Deze ouders laten hun kinderen lang opblijven: 'Ik stuur ze niet naar bed als ze niet moe zijn'
Veel ouders hanteren een strikte bedtijd voor hun kinderen, terwijl dat volgens experts vaak helemaal niet nodig is, en zelfs tot slaapproblemen kan leiden. Er zijn ook ouders die hun jonge kinderen daarom veel later naar bed laten gaan. "Mijn dochter is een avondmens, die is gewoon nog niet moe om 21.00 uur."
Eerder deze week vertelde kinderarts en slaapdeskundige Dominique Stumpel aan RTL Nieuws dat een vaste bedtijd niet heilig is. "Zijn er tekenen van slaaptekort? Als die er niet zijn, dan mag je kind best wat later naar bed. En kijk dan eens hoe dat gaat", zei Stumpel.
Het artikel riep veel reacties op. Van ouders die het belangrijk vinden om hun kinderen genoeg te laten slapen, of die graag 's avonds wat tijd voor zichzelf willen. Er kwamen ook veel reacties van ouders die hun kinderen al langer later naar bed laten gaan, en daar goede ervaringen mee hebben.
Doordeweeks om 22.00 uur
Kim is moeder van twee kinderen. Haar dochter Ymke is 12, zoon Seth is 5 jaar oud. "Onze dochter gaat op doordeweekse dagen rond 22.00 uur naar bed, en onze zoon meestal tussen 20.00 en 21.00 uur", vertelt Kim. "En om 7.00 uur staan ze weer op, ze zijn altijd uit zichzelf wakker."
Toen ze zelf klein was, moest Kim altijd meteen na televisieprogramma Het Rad van Fortuin naar bed. "Maar ik was dan nog niet moe. Vervolgens kwam ik steeds uit bed, dan had ik dorst of moest ik plassen. Ik heb me altijd voorgenomen om het zelf anders te doen."
En dus gaan haar kinderen pas naar bed als ze moe zijn. "Het kan weleens voorkomen dat ze een drukke dag hebben gehad, en om half 8 al moe zijn. Dan zeggen ze: mam, ik wil naar bed. En dat is natuurlijk prima."
De avond is voor het gezin van Kim ook een belangrijk moment van samenzijn. "Mijn partner is pas om 18.00 uur klaar met werken. Daarna eten we samen, dat vind ik belangrijk. Dan wil ik mijn kinderen niet een half uur later al met een volle maag in bed leggen. Ik vind het belangrijk dat ze papa zien aan het einde van de dag."
Grieks ritme
Ook de dochter van Puck gaat later naar bed dan de meeste kinderen – in Nederland althans. Puck is zelf ook Nederlands, maar woont met haar gezin in Griekenland. Daar is het heel gebruikelijk dat kinderen later naar bed gaan.
Pucks dochter van 4 gaat, zeker in de zomermaanden, pas tegen 22.00 uur naar bed. "Dat is nog vroeg voor Griekse standaarden. Sommige kinderen gaan hier pas rond middernacht slapen", vertelt ze.
Op schooldagen gaat de wekker 's ochtends om 07.30 uur. Een relatief korte nacht dus, maar daar staat tegenover dat er in de middag een paar uur wordt gerust. "Het is hier vooral in de zomer heel erg warm in de middag. Dan kan je niet naar buiten met de kinderen", vertelt Puck. "De kinderen rusten na school, tussen 14.00 en 17.00 uur, en gaan daarna naar buiten."
In Griekenland is het hele leven, ook voor kinderen, op dit ritme ingericht. "Veel activiteiten voor kinderen zijn ook 's avonds, rond 19:00 uur. Dan is het wat koeler."
Als het gezin in Nederland op bezoek is, houden ze gewoon vast aan het Griekse ritme. En dat heeft voordelen. "We waren laatst op de verjaardag van mijn moeder, die werd 60", vertelt Puck. "Onze dochter kon in het restaurant tot heel laat in de avond door, dat was geen enkel probleem. Voor de andere kindjes was dat een stuk lastiger."
Zelf bepalen
De kinderen van Suzan uit Kerkrade zijn al wat ouder. Ze heeft twee dochters van 12 en 15, en twee stiefdochters, ook 12 en 15, die zelf bepalen hoe laat ze naar bed gaan.
"Het is natuurlijk niet helemaal zonder grenzen. Het is niet zo dat ik zeg, ga maar om 3 uur 's nachts slapen als ze om 7 uur weer op moeten, maar ik ga ze niet naar bed sturen als ze niet moe zijn", zegt Suzan.
De twee 15-jarigen gaan tussen 23.00 en 00.00 uur naar bed, die van 12 tussen 21:30 en 22:00 uur. "Indy, mijn oudste dochter, is echt een avondmens. Die is gewoon nog niet moe om 21:00 uur. Dan kan ik wel zeggen dat ze naar bed moet, maar dat heeft helemaal geen zin."
Suzan merkt dat het onderwerp bedtijd veel losmaakt. Andere ouders hebben er sterke meningen over, maar dat laat haar koud. "Als iemand commentaar heeft trek ik me daar weinig van aan", zegt ze. "Ik doe het op mijn gevoel, en dat heb ik altijd zo gedaan. Je kunt wel honderd boeken volschrijven over opvoeden, maar ik ken mijn kinderen en weet wat goed voor hen is."