'Kinderen met een eigen mobieltje, is dat niet gevaarlijk en eng?'
Freelance journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week beseft ze dat er naast de gevaren van een mobiele telefoon toch ook een heleboel voordelen aan zo'n ding zitten. "Die appjes van mijn dochter, ik lig in een deuk."
Puk werd tien. In januari. Voor de derde keer op rij zouden we vanwege de coronamaatregelen geen feestje vieren. Het maakte haar niets uit, zolang ze maar haar felbegeerde cadeau kreeg: een mobiele telefoon. Helemaal voor haarzelf alleen. Eindelijk!
Zo goed als nieuw
Ik had mijn oude telefoon leeg getrokken, een nieuwe screenprotector geplaatst en twee - geheel in de smaak van tienjarige meisjes - hoesjes voor haar gescoord, inclusief telefoonhouder-ring met regenboog erop. Ik deed 'm in de originele doos, strik eromheen, niets meer aan doen. Hij leek zo goed als nieuw.
Ik had dit moment zo lang mogelijk uitgesteld. Want als je de berichten mocht geloven, school er overal gevaar. Een kwart van de basisschoolleerlingen wordt gepest of buitengesloten in de groepsapp en een heleboel kinderen (onder de dertien) zitten vrolijk op TikTok - waar de raarste dingen gebeuren en medewerkers zwaar getraumatiseerd weglopen. Kinderen zitten sowieso te lang op een scherm, las ik.
Nee, al die verhalen over online creeps, pesterijen en foto’s van blote billen die in verkeerde handen vielen: die kinderen waren in mijn ogen met zo'n mobieltje rechtstreeks overgeleverd aan de klauwen van Satan.
Stokoud
Puk was dolblij met Satans speeltje. Ze installeerde WhatsApp en we spraken af dat ze eerst maar eens wat appjes zou sturen, voordat ze in de groepsapp mocht. Ze installeerde spelletjes en fotobewerkingsprogramma’s en koos een filmpje als achtergrondscherm (Huh? Hoe had ze dat nou zo snel geflikt?).
Binnen twee dagen wist ze meer over mijn telefoon dan ik. Ze legde me allerlei handige trucjes en shotcuts uit en hoe ik meteen bij mijn camera kon komen zonder moeilijk gedoe. Het was een eyeopener van jewelste.
En er gebeurde nog iets anders. Iets wat ik totaal niet had zien aankomen: ze kreeg haar sociale leven terug. Opeens deed ze weer mee met meisjes uit de klas waar ik haar al een tijdje niet meer over had gehoord. Daarmee kon ze nu bellen. En appen. Zoals ik vroeger met mijn vriendinnen had gedaan, urenlang op mijn kamer.
Perfecte cupcakes
Ook knutselde ze waanzinnig leuke dingen en kwam ze steeds vaker met geweldige baksels uit de keuken, want ze had op YouTube van alles geleerd over de perfecte cupcakes en hoe je superleuke armbandjes in elkaar kon frummelen.
Ze had, kortom, haar leven terug.
En niet alleen dat: het bleek ook nog eens verrekte handig dat ik haar zo makkelijk kon bereiken. Altijd wist waar ze was. En wat bleek het gezellig, al die leuke en lieve berichtjes die ze stuurt. De appjes van mijn dochter, met grappig geshopte foto's, hilarische gifjes en hippe tienertaal ("Yo, gap, faka?"): ik lig in een deuk.
Ik was zo bezig geweest met de gevaren, dat ik de mobiele telefoon louter nog zag als een rechtstreekse verbinding met Sodom en Gomorra, terwijl er in de praktijk toch ook een boel voordelen aan bleken te zitten. Dat hadden ze er in al die berichten niet bij verteld.
En toen besefte ik ineens dat ik in een oude zeur was veranderd - al had ik me nog zo enorm voorgenomen om dat niet te doen. Mocht iemand nog een tip hebben om verdere ontwikkeling tot conservatieve, oude zeiksnor te voorkomen, dan hoor ik het graag.
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.