Nu Froukje moeder is, wil ze haar vader nooit meer zien: 'Van mijn kind blijf je af'

"Dat mijn vader zo gevoelloos omging met mijn zoontje, was de druppel. Bij mij zelf kwam hij er steeds mee weg, maar van mijn kind blijf je af. Ik realiseerde me laatst hoezeer ik eigenlijk al mij hele leven op eieren loop bij mijn vader. Altijd aanvoelen hoe de vlag erbij hangt, altijd aftasten wat nu weer de rol is die hij speelt en daarin meegaan om hem niet boos te maken.

Ik ben er helemaal klaar mee om me steeds aan hem aan te passen. Drie maanden geleden heb ik het contact verbroken. De eenvoud daarvan, hoe makkelijk de band doorgesneden werd, is nog altijd shockerend."

"Vroeger waren we een doorsneegezin met mijn vader, moeder, ik en mijn twee broertjes. De sfeer thuis was prima. Mijn vader werkte in de bouw, mijn moeder nam het grootste deel van de zorg thuis op zich. Mijn pa en ik waren heel hecht. Ik was echt 'zijn meisje'. 

Hij was wat losser dan mijn moeder. Samen konden we gek doen of stoeien en ik moest vaak lachen als hij me voorlas met gekke stemmetjes. Hij had uitspattingen, zo nam hij mij een keer totaal onverwachts mee naar de Efteling. Vond ik natuurlijk fantastisch."

Verslaafd aan coke

"Pap had vaak stemmingswisselingen. Inmiddels weet ik dat dit deels met zijn verslaving te maken had. Mijn vader was in die tijd verslaafd aan coke, en dat zorgde voor conflicten met mijn moeder."

"Alles veranderde toen ik twaalf was. Ineens zei mijn vader dat hij het niet meer zag zitten in Nederland en net als zijn vader in het buitenland wilde werken. Hij nam een baan aan bij een baggerbedrijf in Nigeria. Dat was zijn grote droom, zei hij. Hij ging weg en zag wel wanneer hij terugkwam, ons allen in verwarring achterlatend."

'Wen er maar aan'

"Mijn vader kwam thuis wanneer hij verlof had, maar dit was heel onregelmatig. Ik wist nooit wanneer hij kwam en hoe lang hij bleef. Vaak vroegen mijn broertjes en ik aan hem of hij alsjeblieft met die baan wilde stoppen, maar dan zei hij: 'Wen er maar aan.' 

Ook mijn moeder had geen grip meer op hem, hij deed wat hij wilde. Mijn moeder had niet veel keus dan toe te geven en deed heel erg haar best het gezin samen te houden en zich aan te passen aan de grillen van mijn vader. 

Het gezin intact houden, ook voor ons, was belangrijk. Daarvoor moest mijn vader tevreden gehouden worden. Dat wij kinderen niet te veel meegekregen hebben van alles, de drugs en deze keuze om naar het buitenland te gaan, hebben we aan haar te danken."

"Hun huwelijk liep uiteindelijk stuk toen ik vijftien was. Het werd geen standaard co-ouderschap, omdat mijn vader nog in Afrika woonde. Als hij in Nederland was logeerde hij bij een vriend of huurde hij ergens een vakantiehuisje. 

Nooit was er voor ons plek om bij hem te logeren, waardoor het steeds voelde alsof we bij hem op visite gingen."

Daddy issues

"Ik heb mijn vader vaak gemist, vooral gewoon in het dagelijks leven. Ik was een beginnende puber toen hij wegging en juist dan hebben vaders zo’n belangrijke rol. Mijn moeder was druk met haar werk nu ze kostwinner was, ik zorgde veel voor mijn broertjes.

Ik snakte naar liefde en aandacht. Meer dan eens had ik een fout vriendje waarbij ik de rol als verzorger op me nam. Dat was ik gewend en daar haalde ik voldoening uit. Dan voelde ik me gezien. Ook had ik een relatie met een twintig jaar oudere man. Duidelijk een teken van daddy issues, maar dat besefte ik toen niet. Ik had geen idee van hoe een gezonde relatie eruit zag."

"Heel vaak gaven mijn broertjes en ik aan dat we mijn vader misten. Dat we wilden dat hij er meer was voor ons en dat we plek wilden om ook bij hem te blijven slapen. 

Steeds beloofde hij beterschap, maar er kwam nooit wat van terecht. Als we hem dan zagen, was het lang niet altijd gezellig. Hij bleef last houden van buien die de sfeer bepaalden. Betrokkenheid toonde hij zelden."

Steeds opnieuw teleurstellingen

"Ik heb altijd geprobeerd om begrip te tonen voor zijn keuzes. De teleurstellingen waren steeds opnieuw een klap, maar dan stelde ik mijn verwachtingen bij: pa is zoals hij is en hij verandert toch niet. 

