Rubens restaurant ging binnen een jaar failliet: 'Schaamte en opluchting'

"Spijt heb ik niet. Schaamte en verdriet had ik wel. Als je me anderhalve maand geleden had gebeld, had je me op kunnen dweilen", aldus Kooij, die toen net van de curator te horen had gekregen dat hij failliet was verklaard. 

De uitspraak van de rechter kwam niet als een verrassing: hij had zelf zijn eigen bankroet aangevraagd. Maar emotioneel gebroken was hij wel, vertelt Kooij die op LinkedIn een kwetsbaar verhaal postte over zijn gevoelens. "Op LinkedIn lees je veel succesverhalen. Ik wilde een keer de andere kant van ondernemen laten zien."

Andere kant van ondernemen

In oktober 2023 opende hij vol enthousiasme zijn tapasrestaurant in Ede, dat onder een franchiseformule viel. "Het was op die plek al een keer failliet gegaan, maar dat had onder meer met de coronacrisis te maken. Ik zag er potentie in."

Tien jaar horeca-ervaring

Horeca-ervaring had Kooij ondanks zijn jonge leeftijd genoeg. Hij werkte al sinds zijn vijftiende bij McDonald's, eerst in de restaurants en daarna in kantoorfuncties bij personeelszaken. Ook met franchising had hij hier ervaring opgedaan.

Hij is niet over één nacht ijs gegaan voordat hij het restaurant begon, zegt hij. "Er moest een stevig ondernemersplan geschreven worden, ik had met behulp van een adviseur en accountant een goed doorgerekende begroting opgesteld. Qua financiering heb ik ook rekening gehouden met tegenslagen."

Met frisse moed vernieuwde hij het tapasrestaurant. Het oude interieur eruit en nieuw interieur erin bijvoorbeeld. Een fikse investering, maar het was nodig. "Dat oude meubilair voldeed echt niet meer. Ik zette alles op alles om er iets moois van te maken, want het kon niet zo zijn dat de zaak een tweede keer failliet zou gaan."

Sociale leven op pauze

In drie weken tijd stelde hij een team samen van twintig mensen, dat binnen een paar maanden groeide naar de noodzakelijke veertig. Flinke loonskosten, maar wel het aantal medewerkers dat je volgens hem echt nodig had om het grote restaurant draaiende te houden.

Het hebben van een eigen restaurant is zwaar, zegt Kooij. Zijn sociale leven ging op pauze en al zijn energie ging in het bedrijf zitten. "Wat niet erg is, want je doet iets dat je leuk vindt. Je wordt één met je zaak. Je doet er alles aan om er een succes van te maken."

Tegenslag na tegenslag

Maar zijn inspanningen mochten niet baten. Tegenslag na tegenslag passeerde de revue en dat kostte een hoop geld. Kortsluitingen, lekkages, fouten met btw-nummers. Veel zat tegen en tegelijkertijd stegen onder meer de loonkosten en inkoopkosten.

Gasten vergissen zich weleens in de kosten die een horeca-eigenaar maakt, merkt hij. "Als een groep van 20 een reservering heeft gemaakt en er komen er maar tien opdagen, dan zakt de grond onder je voeten vandaan. Als je vijf dagen dicht bent omdat de vloer vervangen wordt, voel je dat echt in je portemonnee."

Slechte zomer

De druk op zijn liquiditeit werd steeds groter. Maar de zomer kwam eraan. Met een groot terras voor zijn deur, hoopte hij een flinke omzet te draaien. Een beetje zon en Nederlanders zitten buiten massaal aan het bier.

De zomer viel echter tegen. Door de regen bleef het terras op sommige dagen leeg. "Bovendien bestelden mensen hier eerder een cola dan een fles wijn. En juist op die wijn zit de marge."

Paniek om rode cijfers

Dagelijks keek hij op zijn bankrekening. Rode cijfers schoten iedere dag door zijn hoofd. Van 's ochtends zes uur tot na middernacht was hij met zijn zaak bezig. Fysiek, maar ook mentaal. "Totale paniek, want het zal toch niet zo zijn dat ik het restaurant failliet zou laten gaan," schetst hij zijn gedachten.

Het was echter niet langer houdbaar. Medio oktober 2024, een jaar na opening, vroeg hij zijn faillissement aan. "Nog langer doorgaan kon niet, dan zouden de schulden nog hoger oplopen. En ik was ook privé aansprakelijk, dus ik wist wat het voor mij persoonlijk zou betekenen als ik failliet ging. Tegelijkertijd voelde het als opgeven en falen. Je vermoordt je eigen bedrijf. Maar ik wist rationeel dat het de beste keuze was."

Schaamte maar ook opluchting

22 oktober was het zover. In zijn restaurant wachtte hij samen met twee collega's op de uitspraak van de rechter. De curator belde. Failliet verklaard. "Om vier uur komen we langs en spreken we alles door, ik hoop dat je je beseft welke gevolgen dit voor je heeft, zei hij tegen me. Ik voelde van alles tegelijk. Schaamte, opluchting en onzekerheid over de toekomst."

Toen hij failliet ging, waren alle rekeningen betaald, maar er was wel een lening bij de bank die afgelost moet worden. Zowel zakelijk als privé is Ruben failliet verklaard. "Alle bankrekeningen zijn geblokkeerd, de auto is weggesleept. Ik heb geen recht op een uitkering."

Zakgeld in plaats van loon

Inmiddels heeft hij een nieuwe baan gevonden. Er is beslag gelegd op zijn loon. Hij krijgt zakgeld en zal straks toelating moeten doen voor de schuldsanering, als de curator het faillissement afgerond heeft. 

"Veel tijd voor verwerking had ik niet. Ik moest ook meteen weer aan het werk. Dat werk is nodig om de schulden af te lossen."

Taboe doorbreken

Hij wil zijn verhaal delen, omdat er volgens hem een taboe ligt op de andere kant van de medaille van ondernemen: het hebben van financiële problemen. 

"Heb ik spijt of vind ik mezelf zielig? Absoluut niet. Ik had altijd de droom om een eigen restaurant te hebben. Ik heb het risico genomen op basis van de informatie die ik toen had. Er zijn altijd zaken die ik nu anders zou doen, maar dat zijn details. Het gaat erom dat je geen glazen bol hebt." 

Goede voorbereiding niet genoeg

Je kunt alles nog zo goed uitdenken of voorbereiden, alleen hebben ondernemers geen invloed op onvoorziene tegenslagen, weet Kooij nu. Als die tegenslagen dusdanig groot zijn, dan kan dat je financiële ondergang worden. 

Hij vindt het faillissement dan ook geen mislukking, waarbij hij achteraf andere keuzes had moeten maken. "Ondernemen kan ook mis gaan, zonder dat je dingen fout doet. Ondernemers moeten vaak flinke risico's nemen, maar soms pakt dat door pech niet goed uit. Ook al heb je volledig aan risicobeheersing, kostenbeheersing en strategie gedaan."

Nu wil hij vooruitkijken. "Gaat dat zo makkelijk als ik hier beschrijf? Nee, dat ook weer niet. Het heeft tijd nodig en die tijd neem ik. Maar ik ben trots op mezelf en de mensen die me hebben bijgestaan, waar ik de afgelopen anderhalf jaar intensief mee heb samengewerkt en mooie momenten mee heb beleefd."

Hoe werkt een faillissement? Dat leggen we in deze video uit:

De naam van de franchiseketen is bekend bij de redactie.