Zijn de radiosignalen echt van vlucht MH370? Vijf vragen

De afgelopen dagen zijn op verschillende plekken in de Indische Oceaan signalen opgevangen die worden toegeschreven aan een radiobaken van de sinds 7 maart vermiste vlucht MH370. Hoe werkt zo'n noodbaken? Vijf vragen.
1. Zijn de signalen die de afgelopen dagen door verschillende schepen in de Indische Oceaan werden opgevangen, inderdaad afkomstig van vlucht MH370?
Het is vrijwel uitgesloten dat beide signalen van de vermiste Boeing zijn. Er zit meer dan 600 kilometer tussen de locaties waar ze werden waargenomen, terwijl de reikwijdte van zo'n signaal niet groter is dan een paar kilometer.
2. Gaan ze in allebei die gebieden zoeken?
Ja. Maar de Australische verantwoordelijken voor de operatie hechten de meeste waarde aan de waarneming van het gespecialiseerde verkenningsschip Ocean Shield. Dat kreeg zondag ruim twee uur lang een signaal door en bleek in staat het opnieuw op te pikken nadat het verloren was gegaan. De Ocean Shield maakt daarvoor gebruik van een soort vleugel die op aanzienlijke diepte kan worden voortgesleept. Het Chinese schip dat een dag eerder melding had gemaakt van de kortstondige ontvangst van een signaal, deed dat met heel eenvoudige apparatuur: een peilstok die onder het zeeoppervlak wordt gehouden en met de hand moet worden gericht. Een foutieve waarneming is snel gedaan.
ZIE OOK: 'Zo speurt de Australische marine naar de zwarte doos'
3. Waarom wordt er nog getwijfeld?
Gezien de omvang van de zones waarin de afgelopen week werd gezocht, zou het een ongelooflijke toevalstreffer zijn. Schepen die het noodsignaal van een radiobaken opvangen, bevinden zich op hooguit een paar kilometer van de plek waar de zwarte doos van het mogelijk verongelukte toestel zich bevindt. Angus Houston, de coördinator van de zoekactie, zei vanochtend dat hij eerst overblijfselen wil zien voordat hij bereid is aan te nemen dat het om het vermiste toestel gaat. Maar hij zei ook 'veel optimistischer' te zijn dan een week geleden.
4. Hoe werkt zo'n radiobaken?
Het signaal wordt uitgezonden door de zogeheten ULB ('underwater locator beacon') die is bevestigd aan de zwarte doos. Het radiobaken wordt geactiveerd zodra het in contact komt met water. Elke seconde wordt een korte piep uitgezonden op een frequentie van 37,5 kHz. Die is onhoorbaar voor het menselijke oor, maar kan worden opgevangen met speciale apparatuur. De batterij van het baken houdt het 30 dagen uit.
5. Is dat niet weinig?
Dat zou je aan de krappe kant kunnen noemen. Na het verongelukken van een Franse Airbus in 2009 deed de Franse luchtvaartautoriteit de aanbeveling de gebruiksduur van de batterij te verlengen tot 90 dagen. Bij een beperkt aantal toestellen is die aanpassing sindsdien doorgevoerd, maar dat is niet het geval bij de Boeing 777 van Malaysia Airlines. Het baken is dus al gestopt, of kan elk moment de geest geven. Maar misschien houdt de batterij het nog een paar dagen uit, afhankelijk van de omstandigheden waaronder het vliegtuig in het water terecht is gekomen. Dat wil zeggen: als het inderdaad om vlucht MH370 gaat.
Onderdeel van dossier
Zoektocht naar vermist vliegtuig