Sandra: 'Het bleef maar uitzinnige liefde tussen ons'

"Hij zocht helemaal geen relatie. Nee, Jos zat op Lexa omdat hij gewoon wat contact wilde. Dat hij schizofreen was, vertelde hij meteen al. Maar dankzij zijn medicijnen was het prima te doen zei hij. Ik schrok er niet zo van, want mijn zoon kreeg op zijn vijftiende dezelfde diagnose. Ik wist waar ik aan begon.

Jos was wel een grappenmaker, een charmeur. Na een tijdje chatten vroeg hij of hij me mocht bellen. Dat was meteen gezellig. Ik genoot ervan. Na een ingedommeld huwelijk van 26 jaar was ik net gescheiden, mijn kinderen waren volwassen en de interesse die Jos in me stelde was welkom. Het was innemend, hoe hij erop gericht was om uit te vogelen wat er in mij omging."

"Na nog een paar keer bellen en Skypen, spraken we af om elkaar te ontmoeten. Ik woonde in het westen van het land en hij in het oosten, dus ik boekte voor de zekerheid maar een hotel. Hij kwam aanlopen en ik doorzag hem meteen. Hij liep een beetje raar omdat hij te veel kalmeringsmiddelen had geslikt voor de zenuwen. Maar hij had wel een bosje rozen voor me gekocht.

Ik vond hem charismatisch en kwetsbaar tegelijk: het was meteen liefde. 'Ga alsjeblieft niet te veel van mij houden', zei hij na die eerste ontmoeting. 'Ik ben best moeilijk.' We spraken af om elkaar eens in de paar weken te zien. Ik ging dan bijna altijd naar hem, want reizen was een gedoe voor hem, met zijn angsten en buien. Prima."

Experimenteren met open relatie

"Uiteindelijk ben ik anderhalf jaar lang ieder weekend op en neer gereden, totdat we elkaar toch steeds vaker wilden zien. Ik vond een baan en een huis bij hem in de buurt, want samenwonen met iemand met zo’n aandoening is voor alle partijen niet te doen. Bovendien was hij muzikant, en als hij even helemaal in zijn muziek zat, had hij geen ruimte voor mij.

Ondertussen vlogen de vonken ervan af als we samen waren, maar experimenteerden we ook in de open relatie die we hadden. Hij had geen behoefte aan andere vrouwen, maar vond het wel spannend om mij met andere mannen te laten daten. Ik vond dat na 26 jaar huwelijk ook wel aanlokkelijk."

"Het meest bijzondere was wel dat Jos vooral de controle in de open relatie aantrekkelijk vond. Hij was trots als ik met een andere man was, zolang hij alles maar precies wist, en dan vooral dat ik toch altijd weer bij hem uitkwam. Hij had soms achterdochtige en angstige buien, waardoor ik best wat aanpassingen moest doen in de relatie. Bewijzen dat ik niet met tien mannen in mijn huis lag, bijvoorbeeld. Achteraf verontschuldigde hij zich telkens weer."

Verslaafd aan speed

"Hij dronk graag en in een beschonken bui vroeg hij me ten huwelijk. De volgende ochtend checkte ik het nog even, maar hij meende het echt. In 2017 zijn we getrouwd. Helaas nam in die tijd zijn drankgebruik toe en raakte hij verslaafd aan speed. Jammer, want het ging juist zo goed met hem dat hij zijn medicijnen mocht minderen. Hij werd manisch en zat soms dag en nacht muziek te maken. Die speed leek voor hem de oplossing voor zijn angsten, maar zorgde ook dat zijn humeur ineens kon omslaan. Na veel ruzies en een paar keer uit elkaar gaan - dat duurde overigens nooit langer dan een week - draaide hij door.

Tijdens een gesprek zag ik zijn blik veranderen, en ineens pakte hij een mes uit zijn laars. 'Ik ga een kleine correctie bij jou aanbrengen', riep hij. Hij dreigde mijn oor af te snijden, want als hij me niet kon hebben, dan zou niemand me hebben. Ik kon het mes afpakken, maar bezeerde me wel. Door voorzichtig met hem mee te praten en hem overal gelijk in te geven, kalmeerde Jos weer. Toen hij daarna in de tuin een sigaret ging roken, ben ik naar de politie gerend. Hij kreeg een contactverbod en moest de bak in."

"Ja, ik was er klaar mee toen, met al het gedoe, maar ik hield nog steeds van hem. Het bleef uitzinnige liefde tussen ons. In de jaren die volgden bleef onze relatie in stand, ook toen hij in de gevangenis zat. Pas toen hij weer verslaafd was, brak ik met hem. Hij ging regelmatig naar een kliniek om af te kicken, en hoewel ik steeds meer afstand nam, probeerde ik hem ook nog te helpen. We hadden alleen nog oppervlakkig contact, maar we zochten elkaar altijd weer op."

"Uiteindelijk ontdekte een arts in de laatste afkickkliniek dat Jos een bloeding in zijn keel had. Het bleek kanker en na een half jaar was het gedaan. Jos was op. 'Je moet een lieve man gaan zoeken', zuchtte hij vaak en ook in de laatste periode wenste hij dat weer voor me. Hij wilde zelf ook zo graag een normale man zijn, maar dat lukte hem simpelweg niet. Ik was zijn partner, ook toen we al niet meer samen waren. Op zijn begrafenis wilde hij ook graag een liedje voor mij laten horen.

Het is nu een half jaar geleden en ik mis hem nog elke dag. Iedere dag luister ik naar zijn muziek. Soms denk ik ook dat het zo wel goed is. Ik heb jaren geprobeerd om los te komen van hem, maar dat lukte nooit. Het voorval met het mes heeft me PTSS opgeleverd, waardoor ik nu ziek thuis zit. En weet je, ik heb het hem vergeven. Hij was zichzelf niet toen het gebeurde. En ik weet ook: ik zal nooit meer zoveel van iemand houden als van hem."

De naam Jos is een gefingeerde naam. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.