Nooit meer

Marianne had jarenlang een foute vriend: 'Was een bang vogeltje, compleet afhankelijk van hem'

Door Anne Broekman··Aangepast:
© iStock Marianne had jarenlang een foute vriend: 'Was een bang vogeltje, compleet afhankelijk van hem'
RTL

In deze wekelijkse rubriek vertellen mensen over iets dat zij nooit meer willen meemaken, doen of laten. Deze week: na een jeugd vol seksueel geweld was Marianne (52) kwetsbaar. Ze kreeg een relatie met een man die hier misbruik van maakte en haar jarenlang kleineerde en mishandelde. Tot de maat voor haar vol was.

"Mijn vader was dominant en gewelddadig. Tot mijn tiende heeft hij mij seksueel misbruikt. Ook werd ik door hem geslagen en uitgescholden, mijn moeder deed niks. Ik was dus kwetsbaar, toen ik zestien jaar geleden opnieuw op zoek ging naar een relatie. Ik had behoefte aan een maatje en een arm om mijn schouder.

Omdat ik geen foute types wilde aantrekken, schreef ik me in bij een spirituele datingsite. Ik hoopte daar zelfbewuste mannen tegen te komen. Al snel kreeg ik een bericht van Erik. Ik zag zijn foto en eerlijk gezegd vond ik hem niet aantrekkelijk. Maar zijn berichtje was lief, ik voelde me gezien."

Elise wil nooit meer trouw zijn in haar huwelijk: 'Ik heb meer passie te geven dan hij aankan'
Lees ook

Elise wil nooit meer trouw zijn in haar huwelijk: 'Ik heb meer passie te geven dan hij aankan'

"Al snel waren we dagelijks aan het chatten. Erik luisterde naar mij, gaf me peptalks en maakte me aan het lachen. Daarna gingen we bellen, dat waren fijne gesprekken. Hij was open en ik voelde me veilig bij hem. Al snel vertelde ik hem over mijn verleden en kwetsbaarheden. Nu weet ik dat types als Erik jagen op vrouwen als ik. Mijn zucht naar liefde en bescherming werd keihard misbruikt."

Aftands huis en geen werk

"Het stomme is: op onze eerste date voelde ik meteen weerzin toen ik Erik zag. Achteraf was dat mijn intuïtie die mij waarschuwde, maar toen dacht ik dat ik moeilijk deed om niets en hem gewoon een kans moest geven. Ik snakte naar liefde en hoopte die bij hem te vinden. 

Rode vlaggen waren er toen niet, al vond ik het gek dat Erik in een heel aftands huis woonde en geen werk had. Hij zei dat dit door zijn scheiding kwam. Toen we elkaar drie maanden kenden, belde Erik mij in paniek op: hij moest binnen een maand zijn huis uit. 'We hebben het samen zo fijn, mag ik bij jou wonen?', vroeg hij. Ik voelde me gevleid, nooit eerder wilde een man bij mij intrekken. "

"Mijn omgeving vond het allemaal wel wat snel. Mijn goede vriendin Mirthe had een bad vibe bij Erik en was erg kritisch op onze relatie. Maar ik verdedigde hem, want ik wilde zo graag deze relatie laten werken. Vanaf het moment dat hij bij mij introk was hij nog zo’n twee maanden lief voor mij, daarna ging het snel bergafwaarts. 

Steeds benadrukte hij hoeveel trauma’s ik had en hoe kwetsbaar ik was, en dat ik maar blij mocht zijn met hem. Erik deed alsof hij veel verder was in zijn ontwikkeling, en ik slikte dat voor zoete koek. Hij leek wijs, stabiel en ontwikkeld."

Bang vogeltje

"Erik stelde zich steeds meer boven mij: ik had volgens hem nog veel te leren en moest dankbaar zijn voor hem in mijn leven. Steeds liet hij merken dat ik niet goed genoeg was, en dat deed pijn. Maar door mijn gebrek aan eigenwaarde geloofde ik hem.

Zijn dominantie nam toe en de rollen werden omgedraaid: het was alsof ik in zijn huis woonde. Mijn meubels werden zonder overleg verschoven en hij verkocht zomaar spullen van mij. Ook moest ik me aan allerlei regels houden, zo wilde hij niet dat mijn vriendinnen over de vloer kwamen. Ik werd een bang vogeltje, compleet afhankelijk van hem." 

"Erik had seks met een ander, zogenaamd een spirituele ervaring. Ik moest hem daarin vrijlaten."

