'Het Boekenbal bleek gewoon een personeelsfeest met dronken collega's'
Journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week staat voor Franke en haar gezin in het teken van boeken, want het is tenslotte Boekenweek. "Op het Boekenbal werden veel tenenkrommende gesprekken gevoerd. 'Eva? Nee, ik heet Franke.' 'Oh, Franca Treur! Leuk je te ontmoeten!'"
Deze week is het Boekenweek. Voor een parttime auteur en boekenwurm als ik elk jaar weer een bijzonder moment. Dan heb ik een excuus om extra lang in de boekwinkel te blijven dralen en net te veel te kopen.
Omdat iedereen in mijn omgeving gek genoeg in de waan verkeert dat ik zelf geen boeken meer koop sinds ik ze schrijf, krijg ik altijd wel een exemplaar van het Boekenweekgeschenk in mijn handen gedrukt. "Dat vind jij vast leuk", zeggen ze er dan bij.
Dit jaar begon de Boekenweek vrolijk met het nieuws dat de bibliotheek in Rotterdam als eerste een gratis lidmaatschap in het leven heeft geroepen. Je kunt zes boeken per jaar gratis lenen en boetes worden kwijtgescholden, in de hoop meer mensen aan het lezen te krijgen.
Elitair grachtengordelfeest
Dit jaar werd Boekenweek nóg specialer met een bezoek aan het fameuze Boekenbal, vrijdagavond in Amsterdam. Het wordt over het algemeen gezien als een elitair grachtengordelfeest voor auteurs, maar stiekem is het gewoon een personeelsfeest voor iedereen in het boekenvak, waar collega’s net een tikkie te veel drinken of raar gaan dansen.
Of tenenkrommende gesprekken voeren. Zoals de vrouw die hartelijk op me afkwam: "Hé, Eva, van de uitgeverij, hoe is het met je?" Waarop ik antwoordde: "Nee, ik heet Franke." "Oh, Franca Treur! Leuk je te ontmoeten!" Ik knikte maar beleefd en maakte me snel uit de voeten.
Stralend liep ik rondje na rondje door de Schouwburg. Ik vergaapte me aan de showponyjurk van Heleen van Royen, maakte een koffiedate of drie, en stelde met een oud-collega onthutst vast dat het alweer vijftien jaar geleden was dat we samenwerkten op die ene intens gore redactie waar de muizen rondscharrelden, alsof dat de normaalste zaak van de wereld was.
Selfie met WIDM-BN'er
Ik probeerde een dansje op de dansvloer, vertelde trots aan iedereen die het maar wilde horen over het boek dat ik het afgelopen jaar samen met Bridget Maasland schreef, Hoe word ik vijftig en welke projecten er op de planning staan.
Voor Puk (13) scoorde ik een selfie met een BN’er die net in WIDM had meegedaan, ik maakte nog een paar koffiedates en strompelde met mijn jasje wapperend van de hitte van zaal naar gang, trap op en af, en weer terug.
Bridget Maasland: 'Ik heb er nog steeds veel moeite mee als ik niet word gehoord of geloofd'
Ik bleef handjes schudden en kussen uitdelen tot ik een schorre stem had en blaren op mijn voeten. Het hele weekend was ik zo hyper dat ik alleen nog maar met een koptelefoon op in de tuin en keuken kon rondscharrelen, al bakkend en bradend en bloemetjes plantend alsof ik in een aflevering van With Love, Meghan te gast was.
Boekenwurm met blaren
Nu zit er nog één ding op: naar de boekwinkel voor het essay van Paulien Cornelisse, dat al was uitverkocht voor ik een exemplaar kon scoren. Voor Puk (13) staat het nieuwe deel van The Hunger Games op de lijst. Voor Olle (10) de nieuwe Dog Man - want niets zegt 'literaire ontwikkeling' als een pratende superhond in een politie-uniform, in plaatjes, waarvoor hij eigenlijk al twee jaar te oud is, volgens mij. Maar goed.
Voor mezelf staat Dorsten van Nienke ’s Gravenmade op het lijstje, want die bespreken we binnenkort met de boekenclub. Het is, al zeg ik het zelf, ook dit jaar weer een mooie week. Voor een boekenwurm. Met blaren. Zoals ik.
De Boekenweek duurt nog t/m zondag 23 maart.
Klik hier voor meer Lifestyle.