'2020 zou ons jaar worden, ons 25-jarig huwelijksfeest stond al gepland'
In deze serie laten we nabestaanden aan het woord over hun geliefden die zijn overleden door corona. Deze keer een eerbetoon aan Walter Gaspersz uit Nijmegen (66).
Zijn vrouw Nicole:
"De eerste keer dat ik Walter ontmoette, was in het ziekenhuis. Ik werkte daar als leerling-verpleegkundige en was rond de 20. Walter was 17 jaar ouder, ik moest hem verzorgen. Ik vond hem toen al heel grappig. Een half jaar later kwam ik hem toevallig weer tegen in de stad. Hij sprak me aan en we zijn wat leuks gaan doen. Daarna ben ik niet meer bij hem weggegaan.
Walter had al twee kinderen uit een eerdere relatie, samen kregen wij nog twee kinderen: Damian en Celine. Hij was zo'n zorgzame vader. Als Celine naar vriendinnen ging, wilde hij liever niet dat ze alleen over straat ging. Als Damian uit ging, belde hij hem 's nachts op.
Hij zei elke dag dat hij van me hield, dat ik er mooi uitzag. Bracht me elk jaar op mijn verjaardag mijn leeftijd in rode rozen. Dit weekend ben ik 50 jaar geworden, wat mis ik zijn liefde en bloemen."
"Walter is in Nederland geboren, maar heeft Molukse wortels. Hij was geïnteresseerd in alle culturen en allerlei soorten mensen. Typisch Walter: altijd begaan met de ander. Hij liet mensen in zijn waarde.
Daardoor kende half Nijmegen hem. Walter deed allerlei klusjes bij mensen. Hij was net met pensioen, maar werkte lange tijd met verslaafden en later in de woonbegeleiding met cliënten met een psychiatrische aandoening. Als we in de stad liepen, spraken oud-cliënten hem zo vaak aan. Dan ging hij weer ergens helpen met klusjes of knipte hij iemands haar. Zo was-ie.
Walter had humor, je kon vreselijk met hem lachen. Maar je kon ook hele serieuze gesprekken met hem voeren."
"Dat Walter er niet meer is, komt nog niet helemaal binnen."
"2020 moest ons jaar worden. We zouden dit jaar 25 jaar getrouwd zijn en ik zou 50 jaar worden. Maar alles liep anders.
Walter werd op 23 maart ziek. Vier jaar geleden had hij ook al eens met een virusinfectie in het ziekenhuis gelegen. Toen moest hij ook weken op de ic liggen, maar hij herstelde. Toen we hoorden dat hij corona had, was onze insteek: weer herstellen, er bovenop komen. We zouden samen oud worden.
Maar Walter ging snel achteruit omdat zijn zuurstofgehalte in zijn bloed snel zakte. Op vrijdag werd hij met de ambulance opgehaald. Ik mocht niet mee omdat ik ook ziek was. Verschrikkelijk, vond ik dat. Gelukkig is Celine meegegaan. Zo dapper, zo sterk van mijn dochter."
"Walter appte me een keer vanuit het ziekenhuis: dat hij bang was om dood te gaan. Op een maandagochtend waren we aan het videobellen en ging het heel slecht met hem. Hij moest naar de ic, dus we zijn toen naar het ziekenhuis gegaan. Ik heb hem toen nog even gezien. We konden nog wat praten, maar hij was zo verzwakt. Toch bleven we positief. Hij zou vechten, hij ging dit halen. Net als die vorige keer.
Maar opeens ging het helemaal verkeerd. Ik moest komen toen we in de familiekamer zaten; ze waren hem aan het reanimeren. Er was weer een hartslag, maar helaas werd ik snel daarna weer geroepen en wederom werd hij gereanimeerd. Samen met de kinderen stonden we erbij. Ze hebben echt alles geprobeerd, maar het mocht niet baten. Waarschijnlijk was het virus op zijn hart geslagen."
"Zijn uitvaart was prachtig. Wat zou hij het mooi gevonden hebben als hij mee kon kijken, de hele straat stond vol."
"Zijn uitvaart was prachtig. Wat zou hij het mooi gevonden hebben als hij mee kon kijken, de hele straat stond vol mensen. Een erehaag, met witte rozen, ballonnen en fakkels. Ook zijn voetbalteam was er, het ouwelullenteam zoals ik het altijd noemde. En we hadden een livestream; honderden mensen keken mee.
Het is een enorme troost dat we hem zo'n mooi afscheid hebben kunnen geven. Maar vanwege de corona was er geen kus, geen knuffel. Heel gek, want Walter was zelf zo van het lijfelijk contact.
Dat Walter er niet meer is, komt nog niet helemaal binnen. Het ene moment gaat het wel, het andere moment weer helemaal niet. We zijn veel bij elkaar, hebben het balkon schoongemaakt om lekker buiten te zitten met mooi weer. Mensen koken voor ons en leven zo mee; ontzettend lief. Maar Walter is er niet meer. Zijn liefde voor mij en zijn gezin; wat ga ik dat ontzettend missen."
Eerbetoon
Elke dag horen we hoeveel mensen er zijn overleden aan het coronavirus. In deze serie portretteert RTL Nieuws mensen achter de cijfers. Nabestaanden kunnen zelf hun geliefde aandragen door een mail te sturen naar eerbetoon@rtl.nl.
Het eerbetoon verschijnt vervolgens op deze pagina.