'Een kerstmarkt met empanada's? Waar zijn de braadworsten?'
Journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week bezoekt ze een kerstmarkt in de hoop braadworsten en glühwein te scoren, maar wat ze er aantreft, zijn magische stenen en churro's.
Het was een loeikoude, grijze zondagochtend in december. Het enige wat ons deze donkere dag door ging helpen, was een overdosis glitter. Toevallig was in het stadje verderop een grote kerstmarkt aan de gang. "Kom Olle, we gaan op zoek naar braadworsten en jij mag iets leuks uitzoeken." Olle (8) trok meteen zijn jas aan.
De kerstmarkt was afgeladen. Een zangkoor bestaande uit vijftigers in Dickens-outfits was bezig met repeteren. "Ik heb honger", zei Olle. We hadden net drie kraampjes afgewerkt. "Mag ik die?" Hij wees naar een felrode kermisattractie. "Churro’s met Nutella? Nu? Wil je niet liever wachten tot we kerstigs tegenkomen?" Olle gromde: "Ik. Heb. Honger."
Ik kocht een frietzak churro’s en een flesje water en tikte elf euro af. "Godskolere, wat een bedrag voor zo’n zakje", mopperde ik, en we struinden verder. "Kijk je goed om je heen? Als je ergens braadworsten ziet, moet je het zeggen." Olle knikte ja terwijl de warme Nutella van zijn mondhoeken droop. Drie minuten later duwde hij de zak in mijn handen. "Ik ben een beetje misselijk."
Mariabeeldjes en rozenkransen
De zak, met daarin voor nog zeker vijf euro aan churro’s, verdween in mijn tas - ook al wist ik dat niemand die dingen ooit nog zou opeten. "Wat zijn dit?", vroeg Olle aan een man bij een stand met Mariabeeldjes en rozenkransen. "Dat zijn stenen om andere stenen mee op te laden, een soort magische stenen dus." "O", antwoordde Olle, "heeft u ook kerstballen?" Die had hij niet.
We liepen verder naar een kraam met kaarsen. "Heeft u nog van die kleine kaarsen, die witte?", vroeg ik de man van de stand. Hij schudde zijn hoofd. "Dit is de derde dag van de markt, mevrouw." "Let je nog op of je ergens braadworsten ziet?", vroeg ik Olle tussen de bedrijven door. Hij keek me vermoeid aan. "Ik kijk heel goed om me heen, maar ik zie ze gewoon écht niet."
Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en keek met hem mee. Ik zag ze ook niet. We zagen magische stenen, lampjes, leren jassen, chocoladetruffels, empanada’s, snert, warme chocomelk, een carrousel voor dreumesen, wollen dekens en zelfgebreide mutsen. Maar braadworsten? Ze leken niet te bestaan, hier op de kerstmarkt.
Na anderhalf uur zoeken hadden we nog altijd niets gevonden. Ik had me er zo op verheugd, zo’n braadworst waarvan het velletje knapte als je erin beet. Maar we waren inmiddels verkleumd en moe van het geduw, getrek en geslenter door de smalle straten. "Kom we gaan", zei ik tegen Olle, nadat we een klappertjespistool hadden gekocht.
Er zat maar één ding op, besefte ik, warm op de bank: andere kerstmarkten bezoeken, net zolang tot ik had gevonden waarnaar ik zocht. Als iemand weet waar ze van die lekkere, sappige Duitse braadworsten verkopen, dan hoor ik het graag.
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.