"Erik deed geregeld ayahuasca-sessies met een goede vriendin van hem. Daar kreeg ik een gek gevoel bij dat bleek te kloppen: Erik was niet monogaam en had ook seks met die vriendin. Zogenaamd was dat een spirituele ervaring. Ik moest hem daarin vrijlaten. Heel manipulatief en pure gaslighting, maar zo zag ik dat toen niet. Altijd als ik verdrietig of boos was, lag dat aan mijn trauma."

De eerste klap

"Binnen een jaar viel de eerste klap. De aanleiding weet ik niet eens meer, maar ongetwijfeld kwam het omdat ik Erik tegensprak. Dat trok hij echt niet. Het was alsof ik weer bij mijn vader woonde.

De emoties en herinneringen van vroeger kwamen omhoog en vertroebelden mijn blik. Ik kon hierdoor de huidige situatie niet goed beoordelen; was mijn relatie echt niet goed of speelde mijn trauma vooral mee? Mijn vriendin Mirthe bleef roepen dat ik bij Erik weg moest, maar ik kon die stap niet zetten."

"We waren drie jaar samen toen ik heel graag op vakantie wilde naar Amerika, een land waar ik gek op ben. Ik durfde niet alleen te vliegen dus Erik ging mee, al had hij eigenlijk geen geld. Het was alles behalve een fijne, relaxte vakantie. Erik wilde alles bepalen, zat steeds achter het stuur in onze huurauto, terwijl ik ook weleens wilde rijden en werd boos om niets."

Niet meer dat kleine meisje

"In de laatste week van onze vakantie ging het mis. We kregen een discussie over zijn beroerde financiële situatie en het feit dat hij zijn ex nog veel geld was verschuldigd. Eerst reageerde Erik stoïcijns, maar ineens sloeg hij om. Hij pakte me vast, duwde mij tegen de muur en greep me bij mijn keel. Net als vroeger, toen mijn vader mij misbruikte, werd ik slap. Ik gaf geen sjoege en Erik liet me los. 

Ik was overstuur en wilde een andere hotelkamer, helaas was het hotel helemaal volgeboekt. Maar ondanks dat ik hier kapot van was, voelde ik ook voor het eerst veerkracht. Mijn vader kon ik vroeger niet aan, maar ik was dat kleine meisje niet meer. Ik pikte dit niet langer."

"Voor mij was het duidelijk dat onze relatie voorbij was. Maar hoe kreeg ik hem mijn huis uit? Eenmaal weer thuis bespraken we ’s avonds in bed het incident en kregen we er opnieuw ruzie over. Plots kwam er een oerkracht in me naar boven. 

Ik duwde Erik mijn bed uit, de trap af en de deur uit. Vervolgens barricadeerde ik de voordeur en deed ik de extra sloten erop. Hierna heb ik hem niet meer gezien. Wel kreeg ik nog lange tijd berichten van hem, variërend van lief tot woedend. Ook reed hij vaak langs mijn huis."

Zwak, zielig mannetje

"Een paar jaar later stuurde Erik mij een bericht dat hij zijn excuses wilde aanbieden voor alles. Ik geloofde daar niets van maar wilde hem wel confronteren met zijn daden. We spraken af in een café. 

Voor het eerst zag ik hem als een zwak, zielig mannetje dat van relatie naar relatie rent. Ik was zoveel sterker geworden. Kalm vertelde ik hem wat hij mij allemaal had geflikt en dat ik melding had gedaan bij de politie. 'Jij deugt niet', zei ik hem. Daarna liep ik weg."

"Door mijn verleden was ik niet opgewassen tegen Eriks haat en agressie. Ik vond mezelf niets waard, dacht dat ik zo’n hondse behandeling verdiende. Het kostte tijd om me van hem los te maken. Maar hoe ellendig onze relatie ook was, het heeft me ook veel gebracht. Dat ik de kracht vond om hieruit te stappen, werkte helend voor mijn verleden en gaf me mijn eigenwaarde terug."

Geen slachtoffer meer

"Erik was de definitieve stap uit het slachtofferschap. Na hem nam ik verantwoordelijkheid voor mijn leven en mijn keuzes. Na mijn vader en Erik weet ik dat ik nooit meer wil leven met een narcist. 

Ik ben niet meer afhankelijk en ik ben geen zielig slachtoffer meer. Door Erik ontmoette ik mijn eigen kracht en liefde. Hoe naar het ook was, ik kwam er beter uit."

Vanwege privacyredenen zijn de namen van Erik en Mirthe gefingeerd.

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl

Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.

Lees meer over
Nooit meerNarcismeHuiselijk geweldRelatieSeksueel misbruik