'Jullie aan het lachen krijgen, is het leukste cadeau dat jullie me al die jaren hebben gegeven'

Dit is hem dan. Mijn allerlaatste blog, op deze plek, voor RTL Nieuws. Het is tijd voor nieuwe dingen. Ik kan geen nieuwe deuren vinden als er nog ramen open staan, daarvoor moet ik eerst dit raam sluiten. En dan komen er hopelijk vanzelf leuke nieuwe deuren die ik met frisse energie kan openen.

Vier jaar lang schreef ik elke woensdag een blog over de avonturen van mijn gezin. Soms leidde dat tot halve liefdesbrieven in mijn inbox, soms werd ik met pek en veren internet afgejaagd. 

Lezers waren hels toen ik een vogelnestje uit de tuin verwijderde, geloofden niet dat manlief slecht behandeld was in het voetbalstadion, prezen me toen ik in de Efteling voorkwam dat een rotjoch een meisje trapte. 

Hoewel privéberichten altijd leuk en netjes bleven, namen reacties op Facebook steeds bozere vormen aan de afgelopen jaren. Juist mensen die overduidelijk niet de moeite namen om mijn blogs te lezen, vonden dat ik monddood moest worden gemaakt. Of een keer goed genomen moest worden. 

Ontzettend dankbaar

En toch, of misschien juist daarom, ben ik ontzettend dankbaar. Voor de lezers die wél lachten, meevoelden, of gewoon stilletjes lazen zonder te roepen. Voor de mensen die zich herkenden in mijn verhalen. Voor ouders die schreven: "Precies dit!"

Voor de dankjewels die ik kreeg van lezers die het net zo voelden, maar het niet onder woorden konden brengen. Voor de moeders die het soms ook niet zo goed wisten op het schoolplein, ouders die mijn blogs doorstuurden naar elkaar of de dm’s als: "Ik moest hier stiekem zo hard om lachen."

Jullie aan het lachen krijgen, is het leukste cadeau dat jullie me al die jaren hebben gegeven. Daarom was het een voorrecht om op zo’n groot podium als RTL.nl vier jaar lang mijn stem te mogen laten horen, over de kleine, herkenbare, dagelijkse dingen in het leven. 

Tijd voor iets nieuws

Nu is het tijd voor iets nieuws. Iets positiefs, iets fris, iets leuks. Ik weet nog niet precies wat. Al blijft één ding zeker: schrijven zal ik altijd blijven doen. Het liefst ook met mijn knipoog, want boze, afstandelijke, negatieve verhalen en nare nieuwsberichten, die zijn er al genoeg. 

Wie weet komen we elkaar weer ergens tegen. Op papier of online. Of, grote kans natuurlijk, in de TikTokrij bij de patatkraam met Parmezaanse kaas en truffelsaus. Want die mensen zijn wel gek, maar ik ben dat natuurlijk ook gewoon. En vooral: nog altijd razend nieuwsgierig of die dingen nou te eten zijn of niet. 

Dankjewel voor het lezen. Ik heb van jullie genoten en ga jullie missen. Liefs!

Klik hier voor meer Lifestyle