'65 jaar was Joop samen met Bep: hand in hand is hij gestorven'

Zijn dochter Nelly:

"Op de uitvaart van Joop vertelde mijn moeder dat Joop de liefde van haar leven was. 'Wij waren onafscheidelijk vanaf de dag dat wij elkaar ontmoetten. Het was liefde op het eerste gezicht en hij was zo'n knappe man met zijn zwarte krullen...'

Joop en Bep waren al 65 jaar bij elkaar, we noemden ze altijd Jut en Jul omdat ze vanaf het allereerste begin al onafscheidelijk waren. Hun ontmoeting is trouwens wel grappig om te vertellen, dat was in 1956 op het strand van Den Helder. Joop zat bij de marine en zag dat Bep werd lastiggevallen door vervelende jongens. Hij schoot te hulp, heeft haar gered en bracht haar naar huis. Ze besloten dat ze die avond samen gingen dansen, op dat moment sloeg de vonk over."

"Hij werd in die tijd al snel als marineman uitgezonden naar Nieuw-Guinea, waardoor ze niet bij elkaar konden zijn. Na een jaar mocht hij weer naar huis, naar Bep. Toen zij daarna zwanger raakte, besloot hij dat hij bij zijn gezin wilde blijven. Hij zegde zijn baan bij de marine op, ze trouwden in mei 1958 en in december werd ik geboren. En ik werd geen enig kind, want binnen zes jaar kregen mijn ouders vijf kinderen – vier meiden en één jongen. Tja, er waren toen nog geen voorbehoedsmiddelen hè.

Maar ze waren zielsgelukkig met ons, alles draaide om het gezin. Mijn vader heeft ons zijn hele leven enorm willen beschermen, mijn moeder vertelde dan dat hij de kinderen soms ook moest loslaten en erop moest vertrouwen dat wij op onze eigen benen konden staan. Zo kregen wij op een gegeven moment verkering, maar geen jongen was volgens Joop goed genoeg voor ons. Hij hield ze altijd voor de gek, in de hoop dat ze snel zouden vertrekken. Gelukkig zijn er toch een paar blijven hangen en had Joop ze geaccepteerd. Hij zei zelfs vaak: 'Nou, ze zijn best goed voor de meiden...'"

"In die tijd had je ook nog de opvatting dat je als vrouw niet per se hoefde te studeren: je ging immers toch gewoon trouwen, om daarna kinderen te krijgen? Maar wij waren zo eigenwijs dat we dat toch deden, en dat vond Joop geweldig. Hij ging namelijk heel erg met zijn tijd mee.

Dat heeft hij altijd gedaan, want ook op sociale media was hij tot aan zijn dood te vinden. Hij ging geen discussie uit de weg op Facebook en probeerde iedere dag met zijn broers uit Venlo te skypen. Hij genoot er intens van om hen zo te kunnen spreken.

Op sociale media, maar ook op straat, stond hij daarnaast bekend als de man die iedere dag de buurt opruimde met een grijper en afvalzak. Hij deed dat zodat hij lekker in beweging kon blijven, maar hij vond het ook geweldig om nieuwe mensen te ontmoeten. Zo had hij ook veel contact met hangjongeren, voor wie hij later nog een eigen prullenbak en jeugdhonk regelde."

"Mensen die hem minder goed kenden, en hem daar op straat zagen lopen met een grijper en een vuilniszak, keken hem soms raar aan. Daarom kocht mijn vader op een dag een geel hesje. Hij besloot er in koeienletters op te schrijven: 'GEEN TAAKSTRAF'. We lagen toen echt allemaal in een deuk om hem, een geweldige actie.

De laatste maanden kwam hij gelukkig nog veel buiten, maar door corona bleef hij uit de buurt van mensen. En wij kwamen ook minder vaak langs, wat mijn ouders erg verdrietig maakte. Het was een eenzame periode, waarbij ze uiteindelijk dus ook nog allebei ziek werden.

Dat begon halverwege oktober met een verkoudheid. De huisarts gaf aan dat het corona kon zijn, maar dat ze maar gewoon thuis moesten uitzieken. Uiteindelijk deden ze een test, bleken ze inderdaad besmet, en ging het al snel niet meer goed."

"Midden in de nacht belde mijn moeder de huisarts, want Joop was zo benauwd dat ze in paniek was. Ze werden gelijk met de ambulance naar het ziekenhuis in Alkmaar gebracht, waar ze samen op een kamer kwamen te liggen. Dat duurde niet heel lang, want mijn moeder knapte al snel weer op waardoor zij naar een herstelafdeling in Hoorn werd gebracht. 

En juist dat was een klap voor mijn vader: hij was alleen maar aan het huilen omdat Bep weg was, hij was enorm emotioneel, wat zwaar was om te zien. Maar na anderhalve week waren de rollen omgedraaid en ging het weer bergafwaarts met mijn moeder, waardoor ze weer terugging naar het ziekenhuis in Alkmaar. Terug naar de kamer waar ze samen met mijn vader lag."

"Dat vond hij fijn, maar hij werd er niet beter van. Het ging namelijk zo slecht, dat de artsen hem vertelden dat iemand in zijn situatie eigenlijk nu naar de intensive care zou moeten. Hij had zich veel ingelezen over het virus, en over een eventuele behandeling op de ic. Maar de vooruitzichten voor hem waren daarbij niet goed, hij zou voor altijd aan de zuurstof moeten en hij zou nooit meer de fitte Joop worden die hij was. 'Dat gaan we niet doen', vertelde hij de artsen. 'Ik ga niet verder.'

Dat was voor ons heel zwaar, maar er was gewoon geen herstel meer mogelijk. We moesten afscheid gaan nemen en werden helemaal ingepakt in beschermende pakken. We hebben hem verteld dat hij zo'n goede vader voor ons is geweest, dat we zo veel van hem houden. Dat we goed voor mama zouden zorgen. Maar we wilden hem daarbij aanraken, knuffelen. Dat dat niet mocht, door het virus, vonden we echt heel zwaar."

"Uiteindelijk is mijn vader op 7 november overleden. Mijn moeder lag naast hem, net als thuis in een tweepersoonsbed, en hield zijn hand stevig vast. Het was zo aandoenlijk om dat te zien: ze wist dat haar man zou overlijden, maar ze hield zich toch zo sterk.

Daarna is mijn vader opgehaald om te worden overgebracht naar het mortuarium. De medewerkers van het ziekenhuis hebben toen een erehaag gevormd op de corona-afdeling. Mijn moeder mocht in een rolstoel aanschouwen hoe mijn vader daar onderdoor reed. Alle lof voor het personeel dat zij dit zo hebben gedaan, want wat is deze periode ook enorm zwaar voor hen. Wéér een coronapatiënt overleden."

Dochter Nelly laat weten dat haar moeder Bep na het overlijden van Joop niet meer is hersteld van het coronavirus. Daarnaast werd een agressieve vorm van acute leukemie geconstateerd. Bep is op 5 december overleden. "Nu is ze weer terug bij Joop."

Eerbetoon

Elke dag horen we hoeveel mensen er zijn overleden aan het coronavirus. In deze serie portretteert RTL Nieuws mensen achter de cijfers. Nabestaanden kunnen zelf hun geliefde aandragen door een mail te sturen naar eerbetoon@rtl.nl.

Het eerbetoon verschijnt vervolgens op deze pagina.