Lisette wil nooit meer met toxische mensen omgaan: 'Ik liet me bespelen'
In deze wekelijkse rubriek vertellen mensen over iets dat zij 'nooit meer' willen meemaken, nooit meer willen doen of juist nooit meer willen laten. Deze week: zowel op haar werk als in haar privéleven trof Lisette (52) in het verleden toxische personen. Het was een patroon geworden en twee jaar geleden brak ze hiermee. "Iedereen blij maken en mezelf voorbij rennen, dat doe ik niet meer."
"Wat was ik als begintwintiger blij met mijn eerste baan. Mijn baas was eind veertig en kon ontzettend aardig en complimenteus zijn. Dan zei hij dat ik er goed uitzag en alles zo goed aanpakte. Maar hij kon ook heel dwingend uit de hoek komen.
Een keer stuurde hij mij naar een concurrerend bedrijf dat hij wilde overkopen. Ik moest doen alsof ik daarmee een samenwerking zocht om informatie los te peuteren. Het ging een ethische grens over en het was zó ongemakkelijk, maar ik durfde geen nee te zeggen. Ik liet me bespelen, omdat ik bang was mijn baan te verliezen."
"De situatie werd erger toen mijn baas avances begon te maken. Zo waren we een keer op een tweedaagse workshop, we sliepen in een hotel. Ik was al in pyjama toen hij ’s avonds voor mijn deur stond met de vraag of ik zijn nek kon masseren, hij had er zo’n last van. Ik weigerde maar hij drong aan. Met tegenzin ging ik akkoord.
Toen we een keer samen in Londen in een taxi zaten, probeerde hij mij plots te zoenen. Mijn grens was bereikt. Ik sloeg hem in zijn gezicht en vloog de volgende dag meteen naar huis. Daar nam ik contact op met personeelszaken, en toen bleken meer vrouwelijke collega’s last van hem te hebben."
Per ongeluk uitgelokt?
"Mijn baas begon mij te intimideren, hij zei dat hij de baas was en dat ik geen slechte dingen over hem moest zeggen. Uiteraard ontkende hij alles bij personeelszaken, maar toen kwamen steeds meer vrouwen naar voren met hun verhaal. Uiteindelijk lagen er vier klachten tegen hem en vloog hij de laan uit.
Dat gaf voldoening, maar het stomme is dat ik wel een tijd aan mezelf heb getwijfeld. Zag ik het wel goed, bedoelde hij het wel zo? Had ik het per ongeluk uitgelokt, was ik te aardig geweest? Ik was zo groen als gras en gaf mezelf de schuld."
"In vriendschappen maakte ik ook mee dat personen naar mij toe toxisch waren. Na mijn studie ging ik samenwonen met drie vriendinnen in een huis. Uiteindelijk ben ik daar weggepest. Een van die meiden ging over mij roddelen en dingen beweren die niet waar waren. Zij was altijd al manipulatief, dat wist ik, maar daar had ik geen last van.
Tot ikzelf haar target werd. De andere huisgenoten werden door haar opgestookt, plots lag ik uit de groep. Ik werd genegeerd, overgeslagen met het eten – 'oh, we dachten dat jij niet mee at' – of mijn boodschappen verdwenen uit de koelkast.
De pesterijen waren onderhuids en sneaky. Ik voelde me totaal niet meer op mijn gemak in mijn eigen huis, het was zo naar en verstikkend. Dit hield ik niet meer vol. Ik zocht een andere kamer en vertrok met stille trom. Het was zo oneerlijk en ik was teleurgesteld in mijn andere vriendinnen die blijkbaar klakkeloos meeliepen met de aanstichtster."
Verhoogde hartslag
"Zes jaar geleden begon ik als zelfstandig business coach, ik help bedrijven groeien en dat doe ik met veel plezier. Helaas kom je als ondernemer ook mensen tegen die misbruik van je proberen te maken. Zo trof ik een klant die erg wantrouwig was en zich zelden aan onze afspraken hield. Ze eiste veel tijd op, ik moest iedere minuut beschikbaar zijn.
Elke dag belde ze mij of ze appte hele epistels. Op alles wat ik voorstelde reageerde ze superkritisch en negatief. Wispelturig was ze ook: dan weer heel aardig, dan ineens echt gemeen. Op een gegeven moment kreeg ik al een verhoogde hartslag als ik haar naam in mijn inbox zag verschijnen."
"Ik was al maanden met haar bezig toen ze plots met ons traject wilde stoppen en al haar geld terugeiste. Ik bleef haar verwijzen naar mijn algemene voorwaarden – geen geld terug – en wilde haar nog tegemoetkomen door de openstaande termijnen kwijt te schelden. Daar was ze het niet mee eens, ze dreigde met juridische stappen. Daar had ik absoluut geen zin in.
Ik bleef zakelijk en vriendelijk maar lag hier nachten van wakker. Ik moest mijn grenzen aangeven en heb het contact met haar verbroken – naar de rest van mijn geld kon ik dus fluiten, maar ik heb haar gelukkig niets terugbetaald."
Altijd op mijn hoede en wantrouwig
"Ik merkte dat het een patroon was waarbij ik toxische mensen te veel ruimte gaf, ten koste van mezelf. Dat was enorm verstikkend en alles in mij schreeuwde dat ik hiermee moest stoppen. Ik realiseerde me dat de kern van dit alles in mijn jeugd lag. In mijn thuissituatie kreeg ik als kind te maken met manipulatief gedrag waarbij er veel werd gelogen. Hierdoor was ik altijd op mijn hoede en werd ik wantrouwig: wat was echt en wat niet?
Betrouwbaarheid en veiligheid zijn zo belangrijk voor een kind, en helaas kreeg ik dit niet voldoende mee vanuit huis. Mijn gevoel kon ik uitzetten, ik redeneerde alles weg. Dat was mijn overlevingsmechanisme, en daar moest ik mee stoppen. Door therapie en traumaverwerking lukte het mij om het lijntje naar mijn gevoel te herstellen."
"Rode vlaggen herken ik nu direct. Ik voel het veel sneller als iemand mij veel energie kost en kan mensen goed lezen. Ik luister naar mijn grens en als ik voel dat een opdrachtgever niet bij mij past, dan durf ik daar nu naar te handelen en weiger ik de opdracht. Dat had ik vroeger nooit gedaan, dan was ik tot het bittere eind blijven trekken aan een dood paard."
Nooit meer mijn gevoel negeren
"Het is een opluchting dat ik nu durf te staan voor wat ik vind. Ik kan mezelf zijn, puur en eerlijk, en ik heb een keuze in wat ik wel of niet doe. Dat geeft vrijheid. Iedereen blij maken en mezelf voorbij rennen, dat doe ik niet meer. Is een klant beledigd als ik eerlijk aangeef dat ik niet de juiste coach voor diegene ben, dan raakt me dat niet meer. Dat ligt dan bij die persoon, niet bij mij. Die grens zie ik nu heel goed.
Anderen raad ik ook aan om naar hun gevoel te luisteren. Sommige mensen durven bijvoorbeeld een disfunctionele vriendschap niet te beëindigen, maar die beslissing mag je nemen als je daarmee jezelf beschermt. Ik weet zeker dat ik mijn gevoel nooit meer zal negeren als ik toxische mensen op mijn pad tegenkom."
Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.
Nooit meer?
Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl