Zij swipeten naar de ware: 'Ik zat één dag op Tinder, dat verzin je toch niet?'

'Ik wist: deze man moet ik vaker zien'

Eén dag op Tinder bracht Renate Memelink (51) acht jaar geleden samen met Richard (53), die ze nog kende uit haar jeugd.

"Een vriendin van me had goede verhalen gehoord over Tinder, dus dat wilde zij zelf ook weleens proberen. Mij leek het niks; ik was net weer zes weken vrijgezel nadat mijn relatie plots was uitgegaan en was echt nog niet toe aan iets nieuws. Maar toen het mijn vriendin niet lukte om een profiel aan te maken, deed ik het haar voor. Ik heb de app diezelfde dag weer verwijderd, maar in de tussentijd had een oude schoolvriend mijn profiel al gespot.

Via Messenger stuurde hij me een berichtje of ik zin had om een kopje thee bij hem te komen drinken. Hij was na jaren reizen weer in Nederland. Gezellig, dacht ik, even bijpraten met iemand van vroeger. Ik schijn gevraagd te hebben wat voor soort date het was, waarop hij zou hebben geantwoord dat hij me een hele leuke vrouw vond. Volgens hem was hij daar heel duidelijk in geweest. Maar dat heb ik nooit gelezen."

"Ik ging dan ook heel onbevangen die eerste 'date' in. Achteraf denk ik dat dat heel goed was, want als je heel zenuwachtig bent ga je je anders gedragen. Nu was ik compleet mezelf. We hadden een heel leuk gesprek, het klikte, we bleken dezelfde interesses te hebben. Nog steeds kwam het niet in me op dat het wellicht meer kon zijn dan gewoon een gezellig samenzijn. Ik weet nog dat hij op een gegeven moment wel heel dicht tegen me aan kwam zitten en ik dacht: wat wil je van me? Nu kunnen we daar hartelijk om lachen."

Bijna magisch

Toen ik na een paar uur weer naar huis ging, vroeg ik of hem een knuffel mocht geven. Die knuffel veranderde alles. Tijdens die korte omhelzing werd ik helemaal warm vanbinnen. Wauw, wat is dit, dacht ik. Dat flapte ik er ook uit. Hij voelde ook dat er iets bijzonders gebeurde. Het was bijna magisch. Ik wist: deze man moet ik vaker zien."

"Een week later hebben we weer afgesproken en sindsdien zijn we bij elkaar. Drie jaar geleden is hij bij me ingetrokken. Hij had van begin af aan gezegd dat hij nooit meer wilde samenwonen, dus ik had me er al bij neergelegd dat dat er niet in zat, maar ineens verkondigde hij dat hij zijn appartement te koop ging zetten en bij mij wilde komen wonen. Nou, graag!

Mijn moeder zei vroeger altijd dat je aan een relatie moet blijven werken. Door Richard heb ik geleerd dat dat niet per se zo is. Natuurlijk hebben we weleens conflicten, het gaat echt niet helemaal vanzelf, maar we kunnen zo goed communiceren dat het nooit moeilijk wordt."

Geen toeval, de bedoeling

"Richard is de liefde van mijn leven. Ik heb altijd gezocht naar een man die me dat gevoel gaf. Ik heb er een beetje geduld voor moet hebben, maar dat is beloond. Als we terugkijken op ons leven, zeggen we allebei dat het zo heeft moeten lopen. We waren niet eerder klaar voor elkaar geweest. Op de middelbare school kenden we elkaar wel, maar hadden we nauwelijks contact. Er moest tijd tussen zitten om onze eigen levens te leiden en elkaar uiteindelijk op het juiste moment te vinden.

Als hij me die dag niet op Tinder voorbij had zien komen, had hij nooit geweten dat ik vrijgezel was en had hij me nooit benaderd. Ik geloof niet in toeval. Dit was absoluut de bedoeling. Eén dag op Tinder, dat verzin je toch niet?”

'Al na 24 uur wist ik dat zij de vrouw van mijn leven was'

Harald Kor (46) en Inge Kor-Bekker (41) leerden elkaar vier jaar geleden kennen via Tinder. Ze waren allebei niet op zoek naar liefde, maar na een eerste wilde nacht waren ze zó ondersteboven van elkaar dat ze er niet omheen konden.

Harald: 'Ik kwam uit een relatie waaraan ik twee dochters (7 en 9) heb overgehouden. Naar een nieuwe relatie was ik absoluut niet op zoek. Ongecompliceerde gezelligheid, daarvoor zat ik op Tinder. En dat was ook wat ik er vond. Tot ik contact kreeg met Inge.'

Inge: 'Voor mij was het net zo. Ik was al bijna tien jaar alleen en vond dat heel fijn. Vlak voordat ik Harald ontmoette had ik zelfs plannen om in mijn eentje moeder te worden met een zaaddonor. En toen matchte ik op Tinder met Harald…'

Harald: 'We waren gelijk heel open over onze intenties: we spraken af voor 'de gezelligheid', meer niet. Na een week over en weer appen hebben we elkaar ontmoet.'

Inge: 'Hij kwam ’s avonds laat vanuit Woerden naar mijn huis in Zwolle, waar ik toen nog woonde. Die nacht was zo bijzonder. Harald is blijven slapen en we zijn 24 uur de slaapkamer niet uit gekomen. We raakten niet uitgepraat.'

Harald: 'We bleken heel veel overeenkomsten te hebben. Het was een beetje als thuiskomen.'

Inge: 'Ja, dat, meteen heel fijn en veilig. Ik vond nog veel meer heel fijn die nacht, maar die klik bracht me van mijn stuk. Toen hij wegging, waren we allebei van slag. Dit was niet de bedoeling. Het voelde zo bijzonder wat er gebeurde. Het was haast te mooi om waar te zijn.'

Harald: 'We wilden allebei geen relatie, maar we voelden ook dat die connectie tussen ons te speciaal was om negeren. Ik was hoteldebotel. Ik weet nog goed dat ik de volgende ochtend al tegen haar wilde zeggen dat ik van haar hield. Ik zei: ik voel iets, maar ik kan het echt niet zeggen, want het slaat nergens op. Ik probeerde het te ontkennen voor mezelf. Maar eigenlijk was me na die 24 uur al duidelijk dat dit de vrouw van mijn leven was, hoe gek dat ook klinkt.'

Inge: 'Ik had hetzelfde. Ik had al veel mannen gezien, de een serieuzer dan de ander, maar dit was me nog niet eerder overkomen. Het voelde zo wezenlijk anders dan wat ik ooit had gevoeld. Ik was helemaal van de kaart.'

Inge: 'Vanaf dat moment belden we elkaar elke dag en appten we de hele dag door. Hoewel we het spannend vonden, gingen we er vol in. Pas twee weken later konden we elkaar weer zien, want in de tussentijd had Harald zijn dochters.'

Harald: 'Voor mij waren zij in dit alles het allerbelangrijkste. Ik stond als een leeuw voor mijn welpjes. Ik zou die meiden niet zomaar iemand laten ontmoeten, het moest daarvoor echt goed zitten. Het heeft uiteindelijk bijna een jaar geduurd voordat ze Inge hebben ontmoet. We hebben haar heel geleidelijk geïntroduceerd.'

Inge: 'Ja, we hebben hun tempo daarin gevolgd. Zelf hadden we ook tijd nodig om te wennen. Ik was verknocht aan Zwolle, Harald aan zijn eigen leven en vrijheid.'

Harald: 'Pas toen de meiden twee jaar geleden zelf vroegen waarom Inge niet bij ons kwam wonen, hebben we de volgende stap gezet. Zij hebben het haar zelf gevraagd.'

Inge: 'We vonden het allebei wel enorm spannend. Maar dat spraken we ook naar elkaar uit, en we hebben er bewust de tijd voor genomen. Een half jaar later ben ik bij Harald ingetrokken.'

