbevangenheid is weg. Ik bleef pitten bij een vriend van me, maar voelde zondag toch haast om naar huis te gaan. Daar trof ik een oververmoeide vrouw die vond dat het nu mijn beurt was met de baby en zelf weer in bed kroop."

"Het is nog te vroeg voor een midlifecrisis, maar het idee dat het leven nu kabbelend met koters in een dorp aan me voorbijtrekt, vliegt me aan. 

Mijn vrienden zijn nog geen vaders, die zijn gewoon ieder weekend bij de voetbal en op het terras. Ze maken grappen over mijn keurige leven en ik kan ze geen ongelijk geven."

Focussen op de basis

"Ik wil niet opgeven, dat weet ik wel. Binnenkort neem ik mijn vriendin mee naar het casino, nachtje hotel erbij, roomservice en genieten van elkaar. Even weer focussen op ons. De basis, onze liefde, ons leven. 

Hoe houd ik mijn relatie gezond en mezelf ook? Door iedereen genoeg aandacht te geven, denk ik. Dus dat is wat ik ga doen."

De naam Jordy is gefingeerd. Zijn echte naam is bekend bij de redactie. 

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.

Klik hier voor meer Lifestyle.