Chantal wil nooit meer slachtoffer zijn van identiteitsfraude: 'Ik was wanhopig'

"Dat bijna niemand mij geloofde dat ik écht niet zelf al die schulden had gemaakt, dat vond ik nog het ergste. Deurwaarders geloofden mij niet – 'Die smoes hebben we vaker gehoord, mevrouw' - maar ook mensen in mijn omgeving dachten soms dat het allemaal mijn eigen fout was.

Soms ging ik daardoor bijna aan mezelf twijfelen: had ik per ongeluk iets besteld of was ik echt geen rekening vergeten te betalen? Onzin natuurlijk. Maar het vreet aan je, als je plots tot aan je nek in de schulden zit zonder dat je er iets aan kunt doen."

"Ik had mijn leven prima op de rit, tot die noodlottige dag in 2012. Mijn eigen cateringbedrijf liep goed en ik genoot van mijn vier zoons. In die tijd lag ik weliswaar in scheiding, maar al met al liep het lekker met mij. Op een middag werd er aangebeld. Nietsvermoedend deed ik open, en tot mijn verbazing stond er een deurwaarder op de stoep die beslag kwam leggen op mijn auto.

De reden: ik had zogenaamd mijn zorgverzekering al anderhalf jaar niet betaald, daardoor stond er een bedrag open van veertienduizend euro. Het tolde in mijn hoofd en het zweet brak me uit bij het horen van dat enorme bedrag."

Dure tandartsbehandelingen

"Ik snapte er niets van, ik had altijd netjes mijn verzekering betaald en nooit een aanmaning gehad. Ik liet mijn afschrijvingen aan de deurwaarder zien als bewijs, met mijn polisnummer. Toen bleek er een tweede verzekering te zijn afgesloten op mijn naam, maar met een ander polisnummer en adres. Iemand anders had dus mijn identiteit gebruikt.

Op mijn naam waren onder andere dure tandartsbehandelingen uitgevoerd – bij een ander, welteverstaan. Gestrest belde ik met mijn zorgverzekeraar. Ergens had ik toen nog goede hoop dat dit misverstand snel rechtgezet kon worden. Een administratief foutje dat eenmaal opgehelderd, weer even makkelijk zou verdwijnen."

"Maar zo werkte het niet. De zorgverzekeraar wilde niet met mij in gesprek omdat de zaak was overgedragen aan het incassobureau. Het adres waarop die tweede verzekering was afgesloten konden ze mij niet geven in verband met de privacywetgeving. De daders die mijn identiteit hadden gestolen, werden dus beter beschermd dan ik zelf."

Koelkasten, wasmachines, tuinmeubels etc.

"Vanaf dat moment ging het van kwaad tot erger. Om de haverklap stond er een deurwaarder op de stoep met nieuwe aanmaningen. Niet alleen vanuit instanties, maar ook van postorderbedrijven als Wehkamp, Bol.com en Omoda.

Het betrof allemaal onbetaalde rekeningen voor dingen die ik nooit besteld en ontvangen had: koelkasten, wasmachines, tv’s, kleding, tuinmeubels en een Playstation. Ik werd er wanhopig van. Het was een horrorverhaal."

"Natuurlijk zocht ik hulp. Want hoe kon het in een land als Nederland bestaan dat ik moest opdraaien voor de schuld van anderen? Inmiddels was het mij duidelijk dat er groepen criminelen zijn die andermans identiteit stelen om daar geld mee te verdienen. Bij mij is het waarschijnlijk misgegaan toen ik een nieuwe telefoon kocht.

Toen deze werd bezorgd, werd aan de deur mijn identiteitsbewijs gescand. Die scan is in de verkeerde handen gevallen. Een fraudebureau kon achterhalen dat de IP-adressen waarmee bestellingen op mijn naam gedaan zijn, afkomstig zijn uit landen rond de Middellandse Zee. Ze legden uit dat ik niet gek ben. Ik ging soms echt aan mezelf twijfelen, maar ik was dus echt slachtoffer geworden van een bende. Het was gek genoeg een opluchting toen ik dit hoorde, maar het maakte mijn problemen niet minder groot."

