Saskia: 'Onze liefde bleek niet bij ons leven te passen'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Deze week: dat het met een nieuwe liefde weer samenwonen zou worden, stond voor Saskia (46) als een paal boven water. Helaas bleek een patchworkgezin geen warme deken.
"Vier jaar geleden leerde ik Just kennen op een datingsite. Zo’n serieuze, met een betaald abonnement en een uitgebreid profiel. Ik was twee jaar gescheiden, met een bijna fulltime baan en drie kinderen en had helemaal geen tijd voor losse dates en avontuurtjes.
Wel leuk ook, om eens zo’n moodboard van mezelf te maken. Mannen die net als ik van de VS hielden, van musea en van muziek, en die me aanstonden qua looks en vervulde kinderwens, stuurde ik een berichtje. Het is toch onzin dat mannen die eerste stap zouden moeten zetten, we leven niet meer in de jaren vijftig."
"Met Just ging het contact meteen vanzelf. Grappige berichtjes, attent ook en inhoudelijk. Fijn, een slimme man, vond ik. We woonden op drie kwartier rijden bij elkaar vandaan en dan had hij ook nog twee kinderen in dezelfde leeftijd als de mijne. Op papier was ik enthousiast en in praktijk gelukkig ook. Onze relatie kende een vliegende start. Dat wil zeggen, we waren allebei meteen overtuigd en serieus met elkaar."
Levens moeiteloos in elkaar vlechten
"We stemden onze co-ouderschappen op elkaar af en na een jaar gingen we met onze beider gezinnen op vakantie. We hadden twee tenten naast elkaar op een camping op Vlieland, een voor de kinderen en een voor ons. Het maakte me zo gelukkig hoe onze levens moeiteloos, maar met beleid, in elkaar leken te vlechten.
Het waren de kinderen die voorstelden om samen sinterklaas te vieren en het duurde niet lang voordat we elk weekend samen doorbrachten. Op de dagen dat mijn drie kinderen bij hun vader waren, zat ik bij Just en wanneer zijn kinderen bij hun moeder waren, kwam hij bij mij. Ook dat liep eigenlijk vanzelf."
"Maar het gesjouw met tassen en het geplan tussen werk, kindschema’s en twee huizen gaf ook onrust. Toen de eerste lockdown kwam en iedereen thuis moest blijven, kwamen we in de knel. De eerste twee weken bleven we ieder in ons eigen huis, maar het voelde zo naar om bang te zijn voor alles wat kon komen en dan niet samen te zijn.
We voelden ons één huishouden, maar volgens de regels van de overheid waren we dat niet. 'Dan gaan we dat toch regelen?', vond Just. Ik werd dolgelukkig van het idee. Een huis met man en kinderen was mijn ideaalbeeld. Het is dat ik er met mijn ex niet uitkwam, anders was ik nooit gescheiden. En ik voelde aan alles: ik wil elke dag bij Just zijn."
Weerstand bij exen en kinderen
"We droomden allebei van een huisje in het groen, en om ook vijf kinderen de ruimte te geven, besloten we te verhuizen naar het noorden. Dat leverde wat weerstand op bij onze exen en de kinderen, maar dat hadden we ervoor over. Uiteindelijk zou het goed komen, met een warm nest waar iedereen baat bij zou hebben."
"Maar het kwam niet goed. In het dorp waar we woonden vonden we moeilijk aansluiting, de kinderen misten hun vrienden en hun andere ouder en maakten elke dag ruzie. Die negativiteit werkte ook door op Just en mij. Ik heb een sterke behoefte aan harmonie, terwijl Just alles meteen op tafel wil gooien.
En dat is een mooie eigenschap, waar ik ook zeker van kan leren, maar met vijf kinderen en twee volwassenen zaten we ineens elke avond met elkaar om tafel. Terwijl ik ondertussen de momenten voor mezelf zo bleek te missen. Er was altijd wel iemand thuis met corona, vrij of een studiedag en ik had nog geen vriendin in de buurt waarbij ik even de hectiek kon ontvluchten."
Samenwonen anders voorgesteld
"Just en ik wilden allebei zo graag dat het zou lukken, dat we elkaar het eerste jaar alleen maar hebben opgepept om door te zetten. Totdat de huurder van zijn vorige woning zijn contract opzegde omdat hij een woning had gekocht en Just voor de nacontrole even langsreed.
Uren hoorde ik niks van hem, en toen het al avond was, appte hij: 'Ik denk dat ik hier een nachtje blijf.' Ik schrok, maar ik begreep zijn behoefte ook zo goed. Daarmee startte het gesprek en durfden we eindelijk allebei toe te geven dat we ons het samenwonen zo anders hadden voorgesteld."
"We zagen onze kinderen worstelen met hun gevoelen, we konden 'ons' minder vinden in de drukte van alledag. En daarbij: we hadden letterlijk alleen elkaar. De band met de exen was bekoeld, zijn vrienden en mijn vrienden woonden allemaal anderhalf uur rijden verderop en dus zagen we minder mensen.
Waar we eerst nog op terrasjes de tijd vergaten, speelde ons leven zich nu in en om het huis af. 'Ik houd van jou, maar ik mis mijn eigen leven', zei ik toen we na mijn niet-zo-spetterende verjaardag in bed lagen. Wijn maakt blijkbaar de tongen los. Just voelde hetzelfde en eerst konden we er samen om lachen, daarna kwam het verdriet."
Droom geknakt, kinderen gebutst
"Nu, weer een jaar later, wonen we allebei weer in ons eigen huis, en staat ons huis in Friesland te koop. We zijn nog samen, maar het is niet meer hetzelfde als voorheen. De droom is geknakt, de kinderen gebutst. Hoe zorgvuldig we ook waren vanaf dag één: onze liefde bleek niet bij ons leven te passen."
De namen Saskia en Just zijn gefingeerde namen. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie.
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.