'Glennis Grace had beter kunnen zwijgen dan bij Jinek gaan zitten'
Misdaadverslaggever Jermaine Ellenkamp schrijft regelmatig columns over wat hem opvalt in de wereld van crime. Over de heftige details tijdens rechtszaken, avonturen op plaatsen delict en vreemd gedrag van verdachten. Van z’n zwijgrecht maakt hij geen gebruik, integendeel.
"Kennelijk is de rechtszaak voor de zangeres een soort van onderhandeling"
"Nee, nee, nee!" Glennis Grace had met haar bekendste uithaal het beste antwoord kunnen geven op de vraag of ze haar verhaal wilde doen bij Eva Jinek. Hoe kan ik mijn carrière nog redden? Dat moet de vraag zijn geweest die Glennis Grace de afgelopen maanden heeft beziggehouden. Haar antwoord was waarschijnlijk: ik ga volledig met de billen bloot en mijn kant van het verhaal vertellen om de sympathie van de kijker te winnen. Nou, ik kan je zeggen: missie mislukt.
Het interview in de uitzending met Eva begon al op een manier waarvan je een nasmaak in de mond kreeg. Tuurlijk, het blijft een gevoel hoe de woorden van iemand bij je binnenkomen. Maar het excuus aan het begin van de uitzending voelde voor mij allesbehalve oprecht. Het gezicht van parlementair verslaggever Wouter de Winther in de studio van Jinek sprak boekdelen. Ze zat er voor zichzelf, om ervoor te zorgen dat het Nederlandse publiek het gevoel kreeg dat ze verantwoordelijkheid neemt voor haar daden.
En daar wringt nu precies de schoen. Verantwoordelijkheid leg je in de eerste plaats af in de rechtszaal. Wat moet de advocaat van Glennis wel niet gedacht hebben? Dat dit een slim idee was? Het spreekwoord ‘als je wordt geschoren, moet je stilzitten’ is er niet voor niets. We weten uit het verleden hoe moeilijk het is om verantwoording af te leggen tijdens een televisie-interview. Je kunt het bijna nooit goed doen. Dat zie je bijvoorbeeld aan de reacties op het gesprek dat Bilal Wahib had na het incident waar hij een hoofdrol in speelde. Bij sommige personen komt zo’n verhaal gewoon niet oprecht over, daar lijkt het verhaal eerder ingestudeerd.
De medewerkers van de Jumbo wilden niet reageren. En ook niet in mediaton, daar zijn de feiten voor hen te heftig voor geweest. Glennis wilde verhaal halen in de supermarkt nadat haar zoon met wat wondjes op zijn gezicht thuis kwam. Met zeven man gingen ze de supermarkt binnen. Dan sta je er al verkeerd op en moet je in niet de vermoorde onschuld gaan spelen en zeggen dat je intenties helemaal niet zo waren.
De vraag is ook, hoe slim is het voor de strafzaak om nu zo je verhaal te doen? We kennen de verklaringen van Glennis bij de politie niet, maar ze gaf bij Jinek duidelijk aan dat ze een uur heeft lopen nadenken en praten voordat ze besloot naar de Jumbo te gaan. En laat nou juist die voorbedachte rade haar ook kwalijk worden genomen door justitie. Het is beter om een rechter de feiten te laten vaststellen en daarna door het stof te gaan, dan je bij voorbaat in een talkshow te verdedigen. Want dit was slechts één kant van het verhaal, justitie zal ongetwijfeld een heel ander beeld schetsen.
Het meest tekenend was de uitspraak van Glennis aan het eind van het interview: "Ik hoop dat we eruit komen." Kennelijk is de rechtszaak voor de zangeres een soort van onderhandeling? Mijn god. Soms moet je gewoon zwijgen.
Je leest alles over Glennis' optreden bij Jinek hier terug. Hieronder bekijk je alvast een deel van de uitzending: