Caroline Tensen open over helse overgang: 'Ik wilde uit mijn lichaam, háátte mezelf'

"Die overgang, daar doe ik niet aan." Caroline Tensen had het nog zo gezegd tegen haar man Ernst-Jan Smids. Nou, dat heeft ze geweten. "Ik ben van huis uit een heel opgewekt type, maar ineens kon ik alleen maar huilen. Meteen vanaf het moment dat ik opstond. Dat paste totaal niet bij me. Ik begreep er niets van", vertelt ze via Zoom.

En alsof ze zich nog niet ongelukkig genoeg voelde, werd ze ook almaar zwaarder. "Terwijl ik niets anders deed met eten en al mijn hele leven sport. Het werd erger en erger." Toen iemand haar op een gegeven moment naar een hormoondokter verwees, viel het kwartje: ze was in de overgang. Zij was zo’n 'hormoonloze' vrouw geworden waar ze met haar beste vriend, visagist Leco van Zadelhoff, altijd een beetje lacherig over had gedaan.

Nou, het lachen was haar tegen die tijd wel vergaan. "Ik liep met mijn ziel onder mijn arm. Ik zat voor mijn gevoel op de reservebank bij de publieke omroep, ik was dik, dacht dat iedereen me nastaarde. Ik was niet gelukkig te knúppelen." Als haar man ’s ochtends naar zijn werk ging, zocht Caroline haar toevlucht bij haar dochter Charlotte.

"Zij moest mij, de moeder die zogenaamd alles aankan, opvangen als een ingestort vogeltje, tot Ernst weer thuis was. Het was de omgekeerde wereld. Er was geen land met me te bezeilen. Ik heb me nog nooit in mijn leven zo ongelooflijk kwetsbaar gevoeld. Als ik niet zulke lieve, geduldige mensen om me heen had gehad, weet ik niet hoe het was afgelopen."

'Car, wat is er met je aan de hand?'

Eén hoopje ellende was ze, zegt ze. "Ik zag er niet meer uit. Ik wilde uit mijn lichaam, ik háátte mezelf echt. Ik durfde me bij Ernst niet eens meer uit te kleden met het licht aan. Mijn trainer Joost, bij wie ik al bijna 19 jaar kom, kon zijn schok niet verbergen bij mijn aanblik. Ik was helemaal opgezwollen, kon mijn eigen wangen zien. Je merkt het aan alles. Op een tiende van mijn kracht sleepte ik me door de weken heen." Ook vriend Leco ontging het niet dat Caroline zichzelf niet was. "Ik had twee enorme inhammen in mijn haar, ik werd een halve man. 'Car, wat is er met je aan de hand?', zei Leco. Hij heeft echt haarstukjes voor me gemaakt."

Het moeilijkste vond ze dat ze zichzelf niet meer herkende en ook niet meer haar schouders eronder kon zetten. "Ik had de kracht niet meer om dingen aan te pakken en mezelf toe te spreken. Dat is heel raar voor iemand die normaal gesproken maar doorgaat en zelfs met gebroken ledematen nog op het werk verschijnt. Ik was zo kwetsbaar dat ik niet meer wist hoe ik de dag door moest komen. Niks was ook meer leuk, terwijl ik alle ingrediënten in het leven heb om gelukkig te zijn. Als je er middenin zit, denk je dat je nooit meer de oude wordt. Dat is heel angstaanjagend."

Dieptepunt in India

Het dieptepunt was een reis naar India met Ernst. Het had een prachtige reis moeten worden, maar vanaf het moment dat Caroline een dosis blauw en roze pigment in haar haar gegooid kreeg tijdens het bekende Holi-festival, was ze ontroostbaar. "Mijn haar is zo poreus als ik weet niet hoe en het zat zó vol pigment dat ik zeker wist dat het nooit meer goed zou komen. Na tien keer wassen zat het er nog in. Ik kon alleen maar huilen. Toen ik ook nog mijn korte broek niet meer over mijn benen kreeg, was het helemaal gedaan. Nu denk ik: lekker belangrijk, stel je niet aan, maar op dat moment kwam ik er gewoon niet meer overheen."

Hormoontherapie (een behandeling met crèmes en medicijnen die bepaalde hormonen weer op peil moet brengen, red.) hielp haar er na een klein jaar weer bovenop. "Ik ben er weer! Uiteindelijk ben ik er heel sterk uitgekomen. Af en toe heb ik nog een kleine terugval, maar dan herken ik het gelijk en dan ben ik er ook wel weer snel uit. Het ergste heb ik nu wel gehad."

Dat de overgang zo heftig kon zijn, had ze nooit geweten. 'Ik was er helemaal niet op voorbereid. Ik zat maar te wachten op die opvliegers, maar die kreeg ik niet. Daarom herkende ik het ook eerst niet." In de Videoland-documentaire 'Het verboden woord', gemaakt door haar goede vriendin Nada van Nie, vertellen Caroline, haar zoon, dochter, man en dierbare vrienden zoals Leco van Zadelhoff, openhartig over wat die overgang met Caroline deed. Ook andere vrouwen komen aan het woord over hun ervaringen.

Door haar verhaal op deze manier te delen, hoopt Caroline anderen te kunnen helpen. "Ik voelde me tijdens die overgang zo eenzaam, omdat ik het buiten mijn directe omgeving met niemand durfde te delen. Ik schaamde me ervoor dat ik 'zo’n vrouw' was, maar later zag ik in hoe belachelijk dat eigenlijk was. Ik denk dat heel veel vrouwen dat hebben, en dat zou niet moeten. Ik vind dat erover gesproken moet worden zonder lacherig te doen, want het is allesbehalve lachen."

Ook vindt ze het belangrijk dat jonge mensen, zoals haar 27-jarige zoon Bob, weten wat de overgang inhoudt. "Ik heb Bob destijds niet verteld wat er speelde, maar achteraf heb ik daar spijt van. Ik vind dat hij moet weten wat er straks met zijn vrouw kan gebeuren, zodat hij er voor haar kan zijn. Een luisterend oor is van levensbelang. Godzijdank had ik dat."

Niet zielig doen 

Bang dat mensen na het zien van de documentaire anders naar haar en haar programma’s gaan kijken, is ze niet. "Het belangrijkste is dat RTL niet gaat denken: dat is een oude vrouw, daar gaan we mee stoppen", zegt ze half grappend. "Ik hoop vooral dat mensen niet denken dat ik zielig zit te doen, want als deze documentaire iets niet is, is het een roep om aandacht. Natuurlijk, er zijn veel ergere dingen dan de overgang, maar dit is iets waar zoveel vrouwen maar doorheen moeten en waar nog steeds lacherig over wordt gedaan. Ik doe mijn verhaal niet om zielig gevonden te worden, dat wil ik echt onderstrepen, maar in de hoop het taboe eraf te halen."

'Het verboden woord' is vanaf vandaag (19 november) exclusief te zien op Videoland.