Colinda wil nooit meer te zwaar zijn: 'Jarenlang 75 kilo extra meegezeuld'

"Ik was niet de moeder die ik wilde zijn, en dat ging aan me knagen. Ik kon niet met mijn dochters rennen, klimmen of op de schommel. Vijf jaar geleden was ik met mijn kinderen in een attractiepark. Zij wilden met mij in alle attracties, maar dat durfde ik niet. Ik wilde niet het risico lopen dat de veiligheidsbeugel niet dicht kon en dat ik dan heel gênant weggestuurd zou worden. Dus verzon ik het smoesje dat ik niet wilde omdat ik dan misselijk zou worden. Ik baalde van mezelf en voelde me tekort schieten als moeder. Dit moest anders, besloot ik ter plekke."

"Een sprietje ben ik nooit geweest. Als kind was ik een beetje vol, maar niet echt dik. Thuis aten we redelijk gezond. Elke dag aardappels, groente en vlees, een keer per week patat en in het weekend kregen we iets lekkers. Niks geks dus.

Vanaf mijn zestiende merkte ik dat ik begon uit te dijen. Gelukkig werd ik daar niet mee gepest en aandacht van jongens kreeg ik genoeg, juist door mijn vrouwelijke vormen. Dus onzeker werd ik er niet door."

Iedere avond snaaien

"Op mijn achttiende kreeg ik een vaste relatie. Drie jaar later trouwden we, daarna kreeg ik twee dochters. Het waren drukke jaren waarin ik grotendeels alleen voor de kinderen zorgde. Mijn toenmalige man was namelijk internationaal chauffeur en veel weg.

Bijna iedere avond zat ik alleen op de bank als de kinderen op bed lagen. Uit verveling liep ik dan de keuken in en keek ik of er nog iets lekkers lag in de koelkast om te snaaien. Chocolade is altijd mijn grote zwak geweest. Maar ook hartige dingen als chips, worst en kaas gingen er goed in bij mij."

"Zo werd ik steeds iets zwaarder. Natuurlijk had ik dat wel door, steeds schoof ik een kledingmaat omhoog. Maar eerlijk gezegd boeide me dat toen niet zo. Ik was toch al zwaar, nog een kilo erbij maakte me dan ook niet meer zo veel uit. Dat is echt mijn denkfout geweest, ik heb me te veel laten gaan. Het ging van kwaad tot erger, mijn overgewicht nam ernstige vormen aan."

Paste ik wel in de stoel?

"Lichamelijke klachten had ik gelukkig niet. Maar mijn omvang beperkte mij wel. Ging ik met vriendinnen shoppen, dan kon ik nooit iets kopen in de winkels waar zij wel iets leuks vonden. En als we daarna een terrasje pakten, scande ik eerst welke stoeltjes er stonden en of ik daar wel in paste. Echt niet fijn natuurlijk. Tel daar het schuldgevoel bij op dat ik naar mijn kinderen toe voelde en het was duidelijk: er moest iets veranderen."

"Ik stapte naar de huisarts en vroeg hoe zij dacht over een maagverkleining. Gelukkig werd daar meteen positief op gereageerd. Het was ook niet zo dat ik in al die jaren ervoor nooit zelf iets had geprobeerd. Ik had gesport, tig diëten gevolgd en begeleiding gehad van coaches en diëtistes. Maar dat hielp altijd maar tijdelijk.

Altijd viel ik terug in mijn oude patroon. Ik moest mezelf zo veel ontzeggen als ik wilde afvallen, dat er niets meer te genieten viel en ik echt chagrijnig werd. Mijn kinderen gunde ik liever een blije moeder met overgewicht dan een slanke, ongelukkige moeder. Ik besefte dat ik dit niet puur op eigen kracht kon en hulp nodig had."

Onder narcose met een glimlach

"Mijn huisarts deed direct navraag voor een maagverkleining. Mijn BMI was zo hoog dat ik meteen door mocht naar de screenings. Toen ik groen licht kreeg van de arts en de psycholoog, was ik zo blij.

In september 2019 ging ik onder het mes. Bang voor complicaties was ik niet, ik had er juist zin in. Met een grote glimlach ging ik onder narcose en ik ontwaakte ook weer met een grote glimlach. Ik deed dit voor een goed doel: mijn toekomst en die van mijn kinderen."

"Veel pijn had ik niet na de operatie, maar ik moest wel wennen aan het nieuwe eetpatroon. Zo kan ik niet meer tijdens een maaltijd drinken, daar moet een half uur tussen zitten omdat ik anders alle voedingsstoffen uit het eten meteen 'doorspoel'.

Ook moet ik alert zijn op 'dumpings': dan voel ik me heel beroerd na het eten van iets waar ik niet tegen kan. Dit was een kwestie van uitproberen. Ik weet nu dat ik niet meer tegen toetjes, milkshakes en varkensvlees kan. Daar word ik heel misselijk van."

75 kilo kwijt

"Voordat ik geopereerd werd, was ik door sporten en een ander eetpatroon al twintig kilo afgevallen. Na de maagverkleining vlogen er nog meer kilo’s af. Dat was geweldig en bizar tegelijk, steeds zag ik het getal op de weegschaal naar beneden gaan.

In totaal raakte ik 75 kilo kwijt, waaronder overtollig vel dat ik tijdens een huidcorrectie liet verwijderen – die moest ik overigens zelf betalen, want de verzekering vond het medisch niet noodzakelijk. Ik blijf het ongekend vinden dat ik het gewicht van een volwassen mens ben kwijtgeraakt. Ongelooflijk ook dat ik dat al die jaren met mij meezeulde."

"Mijn leven is sinds de maagverkleining enorm veranderd. Niet alleen vanwege het gewichtsverlies, maar ook privé. Drie jaar geleden gingen mijn man en ik uit elkaar. Nadat ik zo veel was afgevallen, veranderde mijn zelfbeeld. Ik realiseerde me dat ik eigenlijk nooit gelukkig was geweest en daardoor genoegen nam met ik had, terwijl ik mezelf daarmee tekort deed.

Toen ik slanker werd, kreeg ik vaker complimentjes en aandacht van anderen. Aandacht die ik van mijn man hoorde te krijgen, maar die hij nooit gaf omdat hij 'te druk' was. Ik voelde me niet gezien en besefte dat ik meer waard was dan dit. Door te scheiden, zette ik mezelf voor het eerst op nummer één."

Beste keuze ooit

"Mijn leven is heel fijn nu. Ik heb een nieuwe partner met wie ik heel gelukkig ben. Ik sport veel en koop leuke kleding: strak, sexy, classy en vrouwelijk. Vol trots loop ik in een bikini, zonder zorgen ga ik met mijn dochters naar een pretpark en op een terras let ik nooit meer op de stoelen. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld.

Nooit meer ga ik terug naar zo veel overgewicht. Sommige mensen komen alsnog weer veel aan na een maagverkleining, maar ik ben al lang stabiel in mijn gewicht. Dat moet ook geen obsessie worden, dus ik let op wat ik zie in de spiegel en niet op de cijfers op de weegschaal. Ik ben heel blij met de omkeer die ik in mijn leven heb gemaakt op meerdere vlakken. Me laten opereren was de beste keuze ooit."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl