Lisette wil nooit meer verslaafd zijn aan medicatie: 'Ik was een zombie'

"Ik, verslaafd? Welnee joh. Ik kon het niet bevatten. Verslaafden, dat waren junks die op straat leven. Daarmee wilde ik helemaal niet geassocieerd worden. Ik bagatelliseerde mijn medicijngebruik, omdat ik niet wilde geloven dat ik verslaafd was. Het was moeilijk te accepteren dat ik afhankelijk was van een middel, omdat ik juist een erg onafhankelijk persoon ben. Bijna niemand wist van mijn probleem, want ik schaamde me er enorm voor."

"Met mijn man en twee kinderen woonde ik elf jaar geleden in China. We waren daar naartoe gegaan voor het werk van mijn man. En net toen we een beetje gesetteld waren en mijn kinderen hun draai hadden gevonden op hun internationale school, veranderde er iets in de baan van mijn man waardoor we onverwachts toch weer terug moesten naar Nederland. De verhuizing moest binnen zes weken rond zijn."

Dagelijks een pil

"Er kwam ongelooflijk veel op me af. Ik moest opnieuw al onze spullen inpakken en laten verschepen, regelen dat de huurders uit ons Nederlandse huis gingen, de kinderen weer inschrijven op hun oude school en ga zo maar door. Het was heel stressvol, en dat triggerde migraineaanvallen bij mij. Al sinds mijn achtste heb ik daar veel last van.

Van mijn Nederlandse neuroloog had ik Zomig voorgeschreven gekregen, een medicijn tegen migraine. Tegenwoordig waarschuwen apothekers dat je dit niet te vaak mag gebruiken, maar de neuroloog had mij niets verteld. Ik kreeg eindeloos herhaalrecepten, zonder problemen. Eerst slikte ik de pillen met mate, maar in de periode rond de verhuizing nam ik dagelijks een pil in. Ik móest overeind blijven en alles regelen, er was geen tijd om door hoofdpijn gevloerd te worden."

"Eenmaal terug in Nederland bleef ik de medicatie slikken, want zonder zou ik nog meer hoofdpijn krijgen. Ik zat vast in een vicieuze cirkel. Negen jaar geleden werd ik geselecteerd voor een hoofdpijnonderzoek in het LUMC, waarbij gekeken werd of botox kon helpen tegen hoofdpijn. Ik wilde wanhopig graag van mijn klachten worden verlost, daarom meldde ik me aan bij deze studie."

'Mevrouw, u bent verslaafd'

"Ik kreeg een gesprek met de neuroloog van het onderzoek, en die schrok zichtbaar toen hij hoorde dat ik elke dag Zomig slikte. Toen pas kreeg ik te horen dat je dit middel slechts vier keer per maand mag slikken en zeker niet elke dag. Hij zei letterlijk: 'Mevrouw, u bent verslaafd. U moet allereerst van die medicatie af'. Dat vond ik shocking en heel confronterend om te horen.

Ergens diep van binnen wist ik wel dat het niet goed was om elke dag medicijnen te nemen, maar ik had mezelf nooit als verslaafde beschouwd. Maar natuurlijk was ik dat wel. Of je nou drank, drugs of medicijnen gebruikt: zodra je een middel nodig hebt om iets te onderdrukken en op de been te blijven, dan ben je verslaafd. Voor mij was dat echt een eyeopener."

"Ik worstelde met verschillende emoties. Ik was bozig, voelde me verkeerd geïnformeerd door mijn eerste neuroloog. Waarom had ik geen advies gehad bij deze medicijnen? En nog belangrijker: hoe kwam ik hier ooit weer vanaf? Die gedachte maakte mij onzeker, ik dacht niet zonder de pillen te kunnen. Toch stopte ik cold turkey met het medicijn, mijn laatste strips liet ik achter bij de arts. Dit om er zeker van te zijn dat ik er niet in een zwak moment naar zou grijpen."

Beleefdheidsfilter was weg 

"Ik vond het doodeng om ermee te stoppen, deze pillen waren mijn houvast en hielpen mij door de dag. En zeker waren er dagen waarop ik bijna tegen de muur vloog van ellende en de migraine, maar ik hield vol. Ook voor mijn kinderen en mijn man, die al langer doorhad dat ik veranderde door de medicijnen.

Hij vond dat ik er een zombie van werd, alsof ik een half werkend brein had. Ook had ik een kort lontje en was ik heel direct, mijn beleefdheidsfilter was weg. Ik was echt mezelf niet."

"Nadat ik gestopt was met de antimigrainemiddelen, had ik nog steeds last van aanvallen. Dus slikte ik veel paracetamol, maar als je daar te veel van slikt krijg je er ook hoofdpijn van als bijwerking. Ik raakte van de regen in de drup, en helaas heb ik hierna - in drukke tijden vol stress - nog weleens een terugval gehad waarbij ik weer naar migrainepillen greep. Langzaam besefte ik dat ik gas moest terugnemen en een rustiger leven moest leiden. Ik ging beter voor mezelf zorgen en legde minder druk op mezelf." 

Onverwerkte trauma's

"Ook ging ik aan de slag met mijn onverwerkte trauma’s. Alles viel op z’n plaats. Als kind maakte ik een nare vechtscheiding tussen mijn ouders mee. Wanneer mijn ouders knallende ruzie hadden, kreeg ik een migraineaanval en mocht ik naar bed. Zo kon ik weg uit de situatie en me onbewust richten op mijn migraine in plaats van hun ruzies. Migraine was voor mij een vlucht en een beschermingsmechanisme.

Jarenlang zag ik het verband niet tussen mijn trauma en de migraine, want 'iedereen maakt toch wel eens iets rottigs mee'. Ik wuifde alles weg. Maar nu denk ik: logisch dat ik migraine ontwikkelde. Trauma’s worden namelijk opgeslagen in je lichaam en in je systeem. Ik ging hard aan mezelf werken om dichter bij mijn gevoel te komen. Daar heb ik veel therapie voor nodig gehad. Het was zwaar, maar ergens ook fijn en ben ik dankbaar om deze weg af te leggen."

"Ik deel mijn verhaal om anderen te waarschuwen. Veel mensen slikken eindeloos pillen zonder zich af te vragen waarom ze dat doen. Chronische pijn kan te maken hebben met nare ervaringen in het verleden. Mijn advies is om op zoek te gaan naar de oorzaak in plaats van je te richten op symptoombestrijding. Daar maken ook veel artsen zich schuldig aan, die zich puur focussen op lichamelijke oorzaken en zelden verder kijken."

 Allergrootste cadeau

"Nooit meer wil ik verslaafd zijn aan medicatie en mijn trauma’s negeren. Het is keihard werken geweest, maar sinds ik met mezelf aan de slag ben gegaan heb ik na veertig jaar geen migraine meer. Dat is het allergrootste cadeau. Het voelt alsof de handrem er eindelijk van af is. Ik was altijd voorzichtig, vermeed feestjes of afspraken uit angst voor een migraineaanval. Nu doe ik waar ik zin in heb en barst ik van de energie. Eindelijk ben ik echt mezelf."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl