Marjanne: 'Je kunt je niet voorbereiden op het verlies van een broer of zus'

Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?

"Amsterdam van Coldplay."

Waarom juist dit nummer?

"Vroeger had ik een fysiek lijstje met nummers die ik op mijn uitvaart wilde, maar nu ben ik van plan een playlist op Spotify te maken. Dit nummer komt er zeker op. Zes jaar geleden is mijn zusje overleden aan kanker, ze was toen 34. Ze had een hele playlist voor haar uitvaart gemaakt, omdat ze ziek was. Ik heb zelf wel honderd liedjes bedacht die ik mooi vind voor mijn afscheid. Maar ik kies juist voor deze omdat ik hier zoveel aan gehad heb bij het verlies van mijn zusje en twee jaar later bij het verlies van mijn schoonvader.

Coldplay zingt Come on, oh my star is fading, And I swerve out of control, If I, if I'd only waited, I'd not be stuck here in this hole. Dat gevoel, alsof je de grip verliest op de situatie, dat hun leven langzaam uitdooft, raakte me. Zo voelde het bij mezelf ook een beetje. Je bent pas dood wanneer er niet meer over je wordt gepraat, maar lichamelijk zijn mijn zus en schoonvader toch echt helemaal weg. Het idee van een hiernamaals kan voor mensen hoopgevend zijn, maar ik denk niet dat het er is. Maar gelukkig is er muziek, en in dit nummer vind ik nog altijd steun."

Wat zegt het nummer over je leven?

"We waren met vier kinderen thuis. Niet vreemd van verlies, want opa’s en oma’s overleden, maar je kunt je niet voorbereiden op het verlies van iemand met wie je bent opgegroeid. Ook al was ze al een tijdje ziek, het moment dat het echt zover is, ook daar kun je je niet op voorbereiden. We hadden allemaal veel verdriet, maar vooral toen ik mijn moeder zag besefte ik dat dit de ultieme hel was. Zij is ook die moeder die een baby kreeg die ze aan de wereld wilde laten zien, en nu moest ze haar kind laten gaan. Ik zag haar ineens als moeder en niet als míj́n moeder, dat raakte me heel diep.

De band met je ouders verandert op dat moment een beetje, omdat zij ook kapot zijn van verdriet. Ondertussen probeer je het verdriet behapbaar te maken voor iedereen die rouwt. De band met mijn andere zus en broer was altijd al goed, maar is nu wel wat dieper omdat we deze ervaring delen en vooral ook beseffen wat we kwijt kunnen raken. Ik laat mezelf nu ook ieder jaar onderzoeken op borstkanker, mijn zus doet dat ook. Het is niet mijn favoriete onderzoek, maar goed, dat moet dan maar. Ondanks dat er geen bewezen erfelijkheid is, blijft de angst voor borstkanker wel."

Waar droom je van?

"Ik zou graag meer tijd en geld kunnen besteden aan reizen. New York bijvoorbeeld, daar wil ik dolgraag nog eens heen. Met m’n gezin wil ik deze zomer naar Denemarken en dan via Berlijn terug. Ik droom eerder van reizen en herinneringen maken dan van spullen, daar kan ik veel meer van genieten.

Het feit dat ik heb gezien hoe kort het leven kan zijn, laat me wel realiseren dat we nú de leuke dingen moeten doen. Daar droom ik dus van. Oh, en van wereldvrede natuurlijk."

Wat is je guilty pleasure?

"Mijn guilty pleasure is The Passion. Ja, echt. Ik ben christelijk opgevoed en doe daar in de praktijk helemaal niks meer mee. Als je dood bent, ben je dood. Licht uit en klaar, zoals m’n zus zei. Maar bij The Passion laat ik me weer even helemaal meevoeren in het mystieke en hoopvolle van het Bijbelse verhaal.

Mijn man vindt het vreselijk. "We weten al hoe dit verhaal afloopt", zegt hij dan cynisch. Klopt, maar dat kan me niks schelen. Voor komend jaar heb ik besloten om mezelf bij vriendinnen uit te nodigen, dan kijken we samen. Die show, de muziek, het dramatische: ik smul ervan. Ik vind het slecht van mezelf dat ik ‘m zo leuk vind, maar ik kan er niks aan doen."

Meedoen?

Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl