'Schreeuwerds krijgen de aandacht maar minder voor elkaar dan de stille krachten'

Iedereen weet inmiddels: schaamteloosheid loont. Als je aandacht van de media wil, schreeuw of doe iets schokkends - zoals soep tegen een klassiek schilderij gooien, stiekem een journalist filmen of jezelf aan een talkshowtafel lijmen, zodat iedereen van je actie gaat schuimbekken en je de aandacht op je vestigt. Vervolgens verzacht je de boel weer door te zeggen dat je het 'allemaal niet zo had bedoeld'.

Het werkt briljant. Het levert de media veel klikjes of kijkcijfers op, sociale media een hoop traffic en de personen in kwestie krijgen de aandacht die ze willen want zijn even #trending. Probleem is alleen: de sfeer wordt er niet bepaald beter op. En je zou er zomaar eens een verwrongen wereldbeeld van kunnen oplopen en spontaan gaan denken dat de wereld louter nog uit schreeuwbekken bestaat.

Toen ik in bed de reaguursels, comments en tweets naar aanleiding van het relletje du jour aan het lezen was, schrok ik van de heftigheid van de discussies. Van Henk5385-met-omgekeerde-vlag-en-tractor tot graaf-met-chique-achternaam, ze zouden allemaal eens hun mond moeten wassen met zeep. "Moet je nou horen", zei ik tegen manlief, maar hij was verdiept in een filmpje van een man die een boot aan het repareren was.

Hoe meer ik las, hoe meer ik begon te mopperen. Over waar het fatsoen was gebleven, de gezonde moraal. Of mensen nog een beetje normaal tegen elkaar konden doen. "Stúitend, what’s next? Waar houdt dit op? Waarom kunnen we niet gewoon rustig aan tafel praten met elkaar?" Hoe meer ik klikte, hoe geïrriteerder ik werd.

Mensen uit het echte leven

Manlief keek op en mompelde dat het er op mijn telefoon misschien hard aan toeging, maar in het echte leven toch niet? Ik keek hem verbaasd aan en zette mijn mobiel uit. Ja, hij had gelijk. In het echte leven kenden we vooral heel veel normale, aardige, hardwerkende, lieve, trouwe en stoere mensen. 

Zoals de gepensioneerde vrijwilliger die kwam uitleggen hoe we ons huis energiezuiniger kunnen maken. De vriendelijke buurvrouw die aan mantelzorg doet en haar doodzieke moeder verzorgt. De eigenaar van de Turkse winkel die me gratis extra vijgen meegeeft zodat ik genoeg perfecte exemplaren voor mijn salade heb.

Die mensen. Die ik doorgaans niet online zie trollen, in de echte wereld de stille krachten zijn. Die ons leven net wat mooier maken. Die hun werk geweldig doen, lief zijn voor de mensen om hen heen, een aanwinst zijn voor hun buurt/sportvereniging/baas/klas. De mensen, kortom, die onze maatschappij draaiende houden, die elkaar helpen, lol hebben, er wat moois van maken.

Geen moord en brand schreeuwen

Die mensen, die zie ik op mijn mobieltje helaas niet genoeg. Daarom maar even zo: dank je wel voor jullie harde werk, jullie humor, jullie hoffelijkheid. Jullie nuance. Jullie hebben misschien geen briljant plan hoe we de wereld kunnen redden, jullie stellen niets kritisch aan de kaak en schreeuwen geen moord en brand, maar des te belangrijker zijn jullie voor de mensen om je heen. En dat is misschien wel meer dan je van de meeste schreeuwerds online kunt zeggen.

Ik ben dol op jullie. Liefs. 

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.