Rachelle wil zich nooit meer schamen voor haar lichaam
Zelfs al vielen de mussen van het dak, dan nog ging Rachelle (43) liever niet zwemmen. Ze schaamde zich voor haar figuur en wilde niet dat mensen haar in bikini zagen. Tot vorige zomer de knop omging: "Ineens dacht ik: waar ben ik mee bezig?"
"Jarenlang had ik rotzomers. Ik riep altijd dat ik meer een wintermens was en gewoon niet van de hitte hield. Daarmee hield ik anderen misschien voor de gek, maar mezelf niet. Want mijn afkeer van de zomer lag helemaal niet aan de temperaturen, maar aan mijn eigen onzekerheid. Ik vond het namelijk vreselijk om in badkleding gezien te worden, omdat ik me zo schaamde voor mijn lichaam."
Zweten
"Vroeger was ik nog niet zo vol als nu, maar zelfs toen was ik me al erg bewust van mijn lichaam. De afgelopen tien jaar is mijn lijf veranderd. Ik ben een stuk voller geworden. En dat nieuwe figuur triggerde iets in mij, met name het idee dat mensen er 'iets' van vonden. Iets negatiefs, zo vulde ik zelf in. Niet dat dit mij dagelijks bezighield. Eigenlijk had ik over het algemeen weinig problemen met mijn uiterlijk. Dat veranderde zodra het mooi weer werd. Dan baalde ik en probeerde ik mijn lijf te verhullen. Nooit droeg ik een bikini – altijd een badpak. En over het badpak droeg ik een sarong of een wijd shirt en een shortje, om maar zo min mogelijk van mezelf te laten zien.
Deze onzekerheid breidde zich ook uit naar de rest van mijn zomergarderobe. Korte broeken en topjes vermeed ik, ik droeg vaak wijde, zwarte jurken, vaak nog met een legging eronder. Ik zweette me kapot in die outfits, maar durfde niets anders te dragen."
Omslagpunt
"Op Nieuwjaarsdag 2020 zou ik met vrienden en familie de traditionele nieuwjaarsduik gaan doen. We stonden met z’n allen op een rijtje. Iedereen droeg een badpak, één vriendin zelfs een bikini. En ik stond daar met een groot shirt en broekje over mijn badpak. Waar ben ik mee bezig, dacht ik ineens. In een opwelling trok in de kleding uit. Dat betekende dat ik vijftig meter moest rennen naar de branding, ín mijn badpak terwijl iedereen mij kon zien. Dat gaf me stress, ik was daar nog nerveuzer voor dan voor het koude water.
Toen het startsein werd gegeven was ik bang dat andere badgasten naar mij zou kijken, zo van: moet je haar eens zien. Maar natuurlijk was dat niet zo. Niemand was met mij bezig, iedereen was gefocust op het water, koukleumen en plezier maken. Ik besefte dat ik zelf invulde dat anderen iets van mij vonden, en die gedachten maakten dat ik soms zo slecht in mijn vel zat. Dat was voor mij een omslagpunt."
Bevrijding
"Toen een paar maanden later de zomer naderde, merkte ik dat mijn mindset was veranderd. Ik was het beu om me te verstoppen. Ik ging naar de winkel en kocht voor het eerst in jaren een bikini in plaats van een badpak. Een prachtige met tijgerprint en strapless topje. Even dacht ik: o jee, dan ziet iedereen mijn buik. Maar ik vond de bikini zo leuk, dat ik ‘m toch afrekende.
Een paar weken later ging ik naar de camping met mijn gezin en een vriendin. Zij moedigde me aan om de bikini aan te trekken toen we een dagje naar het strand gingen. Daar had ik natuurlijk eerst een jurkje overheen, en ik vond het doodeng om die uit te trekken. Maar door mijn vriendin voelde ik me gesterkt. Ik trok de jurk over mijn hoofd en voelde de wind op mijn buik. Ik haalde diep adem en ontspande me. Daar stond ik dan, in bikini. Het engste moest nog komen, namelijk naar de branding lopen. Weer was ik bang voor starende blikken, maar toen ik naar de zee liep om te zwemmen, merkte ik opnieuw dat werkelijk niemand op mij lette. Het zat allemaal in mijn hoofd. Eenmaal in het water dacht ik: ik ben er! Wat een bevrijdend gevoel was dat."
Goed voorbeeld
"Nooit meer wil ik me voor mijn lichaam schamen. Ik vertik het om me nog langer te verstoppen. Dus ook deze zomer zal ik mijn mooie bikini dragen. Net als shortjes en luchtige topjes, in plaats van te stikken in te warme kleding met dertig graden. De schaamte is weg, ik draag nu wat ik wil. Ik ga me nooit meer schamen voor de vrouw die ik ben. Ik vind mezelf namelijk heel leuk en mooi, en dat rijmt helemaal niet met die vroegere neiging van mezelf om me te verstoppen. Ik ben helemaal geen onzeker type.
Ik heb een dochter van dertien en ik wil haar graag het goede voorbeeld geven en laten zien dat elk lichaam mooi is. Vorig jaar deelde ik daarom ook een bikinifoto in mijn stories op Instagram, waarbij ik schreef dat ik dat harstikke eng vond maar toch belangrijk vond om te doen. De foto heb ik niet bewerkt, want dan zou ik me op een bepaalde manier wéér verbergen. Ik wilde de boodschap geven: dit ben ik. Wat voor lijf je ook hebt, het mag er zijn en gezien worden. Ik kreeg alleen maar applaus en lieve, leuke reacties op mijn foto. Geen kritiek of rotopmerkingen, waar ik eerder zo bang voor was."
Acceptatie
"Sinds mijn 'coming out' zit ik een stuk beter in mijn vel. Ik ben wie ik ben en accepteer dat. Dit neemt niet weg dat ik graag wil sporten en gezonder wil eten om wat af te vallen, maar dat heeft vooral met een gezonde levensstijl te maken. Ik accepteer mezelf nu al, niet pas als ik wat kilo’s kwijt ben. Tegen andere vrouwen die aanhikken tegen een bikini dragen wil ik zeggen: just do it. Laat jezelf zien. Ik hield mezelf vast in een mentale gevangenis. Als je eenmaal die drempel over bent, voel je je zo vrij. Dat gevoel gun ik iedereen."
Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.
Nooit meer?
Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl