'Zo veel tegenslagen in het leven, en dan ook nog corona'

Haar dochter Anita: 

"Mijn moeder was de sterkste vrouw die ik kende, ze heeft zo veel tegengeslagen gehad in het leven. Zo is ze in de oorlog haar vader, moeder, twee broertjes en één zusje verloren. Daarna kwam ze in een pleeggezin terecht, waar ze het altijd verschrikkelijk vond.

Toen ze haar liefde van haar leven tegenkwam, trouwde ze en ging ze met hem samenwonen. Ze raakte snel zwanger, maar toen ze acht weken in verwachting was, sloeg het noodlot toe. Haar man stierf plotseling.

Vijf jaar lang heeft ze ieder dubbeltje om moeten draaien en alleen voor haar dochter moeten zorgen. Ze kwam daarna een nieuwe liefde tegen, trouwde opnieuw, en kreeg weer een dochter: dat was ik.

In 1986 is ook haar tweede man overleden. Toch heeft mama nooit opgegeven, ze is altijd blijven vechten.

"Sinds drie jaar woonde ze in een verpleeghuis vanwege haar dementie. Iedere dag haalden we haar op: om 16.00 uur nam ik haar mee naar huis en ik bracht haar om 20.00 uur weer terug. Dan deden we bij haar altijd nog een spelletje en dronken we een kop thee. Iedere avond, als ik wegging, riep ze: 'Dankjewel voor alles, en doe voorzichtig!'

Maar toen kwam corona. De bezoekregels werden aangescherpt en op 17 maart mocht ik voor een laatste keer twee uurtjes langskomen. Ze sliep, waardoor ik niets meer tegen haar heb kunnen zeggen. Huilend ben ik weggegaan en ik dacht: zal dit dan de laatste keer zijn geweest?

Een aantal keer daarna hadden we nog een zwaaimomentje voor het raam. Daar snapte ze niets meer van, want waarom kwam ik niet gewoon binnen? Een telefoontje waarin ze huilend schreeuwde: 'Anita, haal me hier weg', was vreselijk om te horen. Daarna mocht, in verband met nog strengere regels, zwaaien ook niet meer. Van Skype begreep ze niets, dus ik kreeg alleen nog een paar filmpjes en foto's toegestuurd vanuit de verpleging. Ik zag dat ze geestelijk erg achteruit was gegaan, de eenzaamheid vrat haar op."

"Op 2 april kreeg ik een telefoontje: mijn moeder had koorts en er werd gedacht aan corona. Ze werd getest en een paar dagen later bleek ze inderdaad besmet te zijn. Haar niet kunnen zien, even met haar kunnen praten, maakte mij gek. Ik vroeg me af in welke hel ik was beland.

We hielden hoop, want mijn moeder is namelijk een vechter en was niet ernstig ziek. Maar op 8 april hoorden we dat ze meer dan 40 graden koorts had en dat de saturatie verder was gedaald. We mochten daarom helemaal ingepakt even langskomen, ik zag toen de paniek in haar ogen, ze snapte er niets meer van.

De volgende dag mochten we nog een keer langs, mam was al bijna niet meer bij bewustzijn. We belden nog even met thuis. Haar jongste kleindochter riep: 'oma!', haar ogen gingen toen nog heel even open. Dat ik op dat moment geen kus of knuffel mocht geven, was echt onmenselijk."

"Die nacht is ze overleden, corona had gewonnen, terwijl mama maar twee dagen echt ziek is geweest. Onvoorstelbaar. We hebben ons uiterste best gedaan om haar een mooi afscheid te geven en ik weet dat ze het goed vond. Ze is nog een keer door onze straat gereden, door een supermooie erehaag. 

Ik weet verder niet hoe ik dit moet gaan verwerken. Het is koud, kil, bizar, onmenselijk en traumatisch. Alsof ik op een andere planeet zit. 

Allerliefste mam, i love you to the moon and back. Zorg goed voor ons en tot ooit lieve, mooie ster."

Eerbetoon

Elke dag horen we hoeveel mensen er zijn overleden aan het coronavirus. In deze serie portretteert RTL Nieuws mensen achter de cijfers. Nabestaanden kunnen zelf hun geliefde aandragen door een mail te sturen naar eerbetoon@rtl.nl.

Het eerbetoon verschijnt vervolgens op deze pagina.