Siene: 'Ik begrijp nog steeds niet waarom hij wegging'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Na 19 jaar, twee kinderen, een koophuis en een camper laat Joost ineens weten dat hij twijfelt over hun relatie. Siene (39) schrikt, maar is niet ongerust. Het is vast een midlifecrisis. Toch gaat hij weg.
"In het eerste jaar was het meteen raak tussen ons. We deden allebei de lerarenopleiding Engels en nog voor kerst waren we een setje. Joost was groot en muzikaal, en een van de weinige jongens in ons jaar. Ik was dus wel trots dat hij voor mij koos. We konden het goed vinden samen. Hij kwam uit Limburg, de streek waar mijn moeder opgroeide en waar ik vele vakanties bij mijn opa en oma logeerde. We vonden een zekere vorm van vertrouwdheid bij elkaar, tussen de andere stadse studenten.
Ik woonde nog thuis, hij zat in een studentenhuis en we hebben onze hele studententijd gelat. Ik heb veel vriendinnen en vind het belangrijk om mijn eigen leven te hebben, hij speelde basgitaar in twee bandjes en was in het weekend vaak op pad. We klaagden nooit, het was gewoon zo. Lang heb ik gedacht dat die focus op onze eigen levens juist het succesrecept van onze relatie was. Sleur kreeg geen kans, we bleven ons verwonderen en naar elkaar verlangen. Geestelijk, maar ook fysiek."
"Joost was mijn tweede lief en samen ontdekten we wat we lekker vonden, spannend en waardevol. We hadden altijd seks als we elkaar zagen, en toen we na een jaar of zes samen een etage kochten werd dat alleen maar meer. Ik vond het sexy als hij de nummers voor zijn band aan het repeteren was en hij vond mij op m’n mooist als ik met mijn haren in een slordige knot en mijn bril op Engelse poëzie voordroeg. We reisden veel en wat we ook deden, wie we ook zagen: we kwamen altijd weer bij elkaar uit."
IJzersterk samen
"Ook toen we onze dochters kregen bleven we voor elkaar zorgen. Ik hoorde vaak vriendinnen klagen dat ze zo moe waren, dat hun man nooit wat deed en dat ze aan seks al helemaal niet moesten denken. Het maakte me weer extra verliefd op Joost. Alsof er met de komst van de kinderen ook een diepere lijn tussen ons was.
Hij regelde al toen ik zwanger was een dag vrij in de week, kluste veel in huis en liet me ook mijn gang gaan als ik met vriendinnen een weekend weg wilde. En als we een dag of drie geen seks hadden, dan zei een van de twee vanzelf 'ik mis je' en dan regelden we het wel. Kortom: ik dacht dat we ijzersterk waren."
"Dus toen Joost vorige zomer zei dat hij twijfels had, maakte ik me niet zo’n zorgen. Ja, het deed pijn natuurlijk, mijn ego kreeg een optater. Maar ik dacht: ik geef hem de ruimte en dan komt hij wel weer. Hij was 42 en vertelde ineens dat hij een camper wilde kopen. Prima dacht ik.
En hij wilde parachutespringen en vooral niet de hele zomervakantie op dezelfde plek blijven. Hij beklaagde zich dat ik niet avontuurlijk genoeg was, en dat ik hem remde in alles wat hij wilde doen, terwijl ik juist vond dat we elkaar altijd vrij lieten. Prima natuurlijk als hij wilde parachutespringen, alleen niet met mij. Dat kon hij toch met een vriend doen?"
Mannen met een midlifecrisis
"Ik liet hem begaan, maar zijn onvrede bleef. Na drie maanden sloot ik me aan bij een forum voor vrouwen wier man een midlifecrisis hadden en dat was een feest der herkenning. Het was zo fijn om anoniem alles te kunnen vertellen en ook te zien hoe anderen ermee omgingen.
Ook zocht ik hulp bij een coach en zij raadde me aan om nog duidelijker te laten blijken hoeveel ik van hem hield, want dat had een zoekende man als hij nodig, zei ze. Dus ik regelde een oppas, organiseerde verrassingsetentjes en een weekend weg. Ik gaf hem een boek en liet hem uitslapen. Het werkte averechts. Joost verweet me dat ik hem in een hoek dreef door zo lief te doen. Hij bleef twijfelen. En ook al wilde hij onze relatie niet zomaar opgeven, ook niet vanwege de kinderen, en ook al hadden we nog steeds goede seks, 'wij' waren er al niet meer."
"Praten mondde steeds vaker uit in ruzie en ook op de neutrale momenten was hij ongezellig of kortaf. Steeds vaker ging ik er in mijn eentje op uit met de kinderen, om hen en mezelf, toch een leuke dag te geven en in de hoop dat Joost zich zou herpakken.
Na een maand of acht hield ik het niet meer. Ik zei dat ik me te veel voelde in mijn eigen huis en dat hij moest kiezen wat het werd: scheiden of blijven. Maar als hij zou blijven, dan moest hij wel vol voor ons gaan. Hij verweet me weer druk en stapte in de auto. Pas toen de kinderen sliepen kwam hij thuis. En toen was het klaar. We hebben in elkaars armen gehuild."
Geen avontuurlijk leven
"Ik verhuisde en hij bleef. De kinderen hebben we allebei de helft van de week en onze band is nu kil en zakelijk. Ik begrijp nog steeds niet waarom hij wegging. Dat avontuurlijke leven zit er niet echt in met een baan en een co-ouderschap en een duur huis in je eentje.
Maar weet je? Ik heb er vrede mee. Ik heb gevochten voor mijn relatie, want ik was echt nog gelukkig. Maar de Joost die ik het afgelopen jaar heb gezien, die hoef ik niet meer. Het is goed zo. Ik ga nu voor mijn eigen geluk en inmiddels weet ik dat dat me prima afgaat."
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.