Toen ik net in Duitsland woonde bij mijn man Bjorn, kwam mijn vader langs. Dat is ruim drie uur rijden van waar hij verblijft als hij in Nederland is, dus ik ging ervan uit dat hij bleef eten en wellicht logeren. Maar na een kop koffie zei hij: 'Ik heb jou niets meer te vertellen en jij mij ook niet, dus ik ga'. Verbijsterd en verdrietig bleef ik achter."

"Vorig jaar werd ik moeder van een zoontje. Opnieuw beloofde mijn vader gouden bergen: hij wilde graag de opa-rol vervullen en wilde alles goedmaken wat hij vroeger had laten liggen. Ik geloofde hem, ik hoopte zó dat hij dit zou doen. 

Sommige mensen zijn nu eenmaal beter als grootouder dan als ouder: wel de lusten, niet de lasten. We konden wat mij betreft met een schone lei beginnen. Toen Jonathan werd geboren, kwam pa meteen op kraambezoek. Hij was helemaal in love, gaf mijn zoontje de fles en kreeg hem in slaap. Dat maakte me blij en hoopvol."

Zwemmen met Jonathan

"Drie maanden geleden stelde mijn vader voor om samen op vakantie te gaan: hij en mijn stiefmoeder en ik met mijn man en zoontje. Dat leek me wel leuk, om onze band verder op te bouwen. Hij boekte een week in een huisje op een vakantiepark. De eerste dag was prima, hij hing de beste opa uit. 

Toen Jonathan wakker werd, stond hij in de startblokken om met hem te gaan zwemmen. Toen ik zei dat hij even geduld moest hebben omdat Jonathan nog moest eten en ik even op Bjorn wilde wachten die door zijn werk pas later aankwam, raakte hij geïrriteerd. Daar wilde hij allemaal niet op wachten, dus hij ging alvast zwemmen. Toen Bjorn, Jonathan en ik later naar het zwembad kwamen, had mijn vader het na een half uurtje alweer gezien en ging hij weg."

"De volgende dag was de sfeer gek. Hij en mijn stiefmoeder gingen boodschappen doen en ergens koffiedrinken, we zagen ze amper. Naar zijn kleinzoon keek hij niet meer om. Het avondeten samen was ongemakkelijk. 

De ochtend daarna bleef ik nog iets langer liggen, mijn man en Jonathan gingen alvast naar beneden. Na een tijdje kwam Bjorn naar boven. Hij vertelde dat mijn vader hooguit twee zinnen tegen hem had gezegd en hem verder negeerde. Dat vond ik niet tof, dus ik ging naar beneden en vroeg mijn vader of hij een probleem had met Bjorn: waarom zei hij niets tegen hem? Meteen werd mijn vader boos en defensief. Het lag volgens hem allemaal aan mijn man, die moest zelf maar meer praten."

Fikse woordenwisseling

"Ik werd emotioneel en begon te huilen, waarop mijn vader zei: 'Wat zit je nou te piepen?' Zo denigrerend, alsof ik een klein kind was. Het werd een fikse woordenwisseling waarop mijn vader riep dat de vakantie voorbij was en dat iedereen maar naar huis moest gaan. 

We werden er gewoon uit geflikkerd. Binnen een half uur had ik onze spullen gepakt en waren we vertrokken. Hierna blokkeerde ik mijn vader overal, zodat hij me niet kon bellen of appen. De jarenlange opbouw van alle teleurstellingen en frustraties kwam er nu uit."

"Mijn grens was bereikt. Ik werd al jaren op een nare manier door hem behandeld, maar nu werden mijn man en zoon erin meegesleept. Vooral de manier waarop mijn vader met Jonathan omging, stak mij. De ene dag de leuke opa spelen en de volgende dag hem negeren. Mijn zoon is geen stuk speelgoed dat je kunt oppakken en wegleggen wanneer je er zin in hebt – precies hoe mijn vader vroeger met mij en mijn broertjes omging. 

Ergens hoopte ik toch nog op een mail of brief van mijn vader, een handreiking. Maar die is niet gekomen, dus blijkbaar interesseert het hem allemaal niet. Nu is het boek voor mij gesloten."

Voel me vaderloos

"Het is heel verdrietig, maar ik moet mezelf en mijn gezin in bescherming nemen tegen zijn grillen. Ik wil mijn zoon de teleurstellingen besparen die ik zo vaak heb moeten doorstaan.  

Nooit meer zal ik mijn vader in mijn leven hebben. Ik voel me vaderloos, alsof hij dood is. Ik weet dat het, ondanks zijn vele beloftes vroeger, nooit beter zal worden. Die valse hoop doet op de lange termijn alleen maar meer pijn, dus dit is het beste voor mij en mijn gezin."

De namen in dit artikel zijn wegens privacyredenen gefingeerd.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl

Klik hier voor meer Lifestyle