De laatste keer seks: ‘Mijn moeder vond hem een lapzwans’
Waar de eerste keer seks vol belofte zit, is de laatste keer seks juist een moment van afscheid. De afsluiting van iets wat ooit heel mooi was. Wat leidde tot dat einde? In deze rubriek vertellen mensen anoniem over dat laatste intieme moment en wat daaraan voorafging. Dit keer Lidewij (19). Ze raakte op haar 15de zwanger van een jongen die haar ouders afkeurden.
“In het begin zag mijn moeder het helemaal zitten. Toen zijn ouders vijf jaar geleden een café openden bij ons in het dorp, stond ze gelijk vooraan: ‘Is dat niet een leuke jongen voor jou?’ Ik was 14, hij bijna 18. Ik zag hem vaak lopen op school – waar hij toen nog heen ging – en begon hem inderdaad leuk te vinden. Op een gegeven moment heb ik zijn beste vriend gevraagd hem een post-it te geven. Daar had ik mijn telefoonnummer op geschreven, met de woorden: ‘Ik eet je niet op hoor.’ Hij stuurde me een berichtje en we spraken af om met z’n drieën naar het zwembad te aan, zijn beste vriend, hij en ik. Op de terugweg fietste zijn vriend een stuk achter ons en waren we even samen. ‘Zullen we een stelletje worden?’ vroeg hij. En dat was dat.
Hij was de rots waaraan ik me vastklampte. Op school werd ik gepest, hij was de enige aan wie ik dat durfde toe te vertrouwen. Ik voelde me veilig bij hem. Bij hem kon ik altijd terecht, hij steunde me in alles. Knalverliefd was ik.
'Hij werkte niet, ging niet naar school, voerde geen klap uit'
Mijn moeder was minder enthousiast. Ze kreeg er al snel spijt van dat ze me zo had aangemoedigd iets met hem te beginnen. De jongen die ze zo leuk voor me had gevonden, vond ze nu een lapzwans, die een slechte invloed had op haar dochter. Ik was op jonge leeftijd al enorm gedreven en ambitieus – terwijl ik op school zat had ik al twee bijbanen. Hij daarentegen werkte niet, voerde geen klap uit en wilde niet meer naar school. ‘Van die jongen komt niets terecht’, zei mijn moeder. ‘Dan kom jij straks terug van kantoor en dan moet je nog het huishouden doen omdat hij de hele dag op de bank heeft gehangen.’
Het liep altijd uit op ruzie. Na een paar maanden was ik daar zo klaar mee, dat ik hem aan de kant heb gezet om haar tot bedaren te brengen. Maar ik kon hem niet loslaten. Als ik de hond ging uitlaten, ging ik stiekem bij hem langs. Ik zag wel dat mijn moeder een punt had; hij gooide er ook met de pet naar. Zijn hele houding was ongeïnteresseerd. Als je hem vroeg iets te doen, zat hij op zijn telefoon te klooien en dan zei hij: ga ik zo doen. Om het vervolgens helemaal niet te gaan doen. Dat begon mij ook te irriteren.
Maar toch bleef ik naar hem toetrekken. Hij was mijn eerste liefje, de eerste jongen met wie ik naar bed ging. Ik voelde me met hem verbonden. Helemaal toen ik tot mijn schok zwanger van hem raakte. Hij was door het dolle heen. Maar mijn moeder, op dat moment hoogzwanger van mijn kleine broertje, was opnieuw zwaar teleurgesteld toen ik het haar vertelde.
Ik was 15 jaar en nog helemaal niet klaar voor een kindje. Ik besloot gelijk: dit kind gaat er niet komen. Naar de huisarts durfde ik niet. Die veroordeelde me al toen ik als 14-jarige aan de pil wilde. Toen ik na een paar weken een miskraam kreeg, was ik opgelucht. Hij was er helemaal kapot van, mij deed het op dat moment niets. Voor mij kwam de klap pas veel later. Nu mijn kleine broertje ouder wordt, denk ik erover na hoe mijn kindje zou zijn geweest.
'Toen ik op een dag als verrassing bij hem langsging, bleek hij hartstikke high'
Tegelijkertijd weet ik dat het beter is. Als ik het had gehouden, had ik geen opleiding gedaan en was ik niet geweest waar ik nu ben. Dan was ik bij hem gebleven en dan was er misschien van ons allebei niets terechtgekomen. Na de miskraam wilde ik het nog een laatste kans geven met hem. Hij had het gelijk over trouwen, samenwonen. Ik had goede hoop dat hij zijn zaakjes op orde zou krijgen, maar het leek wel alsof hij tot niets meer in staat was als hij met mij was. Hij liet alles uit zijn handen vallen en was alleen nog maar op mij gericht.
In plaats van te bewijzen dat hij wel degelijk iets van zijn leven wilde maken, deed hij precies het tegenovergestelde. Toen ik op een dag als verrassing bij hem langs ging toen ik eerder klaar was op mijn werk, bleek hij hartstikke high. Hij was zo stom aan het giechelen, dat ik gelijk wist hoe laat het was. Van de zorgtoeslag die we voor hem hadden weten te regelen, had hij wiet gekocht. Ziedend was ik. Dat was voor mij de druppel. Opnieuw heb ik hem aan de kant gezet. Dit keer voorgoed.
Een half jaar geleden heb ik hem voor het laatst gezien. Hij kwam bij mij thuis langs en we belandden in bed. Waarom ik toch weer overstag ging, vraag ik me nog steeds af. De seks was intens, passievol, zoals vroeger. We knuffelden, bedreven echt de liefde. Maar dat maakte het voor hem juist zo lastig. Het deed hem alleen maar pijn. Na afloop moest hij huilen, zei dat ik bij hem terug moest komen. Ik heb hem nog één keer duidelijk gemaakt dat het er echt niet in zit voor ons, daarna heb ik hem naar huis gestuurd. Sindsdien hebben we geen contact meer. Ik wil hem niet weer die hoop geven dat het iets kan worden tussen ons en hem dan wéér laten vallen. Om hem te beschermen houd ik afstand. En toch… Nog steeds heb ik een zwak voor hem. Misschien ooit, later, als ik ouder ben en nog steeds single, misschien is de tijd dan wel rijp voor ons.
De naam Lidewij is om privacyredenen gefingeerd. Ook anoniem je verhaal doen? Mail naar weekendmagazine@rtl.nl
