Elisa: 'Door humor en begrip vonden we elkaar altijd weer'

"Drie jaar geleden overleed hij. Ik zou wel een nieuwe liefde willen, maar alle mannen die ik tegenkom zijn niet mans genoeg. Niet zoals hij. Hij bood zijn excuses aan voor onze vorige ontmoeting, toen ik hem weer zag. Een knappe man, sterk ook. We spraken over reclame en kunst, en Ton vertelde dat hij in scheiding lag. Dat zeggen ze allemaal, dacht ik nog. Ik was 32 en drie jaar single na een relatie van vier jaar. Het was midden jaren tachtig. Ik vond het wel prima in mijn eentje.

Toch sloeg de vlam in de pan. Na die avond is Ton, die 17 jaar ouder was dan ik, niet meer weggegaan. Met zijn ex-vrouw en kinderen woonde hij in een groot huis, maar toch trok hij bij mij in, in mijn ieniemienie huisje. Dat ging prima. Hij was creatief en open en accepteerde iedereen zoals hij was. We hadden zoveel raakvlakken, in creativiteit, in onze kijk op de wereld, in mode. We begrepen elkaar en waren aan elkaar gewaagd."

"Tussen ons was het nooit saai. Ton was opgegroeid in een weeshuis en daarvoor was hij mishandeld. Ik was de jongste van tien kinderen en stond niet vooraan toen de aandacht werd uitgedeeld. Die combinatie paste goed. We waren twee autonome types die samen opnieuw begonnen. Ton had al zijn aandelen met zijn gezin opgemaakt, ik had mijn baan bij een reclamebureau opgezegd en wilde verder als kunstenares.

We begonnen samen een logobureau en een galerie, deden veel liefdadigheidswerk en genoten van het leven. Het contact met zijn familie ging moeizaam, maar dat gaf niet, want we hadden elkaar. Ook de drank liep als een rode draad door ons leven. We genoten van gezelligheid en vooral Ton kon maar moeilijk van de drank afblijven. Gelukkig had hij nooit een kwade dronk over zich, maar gezond was het natuurlijk niet."

Hartproblemen

"In 2002 ging zijn gezondheid hard achteruit. Eerst kreeg hij hartproblemen en daarna een herseninfarct. Hij kon niet meer lopen en niet meer praten, en ik werd naast zijn vrouw ook zijn verzorger. Ton bleef een sterke man, heus, maar hij leunde ook op me. Na dat infarct krabbelde hij wel weer op gelukkig, hij was nog steeds creatief en wilde nog steeds dingen doen, maar hij wilde me ook de hele tijd dicht bij zich in de buurt hebben. Hij werd wantrouwend en claimend. Dat was belastend voor me.

We hadden in die tijd net een huis in Frankrijk gekocht om te verbouwen, maar dat kon allemaal niet doorgaan. We bleven een kosmisch duo, maar er kwamen allemaal stoorzenders bij. De drank liet hij staan, maar na een tijdje vulden de glaasjes zich toch weer. Ons bedrijf sappelde door, Ton bleef maar zeggen dat het heus zou lukken. Uiteindelijk zijn we in 2013 gestopt en verhuisd naar een piepklein huisje van 31 vierkante meter. Ton knapte op, we deden leuke dingen en tussen ons was het nog altijd fijn. Ik werd af en toe onzeker van al die problemen, maar Ton hielp me altijd om weer sterker te worden. Dan gaf hij me complimenten op de momenten dat ik me lelijk en dik voelde. Hij kon me altijd overtuigen om weer lekker in het leven te staan."

"In 2015 bleek dat hij kanker op zijn lever had. Er was niets meer aan te doen. Ton pakte het goed op. 'Het leven is niet te plannen', vond hij. We deden nog zoveel mogelijk leuke dingen en dat was fijn. Zelfs dit was voor ons een avontuur van ontdekkingen en kameraadschap. Ik ben nog steeds dankbaar dat ik mijn leven met hem heb gedeeld. Drie jaar geleden overleed hij. We zijn uiteindelijk 27 jaar samen geweest. Ik ben pas 63 en zou niet de rest van mijn leven alleen willen blijven. Maar op zoek gaan naar een nieuwe man doe ik ook niet. Ik durf niet, ik wil niet, ik weet het niet."

Echte man

"Het is moeilijk om een nieuwe liefde te vinden als je een man had die het helemaal was. Hij was geen heiligheid, heus, maar door humor en begrip vonden we elkaar altijd weer. Ton was een echte man, dat mis ik bij de mannen die ik nu tegenkom. Ik meldde me een tijdje terug aan op een datingsite en schrok me dood. Die mannen daar, ik vond het echt niets. Hoe ze eruit zagen, hoe angstig ze waren dat een vrouw sterker is dan zij. De mannen die ik nu ontmoet zijn niet mans genoeg. Niet zoals hij.

Dat hoor ik ook van alleenstaande vriendinnen van mijn leeftijd die aan het daten zijn. De een gaat helemaal los en heeft steeds een ander in haar nest, de ander hoort niks meer van een man zodra ze ingaat op zijn avances. Ik sta aan de zijlijn en geniet ervan, maar voor mezelf heb ik er geen zin in. Ton was te grappig en te charismatisch, te lief en te intelligent.

Het is leuk als het nog een keer gebeurt met de liefde, maar geen noodzaak. Nu zit ik in een fase dat ik het achter me kan laten. Dood is dood. Ik heb een fantastische tijd gehad met Ton, mooie herinneringen en veel geleerd. En nu kijk ik positief naar de toekomst. Alleen, met de mensen om mij heen en misschien ooit wel weer met een man.”

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.