Anja verliet haar gezin voor haar minnares: 'Vraag me steeds vaker af of het liefde was of een vlucht'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Anja (50) had een leven dat op papier klopte: een stabiel huwelijk met haar vrouw Carla, twee bijna volwassen kinderen, een goedlopende yogastudio. Alles keurig op de rails. Tot ze op een retraite in Frankrijk Iris ontmoette en onbedoeld een affaire begon.
"Wat begon als een blik, werd een aanraking, en die avond nog een zoen. Het bleek het begin van drie jaar heimelijke ontmoetingen, stiekeme weekenden en leugens aan de keukentafel.
Tot Carla het uiteindelijk niet langer pikte. De eerste keer dat ze me confronteerde, was na een weekendje stilteretraite met Iris. Ik zei dat ik alleen ging, maar Iris en ik hadden bewust tegelijkertijd een vervolgcursus geboekt. Carla had door dat ik loog. Ze had geen bewijs, maar wel een gevoel. Mijn houding was afstandelijk. Mijn blik glazig. Ze vroeg: 'Ben je verliefd?' En ik zei: 'Ik weet het niet.' Veelzeggend en pijnlijk tegelijk."
"Drie jaar lang leidde ik een dubbelleven. Ik zei dat ik met Carla en ons gezin verder wilde, maar dat ik moest uitzoeken wat ik met deze gevoelens moest. Ze gaf me die ruimte en dat waardeer ik enorm. Het was niet zo dat ik niet meer van Carla hield. We hadden het goed, we vreeën nog vaak, tot het laatste moment zelfs.
Maar Iris… met haar voelde ik me áánstaan. Alsof ik op mijn vijftigste opnieuw tot leven kwam. Ik voelde me geweldig, gezien, gretig. Alsof er iets fundamenteels ontbrak in mijn leven dat zij aanvulde. Stiekem wist ik natuurlijk wel dat deze situatie niet houdbaar was."
Onder dwang kiezen
"Dat bleek ook toen Carla voor de tweede keer aangaf dat ze het niet meer trok dat ik Iris zo vaak opzocht, zonder duidelijk te zijn over wat ik deed of wilde. Ik zou een weekend weggaan, maar dat Iris meeging verzweeg ik. Carla kwam erachter omdat ik mijn mailbox open had laten staan op mijn computer.
Ze dwong me te kiezen, wat ik begrijp, en ik koos Iris. Ik heb haar pijn gedaan en hoe gek het ook klinkt, het was echt niet mijn bedoeling. Daar schaam ik me nog steeds voor."
"Inmiddels zijn we twee jaar verder en ben ik nog steeds samen met Iris. Het plan is dat we binnenkort gaan samenwonen, maar ik merk dat ik begin te twijfelen. Heeft niks met mijn liefde voor haar te maken en alles met het leven zelf.
Het vuur dat we eerst hadden is gedoofd, de zindering van een geheime liefde is weg. Logisch, maar is dit dan de liefde waarvoor ik mijn gezin verliet? Nu kibbelen we over vaatwassers en co-ouderschapschema’s. Soms kijk ik naar haar en denk ik: was jij de beloning voor mijn dapperheid, of gewoon de reden van mijn impulsiviteit?"
Rollende ogen-marathon
"De kinderen maken het ook niet makkelijker. Iris heeft een dochter van 16 en een zoon van 11. Mijn eigen dochters zijn 17 en 19 en bijna uit huis. Ze tolereren elkaar. Dat is het woord. Geen ruzie, maar ook geen gezelligheid.
Laatst betrapte ik Iris’ dochter op een rollende ogen-marathon tijdens het eten. Mijn oudste zei daarna: 'Als ik dat gedrag ooit vertoonde, kreeg ik straf. Nu is het ineens normaal?' Ze heeft een punt."
"Misschien was ik nooit bij Carla weggegaan als ze de berichtjes van Iris niet had gevonden."
"Ik vraag me steeds vaker af of het liefde was of een vlucht. Het voelt soms alsof ik gewoon iets nieuws wilde. Een ontsnapping. Een kans om opnieuw te beginnen zonder het puin op te ruimen. Rotzooi sleep je toch mee je nieuwe relatie en je nieuwe huis in.
Misschien had ik met Iris moeten wachten. Even alleen moeten zijn. Misschien was ik zelfs nooit bij Carla weggegaan als ze de berichtjes van Iris niet had gevonden. Dat was wellicht eerlijker geweest tegenover iedereen. Nu hebben we alles opgeblazen en zitten we hier, op de brokstukken, een IKEA-kast in elkaar te zetten alsof dat iets oplost."
"Ik dacht dat liefde iets is waar je voor moet vechten, dat je moet durven kiezen. Dat klopt deels, want je kan pas echt kiezen met je hart als je eerst stilstaat. Ik liet mijn hart galopperen.
Je kunt niet uit angst blijven, maar ook niet uit hunkering weggaan. Liefde is geen romcom. Het is ook de ochtend erna, met kruimels op het aanrecht en chagrijnige pubers aan tafel."
Liefde vraagt om helderheid
"Het samenwoonplan heb ik voorlopig uitgesteld. We zijn niet uit elkaar, maar we hebben wel besloten om eerst weer even los van elkaar op adem te komen en onszelf te zijn. Misschien vinden we elkaar daarna opnieuw. En misschien ook niet.
Liefde vraagt moed. Maar nog meer vraagt ze om helderheid. En die moet je jezelf geven, vóór je het van iemand anders kunt verwachten."
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.
Klik hier voor meer Lifestyle
