De opvoedkwestie: 'Mijn dochter huilt om alles'

Dat haar dochter tamelijk snel de waterlanders laat stromen is iets waar Fecilia bij vlagen erg slecht tegen kan, geeft ze eerlijk toe: "Mira huilt echt om alles. Als ik haar een standje geef, als ze geen tweede ijsje krijgt, als een vriendinnetje niet met haar kan spelen, als ze niet meteen haar sportkleding kan vinden.

Huilebalk 

Dit werkt me enorm op de zenuwen. Heel gemeen, maar soms denk ik: huilebalk, stel je niet aan. Dat zeg ik niet tegen haar, maar ik denk dat Mira het wel aan me ziet en merkt. Waarna ik me natuurlijk weer schuldig voel. Hoe pak ik dit beter aan?"

Op het moment dat een kind om alles huilt, kun je er als ouder vanuit gaan dat er dan sprake is van veel onmacht, zegt Janina Dubbeld van Kindercoach De Vuurtoren: "Ze doet dit waarschijnlijk niet voor haar lol en zou anders doen als ze anders zou weten. Tenzij ze weet dat dit haar iets oplevert natuurlijk. Krijgt ze bijvoorbeeld een tweede ijsje als ze huilt? Dan zou ik adviseren om hiermee te stoppen en haar gedrag niet op die manier te belonen. Anders is er voor haar geen aanleiding om dit te veranderen."

Oordelen 

Het is belangrijk dat ouders met zichzelf afspreken om mild te zijn en om te onderzoeken wat precies hun irritatie veroorzaakt: "Welk gevoel wordt er bij jou opgeroepen als je dochter huilt? Van wie is het oordeel dat je hierover hebt? Mocht je zelf vroeger huilen? Werd je zelf huilebalk of aansteller genoemd? Dit zijn allemaal vragen die ik in mijn praktijk graag zou stellen", aldus Dubbeld.

Gebeurt er weer zoiets, bijvoorbeeld het huilen omdat een vriendinnetje niet kan spelen, dan raadt de kindercoach aan om je waarneming te benoemen en te onderzoeken waarom je kind moet huilen: "Zeg dan: 'Ik zie dat je moet huilen, is dat omdat je niet bij je vriendinnetje mag spelen?' Als dit het geval is, kun je haar gevoel bevestigen: 'Ik begrijp dat je verdrietig bent, je had er zo’n zin in om samen te spelen.'

Gevoel ontkennen

Ouders zijn vaak geneigd om te zeggen 'Ja, dat kan nu eenmaal niet, dus stop nou maar met huilen.' Maar hiermee ontkennen we compleet het gevoel van onze kinderen en dit helpt ze niet om uit de emotie te komen. Erkennen is een belangrijke eerste stap. Vaak is er direct daarna al een soort opluchting bij je kind merkbaar en dit maakt dat je een rustig gesprek kunt voeren of dat je dochter misschien zelf al iets bedenkt om te gaan doen. Een dikke knuffel is altijd een goed idee."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Opvoedkwestie-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.