Harald: 'Ik heb altijd gezegd dat ik nooit wilde trouwen, maar met Inge voelde dat ineens als een logische stap. Ik heb haar samen met mijn dochters gevraagd.'

Inge: 'Onze trouwdag vorig jaar was niets dan liefde. Vrijgezelle vriendinnen zeggen regelmatig tegen me: ik wil zo graag wat jullie hebben. Het voelt ook heel speciaal. Wat wij hebben is uniek, maar ik hoop dat heel veel stellen dit gevoel hebben. Dit is liefde, dit gun je echt iedereen.'

Harald: 'Dat heb ik ook op de bruiloft gezegd: ik wens iedereen een Inge toe, maar gelukkig heb ik de enige Inge Bekker.'

Inge: 'Zo zie je maar: geef niet op op Tinder. Eén keer heb je geluk.'

'Binnenkort willen we trouwen in Napels'

Annemarie Frederiks (54) leerde haar Italiaanse droomman Salvatore (57) negen jaar geleden kennen via Tinder.

"Een man in mijn omgeving zei: Tinder, dat moet je eens proberen. Hij had er al veel vrouwen vandaan gehaald. Of ik daar nou op zat te wachten wist ik niet, maar het maakte me wel nieuwsgierig. Bij de meeste matches bleef het bij een leuk chatgesprekje. Eentje is er blijven hangen.

In eerste instantie viel ik voor Salvatores ogen. Heel donkerbruin, met een ietwat verlegen blik. Op zo’n datingapp ga je toch vooral af op uiterlijk; veel meer dan dat heb je immers niet. We matchten en hij sprak me aan in het Engels. Hij stuurde dat hij een Italiaan was en gewoon gezellig wilde kletsen. Nou, daarvoor was hij bij mij aan het goede adres. Ik kon op dat moment niet makkelijk op date omdat ik thuis mijn net geopereerde vader aan het verzorgen was. Het bleef dus in eerste instantie bij chatten. Hele gesprekken voerden we, en onze aandacht voor elkaar verslapte niet."

"Pas zes weken later hebben we elkaar voor het eerst ontmoet. Een korte koffiedate bij Starbucks was het. Ik was niet nerveus, hij wel. Toen ik hem zag komen aanlopen, dacht ik gelijk: dit kon weleens wat worden. Leuke vent, mooie neus, goede uitstraling. Het is dat ik na een uur weer naar huis moest, anders was ik er de hele middag blijven zitten. Het voelde heel goed."

Verliefde puber

"Niet lang daarna nodigde hij me uit voor een luxe lunch. Na die lunch wist ik: dit is hem. Hij dacht er hetzelfde over. Gelijk daarna hebben we allebei ons Tinderprofiel verwijderd. Ik voelde me weer een verliefde puber, zoveel vlinders had ik in mijn buik. We hebben heel veel leuke dates gehad en leerden elkaar steeds beter kennen. Op een gegeven moment heeft hij ook kennisgemaakt met mijn zoon, die inmiddels 25 is."

"Alles ging zo makkelijk en relaxed. Het enige waar we soms tegenaan lopen, zijn kleine cultuurverschillen. Tot voor kort wist ik bijvoorbeeld niet dat Italianen alleen kaarsen branden als er iemand is overleden. Dat ik zijn zus een mooie kaars cadeau deed, bleek dus niet zo’n goed idee. En verander vooral nooit iets aan een Italiaans recept! Om die kleine dingetjes kunnen we vaak alleen maar lachen. Salvatore spreekt trouwens vloeiend Nederlands, alleen appen en mailen doen we om een of andere reden nog steeds in het Engels.

Sinds 2016 woon ik bij hem. We willen binnenkort trouwen in zijn geboorteplaats Napels. Zo’n Italiaanse bruiloft wil ik wel meemaken. Lange tafels, eeuwig eten, rollend naar huis. Ik ben Tinder enorm dankbaar. Dat er zoiets moois zou kunnen voortkomen uit een datingapp, had ik nooit verwacht. Zeker niet op onze leeftijd. Ik heb geboft. Alles klopt. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest."