Shelly kocht een klushuis: 'Zorgen om geld hebben me mijn relatie gekost'

"Ergens voelt het als mijn eigen schuld. Ik wilde zo graag in een jaren '30 huis wonen in een goede buurt. We zaten met een baby en een peuter in een appartement in Amsterdam en dat paste gewoon niet meer. Iedere avond tilden we de baby met wieg en al naar de eetkamer, zodat we allemaal nog een beetje konden slapen en ik sjouwde me een breuk met wagens, Maxi Cosi's en kinderen, iedere dag twee trappen af en ook weer op. Ik wilde woongemak."

"We vonden een huis in Haarlem, in een gezellig straatje. Jaren '30, tuin, alles erop en eraan. Melvin had zijn bedenkingen, want de vorige bewoner was overleden en had al jaren niks aan het huis gedaan. Er was niet eens een douche. Ons bod werd meteen geaccepteerd. Maar door allerlei administratief geneuzel konden we een veel kleiner bouwdepot krijgen dan begroot. Dat betekende dat we een badkamer konden maken en een nieuwe stoppenkast, de rest moesten we in de loop der jaren bij elkaar scharrelen."

Geldstress en schaamte

"Al ons geld en al onze vrije tijd gingen op aan klusprojecten. Vakantiegeld brachten we rechtstreeks naar de Gamma en afgezien van af en toe een lang weekend Texel, zijn we in vijf jaar tijd niet op vakantie geweest met z’n vieren. Of uiteten. Soms moest ik pinnen met de creditcard om boodschappen te kunnen doen. Ik kocht kleding voor mijn kinderen en voor mezelf op Marktplaats.

Ik heb zelfs de kinderstoel verkocht die we van mijn schoonouders hebben gekregen voor een week boodschappengeld. Bij Ikea kocht ik een plastic exemplaar van 12 euro terug, want die baby van ons kon nog lang niet op een gewone stoel zitten. Die geldstress en die schaamte vrat aan ons. We deden niks leuks meer en investeerden niet meer in elkaar."

"Ons huis werd langzaam maar zeker een volwaardig gezinshuis, dat wel, maar het werd geen thuis. We konden er niet ontspannen, niet gewoon zijn. We zagen altijd de klussen die nog moesten en de rekeningen die er nog lagen. Melvin heeft het nooit met zoveel woorden gezegd, maar ik voel dat hij me verantwoordelijk houdt voor de zware tijd die volgde, omdat ik per se in die buurt wilde wonen."

'We waren op'

"Vier jaar na de verhuizing gingen we uit elkaar. We waren op. Nu wonen we allebei in een kleiner en vooral af huis, en hebben we weer tijd en geld voor dingen waar we blij van worden; vakanties, concerten. Melvin heeft zelfs een motor gekocht.

Soms denk ik dat het anders had kunnen lopen als we voorzichtiger waren geweest. Als we in Amsterdam waren gebleven, en niet halsoverkop verhuisd, dan waren we misschien nog samen. Die zorgen om geld hebben me mijn relatie gekost." 

"We kunnen het nog steeds goed vinden met elkaar, het co-ouderschap loopt soepel en we vieren alle feestdagen met het gezin. Wanneer er iets groots gebeurt, of iets goeds, bel ik nog altijd Melvin en hij mij. Die break-up was niet nodig geweest voor de liefde, hooguit voor de situatie waarin we verzeild waren geraakt."

Het échte gezinsleven

"Een verzoening zit er echter niet in, want Melvin heeft nu al een nieuwe vriendin. En daarbij: ik wil de goede band die we nu hebben ook niet op het spel zetten door weer een relatie te forceren. Ik neem mijn verlies. Ik dacht dat we met een groot en sfeervol familiehuis het echte gezinsleven zouden leven, met een man die de groenbak buiten rolt en een vrouw die de was in de tuin aan de droogmolen hangt. Uiteindelijk bleek het tegenovergestelde waar.

Die stap naar het complete plaatje heeft onze relatie en ons gezin opgebroken in losse stukken. Ik heb geleerd dat de basis het allerbelangrijkst is. Die basis is tijd en ruimte om gewoon te zijn. Een huis kopen met een nieuwe partner doe ik nooit meer. De basis die ik nu heb, met mijn kleine huisje en mijn kinderen en vooral géén geldzorgen bewaak ik met mijn leven. Alles wat erbij komt is welkom en gezellig, maar wij, hier, blijven het fundament."

De naam Shelly is een gefingeerde naam. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.