Shanti gebruikt nooit meer WhatsApp: 'Het lijkt wel alsof ik niet meer besta'

"Ik heb WhatsApp nooit fijn geworden. Wéér een extra communicatiemiddel op mijn telefoon, terwijl ik al sms, iMessage, mail, LinkedIn en Facebook Messenger had. Heel lang heb ik het uitgesteld om een smartphone te kopen, ik was in mijn omgeving een van de laatsten. Om me heen zag ik iedereen altijd in z’n telefoon gedoken, terwijl ik meer van het live contact ben. Omdat ik een goede camera nodig had voor mijn werk, ging ik toch overstag."

"Het installeren van WhatsApp stelde ik ook zo lang mogelijk uit, tot ik als coach veel opdrachten uit Amerika kreeg en mijn telefoonrekening torenhoog werd. Via WhatsApp kon ik gratis bellen en berichtjes sturen naar mijn cliënten, dat was handig. 

Ik installeerde de app dus uit praktische overwegingen voor mijn werk, maar al gauw wisten ook anderen mij te vinden via WhatsApp. Aanvankelijk kreeg ik nog weleens een sms’je, ik had mijn vrienden namelijk gevraagd om dit te gebruiken, maar dat werd steeds minder. WhatsApp was blijkbaar het gangbare communicatiemiddel geworden."

Kortsluiting

"Zes jaar geleden ging het mis. Ik had ’s morgens haast om naar yoga te gaan. Ik wilde vanuit bed mijn kleren pakken, maar omdat ik mijn lenzen nog niet in had, zag ik slecht en schatte ik de afstand verkeerd in. Ik viel met mijn gezicht op de punt van het bed, met traumatisch hersenletsel en een gekneusde oogkas tot gevolg."

"In het begin kon ik niet meer rechtop zitten of lopen. Ik had overal pijn en whiplash-achtige klachten. Het voelde alsof mijn lichaam met een honkbalknuppel in elkaar was gemept. Mijn lichamelijke herstel duurde ruim een half jaar. Maar dat betekent helaas niet dat ik weer de oude ben geworden.

Ik heb niet-aangeboren hersenletsel waardoor ik niet tegen stress of drukte kan. Dan krijg ik kortsluiting in mijn hoofd, een soort crash. Ik verlies het overzicht en kan niet meer op woorden komen. Ook heb ik soms last van heftige nek- en schouderkrampen. Elke dag ben ik alle prikkels aan het reguleren die mijn hoofd maar moeilijk kan verwerken."

Bel gewoon even 

"Helaas houdt dit in dat ook informatie, zoals social media, berichtjes en mail, prikkels zijn. En daarvan is WhatsApp de ergste, merkte ik al gauw. Als ik op WhatsApp een 'gesprek' had met iemand, bleef die persoon maar doorgaan. Zo konden er goed twintig berichtjes heen en weer gaan voordat we tot een afspraak kwamen. Bel gewoon even, dacht ik dan."

"Ook vervelend vond ik dat mensen meteen een reactie verwachten op een appje. De snelheid en de hoeveelheid van deze interactie werd te veel voor mij. Het was heel frustrerend om te merken dat ik het allemaal niet meer aankon door mijn hersenletsel. Maar mijn filter was kapot, ik had veel minder energie en die moest ik goed verdelen."

Vereenzaming

"Anderhalf jaar geleden ben ik gestopt met WhatsApp. Ik stelde een automatische reply in: 'Als je contact met me wil, bel me. Ik reageer niet op appjes en lees ze ook niet.' Voor mij bracht dit rust, eindelijk was die druk weg. Maar helaas merkte ik wel al snel dat deze keuze nadelig werkte in mijn sociale leven. 

Mijn opluchting dat ik de app niet meer had, was het begin van mijn vereenzaming. Want mijn telefoon bleef stil: niemand belde of sms’te mij. Mijn relatie ging in die tijd uit en van mijn vrienden hoorde ik weinig meer. Het leek wel alsof ik niet meer bestond omdat ik geen WhatsApp heb. Dat viel me heel erg tegen, ik werd er depri van."

"Voor mijn ongeluk had ik een rijk leven vol projecten, reizen en sociale contacten, maar daarvan moest ik steeds meer laten vallen. Mijn wereld werd steeds kleiner. Vrienden belden niet terug en checken hun sms’jes niet. Blijkbaar willen zij alleen appen of hebben ze genoeg aan Instagram-contact."

Alien zonder WhatsApp

"Een spontaan gesprek is niet meer van deze tijd. Door van WhatsApp af te gaan, heb ik mezelf buitenspel gezet. Ik krijg veel minder uitnodigingen voor feestjes of etentjes, of ik word gewoon vergeten omdat ik niet in groepsapps zit. Hallo, ik ben er nog gewoon, denk ik dan. Als ik zeg dat ik geen WhatsApp heb, reageren mensen vaak verbaasd: 'Oh echt?' Alsof ik een alien ben."

"Ik vind het zorgelijk waar we nu als maatschappij staan. We zitten meer op onze telefoons dan dat we onze vrienden zien, mooie wandelingen maken of fijne seks hebben. Mensen zijn in dienst van hun telefoon. Die zou een hulpmiddel moeten zijn, maar we worden erdoor beheerst. Veel mensen willen geen moeite meer doen voor persoonlijk contact, en dat vind ik heel jammer. Ik heb diepgaande gesprekken en live affectie nodig, blijkbaar ben ik daar een van de weinigen in."

Emigeren? 

"Ondanks alle nadelen die ik nu ervaar, wil ik nooit meer WhatsApp op mijn telefoon. Ik wil dit zelfs nog uitbreiden en mijn social media-berichtfuncties eraf gooien. Het liefst wil ik mijn telefoon alleen nog maar gebruiken waar hij oorspronkelijk voor is uitgevonden: om ermee te bellen.

Ik wil mezelf niet verliezen in iets wat bedoeld was om ons leven makkelijker en socialer te maken, maar juist voor het tegenovergestelde zorgt. In die hype wil ik niet meer meegaan, ik wil het zelfs omkeren. Maar ik beweeg tegen de stroming in, merk ik. Misschien moet ik emigreren naar een land waar er meer buiten en met elkaar wordt geleefd. Hoewel ik er een prijs voor heb betaald, heb ik zeker geen spijt van mijn beslissing om geen WhatsApp meer te gebruiken. Dingen moeten mij meer opleveren dan dat ze kosten. We zijn hier op aarde om te genieten, voor minder doe ik het niet."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl