7 jaar geleden werd Anna's neef aangereden, hij wacht nog altijd op zijn geld

Slachtoffers van verkeers- en bedrijfsongevallen moeten vaak veel moeite doen om hun schade vergoed te krijgen. Zo stuurt de verzekeraar van de tegenpartij hen vaak naar de gemeente, om daar de kosten van bijvoorbeeld een rolstoel of aanpassing van een huis te claimen. 

Terwijl dit door de verzekeraars zelf moet worden betaald. Slachtoffers zijn vaak de dupe van het getouwtrek tussen gemeenten en verzekeraars, blijkt uit onderzoek van RTL Nieuws waarvan dit de belangrijkste uitkomsten zijn:

Het onderzoek van RTL Nieuws in het kort

• RTL Nieuws onderzocht hoe verzekeraars met letselschadeslachtoffers omgaan.
• Verzekeraars van de veroorzakers van een ongeluk moeten letselschade aan het slachtoffer betalen, maar sturen die slachtoffers vaak door naar de gemeente.
• Gemeenten zijn boos over dat het op hun bordje terecht komt. Zij zeggen dat het hen onnodig veel tijd en geld kost.
• Letselschadeslachtoffers komen hierdoor in langdurige ingewikkelde procedures terecht en hebben het gevoel tussen wal en schip te belanden.

Anna helpt haar neef in zijn strijd met de gemeente en verzekeraar. In 2014 wordt de toen 25-jarige neef aangereden. Midden op de dag rijdt hij op zijn motor door het dorp als hij wordt geschept door een auto. De automobilist heeft hem niet gezien en dat heeft desastreuze gevolgen.

De neef van Anna wil voor dit verhaal graag anoniem blijven omdat hij het te confronterend vindt om met naam en toenaam genoemd te worden.

Voor altijd verlamd

Door het ongeluk krijgt de neef van Anna een hoge dwarslaesie. Hij raakt blijvend verlamd. Na een lange revalidatie kan hij weer thuis wonen, maar daarvoor moet wel onder andere het huis flink verbouwd worden zodat hij er met zijn rolstoel kan leven. Bij elkaar zorgt dat voor enorme kosten (meer dan twee ton) die in eerste instantie uit eigen zak moesten worden betaald.

De verzekeraar van de veroorzaker van het ongeluk vindt dat de neef van Anna bij de gemeente moet zijn voor de vergoeding uit de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning). Dat is de regeling waarmee gemeenten mensen ondersteunt die dat nodig hebben om op die manier zo lang mogelijk thuis te kunnen blijven wonen. Denk aan een traplift, rolstoel of huishoudelijke hulp.

Anna: "Vanaf het eerste jaar krijgen we allemaal brieven waarin staat dat WMO aangevraagd moet worden." Maar haar neef wil helemaal geen beroep doen op de gemeente: hij vindt dat de (verzekeraar van de) veroorzaker moet betalen.

Onder druk gezet

Onder druk van de verzekeraar heeft de neef van Anna toch meerdere malen een aanvraag ingediend bij de gemeente, maar die werden allemaal afgewezen omdat de gemeente weer naar de verzekeraar wijst. 

Al zeven jaar vinden de verzekeraar en de gemeente van elkaar dat ze moeten betalen. En Anna's neef wacht nog steeds op het grootste deel van zijn schadevergoeding.

Flinke facturen

In letselschadezaken gaat het vaak om grote bedragen. Ook in het geval van de neef van Anna lopen de kosten hoog op. Alles wordt in eerste instantie uit eigen zak betaald. Een overzicht van een aantal grote kostenposten die onder de WMO vallen:

• Verbouwing: 150.000 euro
• Rolstoel: 11.000 euro
• Douchestoel: 2900 euro 
• Aangepast bed: 15.000 euro
• Aangepaste fiets, die ook gebruikt wordt voor revalidatie: 11.000 euro

Minstens 189.900 euro gaf de neef van Anna dus al uit. En daar zitten dan nog niet de kosten voor zorg, juridische hulp en alle kosten die in de toekomst nog gemaakt zullen worden bij. 

Een deel van deze kosten is inmiddels door de verzekeraar vergoed, maar pas nadat Anna en advocaten daar meermaals om gevraagd hebben.