Schuld van tachtigduizend euro

"Inmiddels had ik een schuld van meer dan tachtigduizend euro op mijn naam staan. Zes keer stapte ik naar de politie, en zes keer werd ik weggebonjourd zonder dat ik aangifte kon doen. Ze pakten de zaak niet op en gingen niets onderzoeken, want wie kon garanderen dat ik niet zelf die schulden had gemaakt? Ik moest maar met bewijs komen.

Dat was echt een shock, ik dacht dat de politie er was om burgers te beschermen. Maar ik werd gezien als een crimineel. Continu moest ik mezelf verdedigen."

"Sommige schulden werden gelukkig kwijtgescholden omdat ik kon aantonen dat ik ze écht niet had gemaakt. Maar andere bedrijven waren ondanks mijn bewijs onverbiddelijk. Uiteindelijk bleef er zo’n zestigduizend euro schuld staan.

Ik begon een nieuw bedrijf en werkte snoeihard om alles af te betalen. Langzaamaan werd ik opener over mijn situatie. Lange tijd schaamde ik me, omdat zoveel mensen dachten dat ik het zélf had veroorzaakt. Alleen mijn huidige man bleef in mij geloven. Beetje bij beetje besefte ik dat ik me nergens voor moest schamen, en dat ik hier zonder hulp niet uitkwam."

Opgekropte stress

"Online deed ik mijn verhaal en zette ik een donatie-actie op. Een onbekende las over mijn situatie en heeft toen financiële hulp aangeboden. Dankzij haar steun en natuurlijk mijn eigen aflossingen ben ik sinds twee maanden uit de schulden. Ik ben heel dankbaar en opgelucht, maar ik moet nog heel erg aan het idee wennen dat al het geld dat ik verdien nu echt voor mezelf is.

Mentaal komt de klap nu pas. Al die jaren hield ik me staande, maar momenteel ben ik even opgebrand. De opgekropte stress komt eruit, vaak heb ik paniekaanvallen en last van hyperventilatie. Maar ik krijg daar hulp voor en ik heb goede hoop dat ik me gauw beter ga voelen."

"De afgelopen tien jaar zijn traumatiserend geweest. Tienduizenden euro’s heb ik betaald aan schulden die door een ander zijn gemaakt. Natuurlijk is dat enorm zuur en niet te bevatten. Hoe kun je een ander zoiets aandoen en er zelf lekker van profiteren? Dan ben je echt ziek. Maar ik wil het loslaten en daar geen energie meer aan verspillen. Karma is a bitch, daar geloof ik heilig in."

Kan iedereen gebeuren 

"Dit wil ik nooit meer meemaken en ik doe er alles aan om dat te voorkomen. Ik ben nu heel voorzichtig en laat niemand een kopietje of scan van mijn ID maken. Bij een nieuwe telefoon moet dat wel, maar dan maak ik een foto van het identiteitsbewijs van de medewerker.

Online vul ik nergens het documentnummer van mijn paspoort in, want een hacker heeft die gegevens zo te pakken. Iedereen denkt: dit kan niet, zoiets gebeurt mij niet. Maar jaarlijks worden in Nederland meer dan tweehonderdduizend mensen slachtoffer van identiteitsfraude. Het kan echt iedereen gebeuren als je even niet oplet."

"Ik had tien jaar lang huilend in een hoekje kunnen gaan zitten, maar ik ben er trots op dat ik altijd heb doorgezet. Dat wil ik anderen ook meegeven: hoe moeilijk en uitzichtloos een situatie ook is, geef nooit op.

Wees open over wat er speelt. Dit is mijn verhaal, ik verstop me niet langer. De mening van een ander interesseert me niet meer. Dat is alleen maar winst."

Op standje overleven

"Lange tijd stond ik op standje overleven, nu geniet ik weer van kleine dingen zoals lekker eten, mooi weer en met de kinderen naar de speeltuin. Ik leef nog in een waas maar durf voorzichtig naar de toekomst te kijken.

Voor de kinderen heb ik nieuwe kleren gekocht. Volgend jaar gaan we voor het eerst in twaalf jaar op vakantie. Maar vooral ben ik blij met de rust die ik eindelijk weer in mijn leven heb."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl