'De dronken buurman zette expres de muziek nóg harder'
Freelance journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week is de buurt in rep en roer door de buurman die maar doorgaat met feesten. "Al twaalf mensen hebben de politie gebeld!"
Eén keer per jaar geeft hij een feest. Een feest voor zijn jarige vrouw. Elk jaar bereidt hij het grondig voor met slingers, mooie aankleding en muziek. Na twee jaar coronastilte pakte hij dit jaar extra groot uit.
Takkeherrie
Het feest begon om precies 12.00 uur 's middags. We zaten in de tuin. "Zing mee of je leven ervan af hangt!" schreeuwde een enthousiaste volkszanger door de microfoon. "Zo, die staat hard dit jaar", mompelde manlief, "die versterker lijkt me veel te heftig voor zo'n tuinfeest."
Zo'n twintig Hollandse hits later besloten we naar Amsterdam te vluchten. Na een heerlijke middag struinen over de markt en terrasje pakken, keerden we terug naar huis. "Oh nee", zuchtte Puk (10) nog voor we onze buurt in reden, "het is nog steeds zo’n herrie!" Olle (7) hield demonstratief zijn handjes op zijn oren.
Het was 19.00 uur en de gezellige volkszanger had plaatsgemaakt voor ouderwetse techno, zoals die begin jaren negentig veel gedraaid werd in obscure tenten als Parkzicht. Ik werd er nostalgisch van, maar Puk en Olle werden knettergek en strontchagrijnig van die "stomme boem-boem-muziek".
Dronken gillen
Nog even naar het strand dan maar, waar Puk en Olle weer zen werden. Laat in de avond gingen we terug naar huis, waar manlief inmiddels flink geïrriteerd op de bank zat te appen met verschillende buurtgenoten.
"Weet je wat-ie doet? Dronken door zijn microfoon gillen: 'Zooooo, de buurtjes zijn boos! Weet je wat we doen met dat soort zeikerds? Dan zetten we de muziek gewoon nog wat harrrdeerrrr!!'
Hij doet dit gewoon om buren te irriteren", gromde manlief, "Er staan inmiddels ook mensen voor zijn tuin uit protest."
"Joh, hij is gewoon dronken en heeft al twee jaar geen feestje gehad, laat hem lekker", antwoordde ik, maar dat was niet het antwoord dat mijn huisgenoten wilde horen. "Ja hoor mam, alles trilt zowat in huis zo hard staat de muziek."
Dat was waar. De muziek stond echt snoeihard. We woonden tien huizen verder, maar ook binnen, met alle ramen en deuren dicht, was de muziek perfect te horen.
Knettergek
Ik appte de buurvrouw die twee huizen verder dan het dronken feestvarken woont. Hoe hard zou die muziek bij haar te horen zijn? "Ik word knettergek. Knettergek!", appte ze. "Twaalf mensen hebben nu aangifte gedaan bij de politie. Wanneer houdt dit op? Ik ben niet voor niets naar dit slaapdorp verhuisd!"
En toen, vanuit het niets leek het, was het zedelijk stil. De rust was in ons slaapdorp weergekeerd.
Gelukkig hadden we een heel jaar de tijd om van deze heftige gebeurtenis bij te komen.
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen