PMDD?! Lizanne weet eindelijk waarom ze elke maand zo depressief was

"Ik vind het spannend om een interview te geven, maar ben inmiddels de schaamte voorbij. Het voelt kwetsbaar om te vertellen over mijn depressie en suïcidale gedachtes. Maar het is mijn missie om meer aandacht te krijgen voor PMDD, oftewel Premenstruele Dysfore Stoornis. 

Veel artsen en psychologen zijn hier niet mee bekend, terwijl het levens ontwricht. Het komt relatief vaak voor. Vijf procent van de vrouwen in vruchtbare leeftijd heeft het, waarvan een op de drie suïcidaal wordt. Sommigen kunnen het niet navertellen. Dit kost levens, en dat kan worden voorkomen."

"Vorig jaar viel ik uit op mijn werk. Ik was overprikkeld, oververmoeid, reageerde emotioneel op kleine dingen en kon het allemaal niet meer aan. Een burn-out, werd er gedacht. Een jaar ervoor was ik ook langere tijd uit de roulatie geweest na een heftige periode. 

Mijn zoon kreeg te maken met zinloos geweld, mijn schoonmoeder overleed en ik was getuige van een ongeval. Een man fietste tegen een rijdende auto aan en kwam ten val. Ik reanimeerde hem, maar hij overleefde het ongeluk niet. Dit alles hakte er flink in bij mij."

Niemand gaat mij missen 

"Voor mijn trauma kreeg ik EMDR-therapie. Maar in plaats van dat dit mij hielp, ging ik me juist steeds slechter voelen. Ik kreeg donkere gevoelens, steeds vaker dacht ik aan zelfdoding. Ik kon gewoon niet bedenken dat iemand mij zou missen.

Ik dacht oprecht dat als ik er niet meer was, niemand er een traan om zou laten. Ik was de verbinding helemaal kwijt met mezelf en met anderen. Nu denk ik: hóe dan? Ik heb zo’n fijn, liefdevol gezin met mijn man en twee kinderen."

"Ik schaamde me rot voor mijn gedachtes en voelde me vreselijk schuldig naar mijn gezin. Ik was niet in staat het suïcidale met mijn man te delen, alleen mijn huisarts en psycholoog wisten ervan. De ernst van mijn suïcidale gevoelens nam toe. Regelmatig chatte of belde ik met 113 Zelfmoordpreventie, waar ik mijn hart luchtte. Dat was fijn en hield me op de been."

Knettergek 

"De donkerte kroop erin en eruit, alsof er in mijn hoofd een lamp aan en uit ging. Het was ongrijpbaar. Ik kon soms zó diep zitten, en een dag later me weer oké voelen. Ik snapte er niets van en mijn omgeving soms nog minder. 

Probeer dit maar eens aan iemand uit te leggen, dat lukte me bijna niet. Even ging het dan beter, en vervolgens klapte die donkerte er weer in. Ik was bang dat ik knettergek aan het worden was en wellicht opgenomen moest worden."

"Ik was aan het overleven en probeerde van alles: medicatie, therapie, mediteren. Mijn psycholoog vermoedde borderline en eerlijk is eerlijk: op papier klopte die diagnose. Maar ik voelde gewoon dat dit het niet was. 

Op een dag sprak ik mijn leidinggevende. Zij vroeg of mijn symptomen niet iets met de overgang te maken hadden. Ik ging erop letten en merkte inderdaad een terugkerend patroon op in mijn klachten. Ik ging naar een overgangsconsulent, die ik eerlijk vertelde over mijn suïcidale gedachtes."

Stemmingsstoornis PMDD

"Zij moest meteen aan PMDD denken. Ik had hier nog nooit van gehoord en moest het googelen. Wat bleek: PMDD is een stemmingsstoornis. Het wordt veroorzaakt door een heftige reactie van je brein op normale hormoonschommelingen tijdens de menstruatiecyclus.

Deze reactie vindt plaats in de twee weken tussen de eisprong en de eerste dag van de menstruatie. Klachten zijn onder andere stemmingswisselingen, gebrek aan energie, concentratieverlies, gevoelens van hopeloosheid en gedachtes aan zelfdoding."

"Ik las dit en de puzzelstukjes vielen op hun plaats. Ik herkende echt alles, het klopte helemaal. Een bizarre gewaarwording. 

Niet veel later volgde de officiële diagnose bij de gynaecoloog. Dat deed heel veel met mij, ik voelde me eindelijk begrepen en erkend. Ik was vooral blij en opgelucht: zie je wel, er is niets mis met mij. Ik had een aanwijsbare aandoening waar ook nog eens een behandeling voor was."

Versneld door de overgang

"In december onderging ik een behandeling waarbij ik chemisch in de menopauze ben gebracht. Ik ben dus versneld door de overgang gegaan. Het bleek de oplossing. 

Al die donkere, depressieve gedachtes zijn weg door het platleggen van mijn cyclus. Daarnaast gebruik ik bio-identieke hormonen om problemen op de lange termijn te voorkomen. Het is een immens verschil, ik ervaar weer geluk."

"Het is mijn missie om PMDD op de kaart te zetten. Veel artsen kennen deze stoornis niet, waardoor vrouwen verkeerde labels krijgen, zoals burn-out, depressie of borderline. Met een verkeerde diagnose krijg je niet de juiste behandeling.

Ik wil andere vrouwen mijn lange weg besparen. Gemiddeld duurt het twaalf jaar tot vrouwen de diagnose PMDD krijgen. Nooit meer wil ik dit meemaken, zonder diagnose in het duister tasten en steeds aan mezelf twijfelen."

Leven en toekomst terug

"Nog steeds ben ik aan het verwerken wat mij is overkomen. Ik had veel moeite met de 'wat als'-vraag. Wat als ik suïcide had gepleegd: dan had iedereen gedacht dat ik een zware psychische stoornis had. Terwijl het eigenlijk PMDD was, een neuro-endocriene aandoening die gewoon te behandelen is. 

Ik richt me nu weer op het positieve. Zo ben ik aan het re-integreren op mijn werk, ik heb zin om weer aan de slag te gaan. En ik sport weer, daar heb ik nu energie voor. Net als voor afspreken met vrienden, daar geniet ik van. De diagnose zorgde voor lucht. Ik heb mijn leven en mijn toekomst terug."

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl

Klik hier voor meer Lifestyle