Ingeborg houdt van Anna, maar samenleven gaat mis: 'Liefde alleen blijkt niet genoeg'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Een relatie met Anna* blijkt door hun botsende karakters niet mogelijk, weet Ingeborg* (46) inmiddels, maar de liefde blijft.
"Het moment dat ik haar voor het eerst zag, vergeet ik nooit. Anna kwam net iets te laat het lokaal binnenlopen, waar we met de medezeggenschapsraad van school vergaderden. Blauwe ogen, blonde krullen en een blik vol levensvreugde. Met een gevatte grap maakte ze van haar vertraging meteen een feestje."
Lachen om een grap
"Ik was geïntrigeerd door haar, ook al kende ik slechts haar naam. In de theepauze sprak ik haar aan en het feit dat het me lukte om haar ook met mijn grap aan het lachen te maken, moedigde me alleen maar aan. Deze vrouw wilde ik leren kennen, voelde ik. Het was geen vlindergefladder, het was een aardbeving."
"Eerlijk? Ik had niet gedacht dat ik als dertiger nog zo overrompeld kon worden. Ik kende de liefde al, dacht ik, maar met Anna was het anders. We waren allebei eigenwijs, onafhankelijk, maar zodra we samen waren, vloeide er een soort stroom door me heen die ik nog nooit had gevoeld."
Liefdevolle moeder
"We kregen een dochter samen, terwijl we allebei al een kind op de basisschool hadden. Dat ging niet vanzelf, maar we wilden het heel graag. Anna was de meest liefdevolle moeder die ik kende. Ze zong haar in slaap, maakte van een simpele regenbui een avontuur, leerde de kinderen dat een schelp net zo mooi kan zijn als een diamant.
Toch zat er een scheur in ons geluk. Anna had het als kind niet makkelijk, dat maakte dat ze soms felle buien had. Grillig, onvoorspelbaar, ruzie zoeken, dat soort dingen. Niet altijd fijn. Soms lachten we tot diep in de nacht en wilde ze alles samen doen. Op andere momenten trok ze zich dagenlang terug en ervoer ze iedere toenadering van mij als beklemmend. Alles betrok ze op zichzelf. Als ik moe was en even stil, dacht ze dat het door haar kwam. Als ik een grens aangaf, voelde zij het als afwijzing."
"Soms bleef ze drie dagen weg. Dan was ze bij vrienden, in een goedkoop hotel of ergens aan zee."
"Soms hoorde ik midden in de nacht haar sleutels rammelen. 'Ik ga', zei ze dan, zonder uitleg. De eerste keer dacht ik nog: ze wil gewoon even ruimte. Maar het werd een patroon. Soms bleef ze drie dagen weg. Dan was ze bij vrienden, in een goedkoop hotel of ergens aan zee. En altijd kwam ze terug. Hangende pootjes, vol spijt, beloftes fluisterend in mijn hals.
Ik hield van haar. Ik houd van haar. Maar liefde alleen is niet genoeg als je een gezin hebt dat stabiliteit nodig heeft. Het maakte dat ik zelf begon te wankelen. Ik liep op eieren, bang om iets te zeggen wat haar weer deed vertrekken. Zonder rust in je eigen huis heb je geen goede bodem om te bouwen aan een thuis."
"De beslissing om te stoppen kwam niet als een donderslag. Het was een langzaam inslijpende realiteit. Ik kon niet meer, en de kinderen ook niet. Anna verhuisde en er kwam weer rust in de tent. En dat is misschien wel het moeilijkste: die rust was nodig, maar de liefde is niet weg. Er is geen ruzie die ons uiteen heeft gedreven, geen ontrouw, geen verraad. Alleen het besef dat samenleven ons kapotmaakt."
Ademen onder water
"Ik voel me incompleet nu Anna weg is. Liefde loslaten terwijl je hart er nog naar verlangt, is als leren ademen onder water. Alles in je schreeuwt dat het niet klopt. Je wilt naar boven, naar het licht, je vastklampen aan de kant. Maar als je blijft zwemmen naar wat je kent, vergeet je dat je ook vaste grond nodig hebt om op te staan.
Ik heb geen woede richting Anna. Wel heimwee. We hebben zoveel mooie momenten gedeeld samen. Het doet Anna goed, een plek voor zichzelf, en mij ook. Ik vind het mooi dat de liefde er nog is. We zoeken elkaar nog steeds op, als co-ouders sowieso, maar ook als vrienden bij de zaken die ons raken. We lachen nog steeds om dezelfde grappen en delen mooie liedjes en boeken zoals voorheen.
Soms kruisen onze blikken, en dan voel ik nog steeds dat oude schokje in mijn lijf. Daar geniet ik dan even van, zonder verwachtingen. We hebben het geprobeerd samen, het is goed zo. Kiezen voor rust en elkaar het beste gunnen is ook een vorm van liefde."
*De namen in dit artikel zijn gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.
Klik hier voor meer Lifestyle
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.
